Óðinn - 01.01.1922, Blaðsíða 13

OÐINN
13
Fálkaorðan.
1. er kross stórriddara, II. riddarakrossinn að framan, III. riddarakrossinn að aftan, IV. innsiglið, V.
band stórkrossriddara, VI. stórkrossstjarnan, VII. partur úr keðju stórmeistarans og kross stórriddara.
aldrei dottið í hug, að landar hegðuðu sjer svona
crlendis. I. Ó. sagði, að þess háttar væri mikið að
lærast í vöxt. »]eg er alveg viss um, að hann segir
mjer langa raunasögu, þegar jeg kem aftur«, sagði
hún. »Mig skyldi ekki undra, þótt hann segði mjer,
að hann hefði mist alt dótið sitt, að öllum peningum
hans hafi verið stolið, að hann hafi legið úti í fleiri
nætur og ekki bragðað mat í 2 daga. Það komu einu
sinni fjórir landar til mín, hver á fætur öðrum, og
sögðu mjer alveg sömu söguna. ]eg sagði við þann,
sem kom síðast, að það væri undarlegt, að allir þessir
menn hefðu orðið fyrir sama óhappi, og varð hann
þá hálf skömmustulegur«. ]eg spurði I. Ó., hvort ís-
lenskt kvenfólk hagaði sjer svona líka. Hún neitaði
því; sagðist aðeins þekkja eina íslenska stúlku, sem
ekki vildi vinna, en gengi um og bæði fólk um að
lána sjer peninga.
Þegar jeg kvaddi Ingibjörgu, hugsaði jeg hlýlega
til »hinnar ljóshærðu«. ]eg skil það vel, þótt sam-
verkakonum I. Ó. þykt stundum nóg um átroðning
fólks.
I- Ó. er mjög vel ritfær, eins og kunnugt er. Ágæt
«r t. d. grein hennar í Ársriti fræðafjelagsins um
>Natalie Zahle«. í dönsku blaði hef jeg lesið mjög
skemtilega og vel ritaða grein eftir hana, um Hall-
grím Pjetursson. Það er það besta,
sem jeg hef sjeð skrifað um hann,
í það heila tekið. 1917 og 1918
skrifaði hún margar greinar í »Ho-
vedstaden« og í ýms sveitablöðin
dönsku um stjórnmálabaráttu okkar,
og leitaðist hún við að koma lesend-
um þessara blaða í skilning um, að
krafa' okkar íslendinga um fána og
frjálsræði væri rjettmæt, og að það
væri sómi fyrir Danmörku, að verða
við kröfum okkar. Hinn nafnkunni
læknir dr. med. Kjer Petersen og
Ingibjörg áttu talsverðar umræður út
af þessu í »Hovedstaden«, og voru
þar fleiri, sem lögðu orð í belg. Hún
skrifar oft um uppeldismál, gagnrýnir
nýjar bækur o. s. frv.
Ingibjörg heldur oft ræður og
fyrirlestra, bæði kristilegs efnis og
einnig sögulegs og bókmentalegs.
Danska fólkinu þykir mikið til koma,
að hlusta á hana. ]eg hef aðeins
einu sinni haft tækifæri til að vera
á fyrirlestri hjá henni. Það var í hin-
um stóra samkomusal K. F. U. K. Þegar jeg kom
þangað, var þar alveg troðfult af fólki. ]eg sneri mjer
að stúlku einni og spurði, hvort hjer væri nokkuð
sjerstakt um að vera. »Nei«, svaraði hún, »en hjer
er æfinlega húsfyllir, þegar fröken Ólafsson talar«.
Ingibjörg hefur ágætan framburð, talar hátt og
skýrt, og hefur mjög þægilegan málróm. Hún brúkar
mörg dænii úr daglega lífinu. Það var bæði skemti-
legt og fróðlegt, að hlusta á hana. Frá kristilegu
sjónarmiði var þessi fyrirlestur bæði alvarlegur og
innilegur, eftir því litla viti að dæma, sem jeg hef á
þeim hlutum.
Eftir því, sem þessi danska kona — sem jeg nefndi
í byrjun greinarinnar — hefur sagt mjer, þá kvað
það lengi hafa verið í ráði, að K. F. U. K. á Norð-
urlöndum — sem nú hefur hjer um bil 100,000 með-
limi — hefðu sameiginlegan framkvæmdarstjóra, sem
ferðaðist um í þessum löndum, og væri einskonar
samband á milli þeirra. Fyrst var í ráði, að fela
barónsfrú einni þennan starfa á hendur, en ekki gátu
fjelögin orðið sammála um það.
í fyrra sumar höfðu Norðurlandafjelögin mikinn
fund með Sjer á »Nyborg Strand* í Danmörku. Á
meðal þeirra, sem fundinn sátu, voru tvær konur frá
alheimsstjórn K. F. U. K. (sem hefur bækistöð sína