Óðinn - 01.01.1922, Blaðsíða 15

ÓÐINN
15
Læknarnir Magnús Pjetursson og Quðm. Björnson landlæknir.
Myndin er tekin á utanlandsför þeirra sumarið 1920, og fóru
þeir hana til að kynna sjer meðferð á berklasjúklingum erlendis.
III.
Alt það raknar upp mjer hjá
er jeg sakna’ og þrái.
Æskan vaknar, augum frá
ísinn slaknar grái.
Vetur gleymast allir í
æsku heimi mínum.
Sumur geymast sæluhlý,
sveit, í hreimum þínum.
Æskuheitin eru nú
ýmsri breyting slegin.
Annars leitar afl og trú,
annað skreytir veginn.
Söm er iðjan — ætíð ný —
óskagyðja mannsins;
hann að styðja sterkust í
stormum hryðjulandsins.
Heljumaki’ er surtur sá,
sem hún hrakið getur,
því hún tak við elli á
afl við klakavetur.
]eg skal neyta alls er á
afls við þreytuhlekki.
Gleðin skreytir helg og há
heita sveitaflekki.
IV.
Engin bíður æfistund,
óðum líður dagur.
Röðul blíðan rjóðri mund
reifar víðir fagur.
Svæfir þjóðir þýðri hönd
þögn á slóðum fjalla.
Nóttin hljóða legst á lönd,
læt jeg óðinn falla.
Jón Magnússon
&
W. Heydenreich.
»Óðinn« flytur að
þessu sinni mynd af
próf. dr. U/. tieyden-
reich í Eisenach á
Þýskalandi. Er hann
ritstjóri tímaritsþess,
er þýsku íslandsvin-
irnir gefa út, »Mit-
teilungen derlsland-
freunde*, og all-
kunnugt er orðið
hjer á landi. Vmsa
íslendinga ber að
garði hjá próf. Hey-
denreich, tekur hann
þeim opnum örm-
um og greiðir götu
þeirra í hvívetna og
hefur reynst svo hingað til, að nægilegt hefur verið
að skrifa próf. Heydenreich, ef koma hefur þurft
fyrir ungum íslendingum á Þýskalandi. Sjálfur er
hann manna kunnugastur öllum högum íslendinga,
mönnum og málefnum; á hann allmyndarlegt íslenskt
bókasafn og hefur undir höndum bókasafn Islandsvin-
anna og les flestar þær bækur, er á íslensku birtast.
Hann lagði í æsku (f. 6. febr. 1875 í Wurzburg)
stund á fornbókmentirnar og varð dr. phil. 1900 við
háskólann í Erlaugen. Lagði hann stund á þessi
fræði m. a. við háskólana í Miinchen og Berlín, og
varð þá vinur próf. Gust. Neckels, sem nú er nor-
rænuprófessor í Berlín, eftirmaður Heuslers.
Kyntist hann þá nokkuð íslenskum fræðum, en
hjelt áfram fornfræðaiðkunum sínum. Las hann þá
einn dag ritdóm um bók eftir B. Kahle (svonefnda
matbók). Snerist nú öll athygli hans að nýíslenskum
fræðum, og er hann var orðinn latínuskólakennari í
Eisenach 1907, bauð hann íslenskum stúdent (Sig.
Nordal) heim til sín til þess að kynnast nánar ís-
W. Hevdenrich.