Óðinn - 01.04.1915, Blaðsíða 4

4
ÓÐINN
1873 Helgastaðaprestakall og 1876 Grenjaðarstað.
Þar var hann lengi prestur og hafði þar stórt bú,
en sagði af sjer fyrir nokkrum árum og fluttist þá
Sjera Benedikt Kristjónsson.
út á Húsavík. þar hafði liann á hendi póstaí-
greiðslustörf til dauðadags. Prófastur í Suður-
Þingeyjarsýslu var hann á árunum 1873—84.
Sjera Benedikt var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Regína Magdalena Hansdóttir Sivertsens
kaupmanns í Reykjavík, og misti hann hana 1884.
En síðari konan var Olöf Ásta Þórarinsdóltir
bónda á Víkingavatni, og lifir hún mann sinn.
Börn af fyrra hjónabandinu eru þessi á lífi: Bjarni,
kaupmaður á Húsavík, Karólína, kona Helga Jó-
hannessonar bónda í Múla, Guðrún, ógift, Hansína,
kona Jónasar læknis Kristjánssonar á Sauðárkróki,
og Ingibjörg, gift austur á Fljótsdalshjeraði. En
hörn af síðara hjónabandinu eru þessi á lífi:
Kristján, úrsmiður á Vopnafirði, Regína, kona
Guðmundar Thoroddsens læknis á Húsavík, Bald-
ur, í Vesturheimi, Jón, við læknanám á háskól-
anum í Reykjavík, Sveinbjörn, stud. art., og Þórður.
Sjera Benedikt var merkisprestur og vinsæll í
hjeraði. Einn af fyrverandi sóknarmönnum hans
hefnr sent »Óðni« eftirfarandi kvæði með þeirri
ósk, að það fylgdi mynd hans í blaðinu, en kvæðið
var flutt við jarðarför sjera Benedikts:
Þá var jeg ungur, er jeg undir sat
háu hvolfþaki heilagrar kirkju. —
Ljek úr landátt með ljúfum ómi
— söng við suðurvegg — sólheitur blær.
Helti hlýgeislum úr hádegis-stað
sumarsól um suðurglugga, —
gylli í guðshúsi gafla milli
bríkur og bekki blessandi ljós.
Hóf heilagt mál fyrir há-altari
fyrirmannlegur í fullum skrúða,
birti blessun guðs yfir barnahjörð,
göfugur ásýndum guðsorða þjónn.
Stóð hann í slóli, stilti orðum
lýstur Ijósfióði logandi sólar,
greindi gjörla með glöggum rökum,
orðum andríkum, erindi guðs.
Ljúf var sú ræða sem linda-niður
samstiltur sólhlýjum sunnanvindi.
Átli sjer aðgang í allra hjörtu
kærleiksboðskapur í Krists nafni.
Man jeg mildan svip og málið þýða,
— kærleiksmál fiutt af kennimanns vörum,
er hann úlskýrði með ást og blíðu
kristindóms-greinar kyni ungu.
Þigg nú hugheilar hjartans þakkir
barnanna þinna, blíði faðir!
fyrir leiðarljós, er logandi barst
undan okkur á æsku-skeiði.
Fella nú syrgjandi svanni og hörn
höfug hrygðar-tár við hvílu þína.
— Er þess öll von, því að enginn vissi
ágælari föður og eiginmann.
Verið hefur þjer úr viltuin hcimi
hugljúf heimför til himnaföður;
þar þilt mæra mál, mönnum þagnað,
ómar að eilífu á engils lungu.
Drúpir þögul und þorgerðarfjalli
höfuð-kirkja þín, hermaður drottins!
harmar að hún hlaut ei holdi þínu
veila viðtöku í vígðri inold.