Óðinn - 01.12.1912, Blaðsíða 3

ÓÐINN
67
Frá 15. ág. er verðið á
steinolíu 3 au. hærra á hverj-
um potti en i auglýsingunni
frá D. D. P. A. stendur hjer i blaðinu.
var þá utanlands, og hafi kynni verið með þeim, þá
hafa þau verið á árunum 1810—12, þá hún var 15—17
ára. Nú kemur löng frásögn hjáBrynjólíi á bls. 39—42,
sem er ekkert annað en þjóðsaga frá upphafi til enda.
Páll Melsteð kvongaðist 2. nóv. 1815 á Möðruvöllum og þá
er Rósa í Fornhaga og hefur henni víst verið vel kunnugt
um kvonfang hans. Pau Páll og kona hans fluttust ausl-
ur 1816, en Rósa kemur fyrst að Ketilsstöðum vorið eftir
(1817), sjá kirkjubók Vallanessprestakalls. Hún kemur
frá Svalbarði í Pingej'jarsýslu, og kom faðir hennar
austur sama árið, og gerðist ráðsmaðnr Páls. Ragn-
lieiður dóttir Páls og Önnu fæddist á Möðruvöllum 13.
júlí 1816 og Ingibjörg dóttir þeirra er fædd 28. sept. 1817
á Ketilsstöðum. — Pað er þvi auðsjeð að sögnin á bls.
40—42, um komu Önnu konu Páls að Ketilsstöðum, er
ekkert annað en þjóðsaga. — Um haustið (4. nóv. 1817)
giftist Rósa Ólafi (f. 14. des. 1791) syni Ásmundar Sölva-
sonar bónda á Hallgilsstöðum i Fnjóskadal og Pórönnu
Magnúsdóftur,*) og fluttust þau frá Ketilsstöðum vorið
eftir, og segir prestsþjónustubók Vallaness að þau fari
að Leysingjastöðum í Pingeyrarsókn, en það reynist
eigi svo, heldur fóru þau að Haukagili í Vatnsdal ogvar
Ölafur þar vinnumaður en Rósa húskona, og þar
fæddist Pálina dóttir þeirra 1. ág. 1818. Guðrún dóttir
þeirra er lika fædd á Haukagili (30. júli 1819) en Sigríð-
ur (22. des. 1822) í Saurbæ í Vatnsdal og þar deyr Guð-
mundur faðir Rósu 17. júlí 1821. Pað er þvi ekki
rjett á bls. 46—48, að þau hafi farið að Snæringsstöðum.
1823 (ekki 1820 eins og segir á bls. 49) fóru þau að Lækja-
móti og voru þar í eitt ár, og þá var Natan þar i hús-
mensku; þar fæddist Rósant Berthold (22. marz 1824),
en um vorið eftir fara þau að Vatnsenda, og þar fæddist
Póranna Rósa (30. mai). Arið eftir, 1825, er Súsanna fædd
7. júlí og skirð s. d. í kirkju. Foreldrar: »Natan Ketils-
son búandi á Illugastöðum á Vatnsnesi ógiftur og Rósa
Guðmundsdóttir gift kona áVatnsenda« stendur í kirkju-
bók Vesturhópshólakirkju, og er einkennilegt að höf.
skuli ekki hafa tekið eftir þessu, þar sem hann þó til-
færir rjett fæðingar og dánardag þessara tveggja barna
Rósu, sem fædd eru í þessari sókn (á bls. 53), og virðist
þetta vera eina kirkjubókin, sem hann hefur tekið eftir.
Pað getur því tæplega verið rjett, sem segir á bls. 53,
að sýslumaður haf sett rjett á Vatnsenda og spurt Rósu,
er »kom heim úr kindaleit«, um faðerni Súsönnu, þar
sem barnið er skírt s. d. og það fæddist og foreldrarnir
innfærðir i kirkjubókina. Hvenær þau Ólafur og Rósa
hala skilið, hef jeg eigi fundið, enhúnfereigi fráVatns-
enda fyr en 1831 og fer hún þá með Rósant Berthold
að Melrakkadal, en Póranna Rósa dóttir hennar fer þá
") Svaramenn þeirra voru Páll Melsteð og Guðmunctur faðir
Rósu.
að Gauksmýri. 1832 var Rósa bústýra Jóns Jónssonar á
Lækjamóti, 1833 voru þau á Jörfa, 1834 er hún húskona
lijá Ólafi á Vatnsenda, 1835 er hún aftur bústýra Jóns
Jónssonar, er þá var kominn að Gottorp, og þaðan fór
hún 1837 í lausamensku. Sama ár (24. júlí 1837) kong-
aðist Ólafur í annað sinn og þá hafa þau verið
skilin að Iögutn. Hann andaðist 2. júli 1843. 1839 fluttist
Rósa með Gísla Gislasyni prests á Vesturhópshólum,
Gíslasonar, að Markúsarbúð undir Jökli og giftust þau
þar 22. nóv. 1840. — Rósa andaðist 28. sept. 1855 á
Fremra-Núpi i Miðflrði.
Ilefði höf. gætt þess, að láta þessa alls getið, þá
hefði sagan orðið miklu merkilegri. — Pað er hálf-
leiðinlegt, þegar verið er að rita æfisögur manna, að
láta t. d. hvorki fæðingardags og árs eða dánardags
getið, þar sem því verður við komið. — Ýmislegt fleira
í sögunni mun og vera tniður rjett, en jeg læt hjer
staðar numið. —
Jóhann Kristjánsson.
já>
L.aufey Guðmundsdóttir.
Lýsir af morgni,
ljós á skari dvín.
Hljóð, úti’ í horni,
harpan bíðnr mín;
nujkri skgldu mundir
minum strengi bœra —
el/ur laka undir
ál/akvakið skœra.
Unnir þú óði,
yfir draumum bjósl;
orðlausu Ijóði
lifðir þú og dóst.
Haustar — fölið feslir
fljótt á hljóðum barmi;
grúfðu þínir þrestir
þöglir, gfir harmi.
Blómlausa lilja,
legg þinn ungan sleit
nöpur nœðingskglja,
nisti’; en enginn veit
enn, úr hvaða áttum
örlagaveðrið dundi. —
Sit nú heilum sáttum
sœl, i skglla lundi.
— Liðin er löngu,
Laufeg, sumartíð.
Stormveðrin ströngu
strjúka’ um skógarhlíð;