Óðinn - 01.03.1913, Qupperneq 1

OÐINN
1». BLAB
MAKTS 1013.
VIII. AR
Matthías Jochumsson.
Flýr við kraftkvœða
köld ellimceða
svans Sigurliœða
söng hins áttrœða.
Fár hefur betur
borið, það getur
sett Saga’ í lelur,
svo marga vetur.
Hann er enn ungur.
Yfir lifs klungur
bar hann Ijóðlungur,
lýstu eldtungur.
Glumdi glaðhreimi
gígja, mannheimi
send frá goðgeimi,
gegnum andstreymi.
Sólljóð syngjandi
samtíð, yngjandi;
vonir vekjandi,
varglund spekjandi;
trúmál talandi
trega bœtandi;
rúnir ráðandi
ragna stýrandi.
Langveg leitandi
Ijóðvœngi þandi
arnfleygur andi
að ódáins landi.
Ox við þann veginn
von hans ásmegin,
uns hann alfeginn
eygði ginnregin.
Fall feigðarboða,
frón eilifs roða
skín þar að skoða,
skart himingoða.
Hvelfast háheiðir}
himnar, faðmbreiðir,
sólna- langleiðir
Ijósið brimfreyðir.
Líf sem lánaðir,
leið oss, alfaðir!
Hleypum hugglaðir
hels á vegtraðir.
Bak við skurn skýa,
skœra, vonhlýa
sjáum sals día
sól risa nýa.
Breiðist bláslœða-
blœja sólglœða-
kvölds y/ir kvœða-
kong Sigurhœða.
Enn mun hann kynda
elda hugmynda;
enn skín lifslinda
Ijós um hátinda. F\ G.