Óðinn - 01.11.1912, Blaðsíða 3
ÓÐINN
59
Vorið 1907 var hann kosinn þingmaður í
Vestur-Winnipeg og endurkosinn við síðuslu kosn-
ingar. — Er alt þetta, sem hjer segir á undan, tekið
eftir »Lögbergi«.
*
Að fjallabaki.
Við gráan himinn bera fannhvít fjöll,
þar flykkjast jel að tindum öllumegin;
en bak við fjöllin færð í vetrarmjöll
er framtíð min á skýjabökin dregin.
Hvort er það eigi dimm og döpur mynd
hjá drotnum þeim, sem öllu básinn marka?
Hvort ber hún með sjer nótt og norðanvind,
svo naumast verði klifm hægt að slarka?
Jeg þrái hvorki stöðugt logn nje Ijós;
mjer leiðast tómir egasljettir vegir;
jeg býst ei við að græða rós við rós,
nje rætist alt, sem rnálug vonin segir.
En vináttu jeg vildi gjarnan ná
hjá vorinu, sem lætur klakann þynnast,
og öðru hvoru sólskinsbletti sjá
og sumarblænum ofurlílið kynnast.
Og áfram held jeg yfir þessi fjöll,
þótt aldrei finni’ j’eg greiða vegi tíðar.
Þótt herði frost og framtíð mín sje öll
í frændsemi við nótt og sorta-hríðar.
Svo kveð jeg alla kunningjana hjer,
og kærar þakkir fyrir glaðar stundir.
Þið gleymið mjer, ef fjöllin skakt jeg fer,
— ef forlaganna sköfium verð jeg undir.
Jakob Thorarensen.
Kristrún Birgitta Þorsteinsdóttir,
i
Þann 26. september 1911 ljest að Hvammi í Laxár-
dal Kristrún Birgitta Porsteinsdóttir á 80. aldursári.
Hún var fædd í Hítardal 27. ágúst 1831. — Var liún
dóttir Þorsteins prófasts Hjálmarsens Erlendssonar og
fyrri konu hans Birgittu Halldórsdóttur, sem áður var
gift Sigmundi Johnsen, og var síra Lárus, prófastur í
Ilolti í Önundarfirði, eitt at börnum liennar af fyrra
hjónabandi.
Kristrún sál. ólst upp í
foreldrahúsum og naut par
góðrar uppfræðingar. Sex-
tán ára að aldri misti hún
móður sína og fór að heim-
an litlu síðar suður til
Reykjavíkur og var þar
fram yfir tvítugt; lengst af
hjá hinum góðfrægu hjón-
um Jóni Guðmundssyni rit-
stjóra og frú Hólmfríði Þor-
valdsdóttur, sem hún mint-
ist jafnan með ást og virð-
ingu. — Eftir það dvaldi
hún nokkur missiri hjá systkinum sinum; Margrjeti, sem
gift var síra Thomasi Þorsteinssyni á Brúarlandi, og
síra Lárusi, sem áður er nefndur. — Tuttugu og fimm
ára giftist hún Eggerti Stefánssyni Eggertssonar frá
Ballará. Lifðu þau farsælu hjónabandi i 37 ár, en hann
dó 15. apríl 1894. Þau eignuðust 7 dætur, en aðeins 3
af þeim komust á fullorðins aldur og lifa þær enn; þær
eru Guðrún, kona Indriða Indriðasonar á Ballará, Ragn-
heiður, kona síra Arnórs Árnasonar í Hvammi, og Guð-
borg, kona Snorra Jóhannssonar bókara í Reykjavík.
Þau Eggert og Kristrún sál. reistu bú á Hvalgröf-
um á Skarðsströnd og bjuggu síðar á Kollafjarðarnesi,
Ballará, Staðarhóli og Króksfjarðarnesi. — Heimili þeirra
hjóna var jafnan fyrirmyndarheimili að háttprýði og
höfðingsskap, þvi þar vor bæði hjónin samtaka i þvi,
að gera gott án manngreinarálits, og hús þeirra stóð
ávalt öllum opið, einkum öllum nauðleitamönnum og
þeim, er bágt áttu. Hjeldu þau oft slika menn tímum
og árum saman og ólu upp 3—4 fátækra manna börn.
Eftir lát manns síns brá Kristrún sál. þegar búi,
og fór til Ragnheiðar dóttur sinnar, sem giftist tveim
mánuðum síðar og var hún hjá henni jafnan síðan til
dauðadags. Kristrún sál. var hin mesta atgerfis kona
bæði til sálar og likama og vel að sjer til munns og
lianda. Hún var fróð og minnug og liafði á yngri ár-
um verið sjónæm og kunni hún því frá mörgu að
segja. Söngkona var hún með afbrigðum, eins og marg-
ir í hennar ætt.
a’.
Oddysseifskviða Hómers. Þýðing Sveinbjarnar
Egilssonar er nýlega komin út í Khöfn i endur-
skoðaðri útgáfu, gefin út eftir handriti Svb. sjálfs,
sem hann hefur látið eftir sig, en Sigf. Blöndal
bókavörður liefur sjeð um útgáfuna. Bókina hefur
kostað W. P. Ker prófessor í Lundúnum og er út-
gáfan mjög vel vönduð.
Kristrún Birgitta Þorsteinsdóttir.