Óðinn - 01.01.1922, Blaðsíða 18

heitir Eva, og er hjúkrunarkona. Vngri dóttirin''heitir
Wahltraut (Valkyrja) og er nú á kvennaskóla í Halle.
Hún kallar ýmsa vini föður síns úti hjer föðurbræður
að þýskum sið. Þegar maður heyrir nöfn tveggja
barnanna, kemur manni í hug, að það sje langt síðan
Herrmann heyrði fyrst töfra »raddirnar úr Niflunga-
heim«. Þar eigum við vinarheimili íslendingar, og ís-
lenskar stúlkur hafa dvalið þar vetrarlangt, eg pró-
fessorinn skrifaði hingað fyrir skömmu, að hjá sjer
ætti hver íslendingur vísan »beð, brauð og smjör«,
ef hann kæmi til sín, og Halldóri Guðjónssyni frá
Laxanesi bauð hann ýms tilliboð að auki, eins og
vindil og toddy. Það er auðvitað, að frú Magdalena
Herrmann er samhent manni sínum í gestrisninni,
enda sýnist svo, sem honum falli erfitt að vera
nokkurn tíma án hennar.
Prófessor Herrmann hefur verið iðjumaður hinn
mesti alla æfi. ]afnframt kenslu við skólann í Torgau,
sem fyrir marga hluti hefur svo mikla vinnu í för
með sjer, að kennarinn getur litlu öðru sint, hefur
hann ritað fjölda af ritgerðum um vísindaleg efni, og
fjölda af bókum. Hann hefur þýtt Kaiser og Galilæer
eftir Ibsen, sem mun vera einhver besta þýðingin á
þýsku af nokkru af ritum Ibsens. ]eg hef lesið þá
þýðingu með mesta athygli, því jeg álít það vera
besta og mesta verk Ibsens. H. hefur einnig þýtt
Dygmester Solnæs, Heliand úr fornsaxnesku og Do-
stojewski eftir Brandes. H. hefur Þýtt Nýjársnóttina
á þýsku, og það er mesta snildarþýðing, gerð með
nákvæmni og samviskusemi, og skörpum skilningi á
hvaða hugsun býr undir því, sem sagt er. Sjálfur
sagði hann, þegar því verki var lokið, að það væri
það besta og vandaðasta verk, sem hann hefði af
hendi leyst.
Prófessor Herrmann er fagurfræðingur bæði á
skáldskap og söng. Hann hefur skrifað þýska og
norræna goðafræði, um höfuðstafi hjá Richard Wag-
ner, og eitt leikrit hefur hann samið, það heitir
Christian Schubert og er í 5 þáttum. Saga Hrólfs
Kraka kom út eftir hann 1905. Fyrstu IX bækurnar
af þýðingu hans á Hetjusögum Saxa rúnameistara
komu út 1901, og 1907—10 kom út ferðasagan hans
frá íslandi, sem heitir ísland á fyrri tímum og nú.
1913 kom út Norðaustur ísland og öræfi þess, og
1914 ísland, landið og þjóðin. Á undan tveimur síð-
ustu ritunum hafði hann gefið út þætti um og úr
Niflungaljóðum.
Ferðabækur prófessors H. eru bestu ferðabæk-
urnar, sem hafa verið skrifaðar um ísland. Sá, sem
les um ferðir hans hjer eftir 500 ár, sjer ísland frá
árunum 1900—1910 rísa upp af gröf sinni ungt og
blómlegt eins og það var. Hann sjer fólkið við vinnu
sína, við laugaþvott, við fiskverkun, á ferðalögum;
hann sjer búningana með ljósmyndaranákvæmni; hann
kemur í leikhúsið og les um, hvernig þar hafi tekist,
og verður þess var, að útlendingum fanst mikið til
um. Alstaðar er þessi ferðamaður velkominn, allar
dyr standa honum opnar, hann er hvers manns hug-
ljúfi hjer, þó hann segi það aldrei. Hann Iítur á flest
með umhugsun og velvild; hann segir ávalt satt, og
að öllu er frásögnin hugnæm. Hann er ekki kominn
út fyrir germanska þjóðflokkinn, þótt hann sje hjer.
Alt af er sólskin yfir honum hið innra. Það dregur
fyrir þá sól, þegar ofsaveðrið feykir honum af baki
sunnanvert á Kili og hann liggur í dvala lengi á eftir
í sæluhúskofa. Það dregur fyrir þá sól, þegar hann
og samferðamenn hans eru klemdir milli tveggja
ófærra áa á Vestfjörðum og sitja í þrjá sólarhringa
í fjárhúskofa, en það birtir fljótt yfir aftur, þegar
hann er búinn að ná sjer nokkurn veginn eftir bylt-
una, og er sloppinn yfir ána með miklum örðugleik-
um, og kominn til manna aftur. — Hvílík gullnáma,
hvílík þjóðeign væri það fyrir landsmenn nú, ef þeir
ættu jafngóða ferðabók frá árinu 1500, sem þessi er
frá vorum dögum. — íslendingar sýndu Paul Herr-
mann þann sóma, sem þeir gátu; fyrir ferðabókina
1910 var hann gerður að riddara af Dannebrog, eftir
undirlagi stjórnarinnar, og 1916 varð hann heiðurs-
fjelagi hins ísl. Bókmentafjelags.
Próf. H. þýddi Grettissögu, og hún kom út 1913,
sem ein af bókum Islandsvinafjelagsins. ]eg hef áður
skrifað um þýðingu og útgáfu Grettissögu og dáðst að
henni, og það geri jeg enn. H. leysir söguna upp í
innganginn, sem er sagan af Onundi trjefót. Skiftir
sögunni sjálfri í tvo kafla, þannig að síðari kaflinn
byrjar á 47. kapítula. Síðast er Spesarþátturinn, sem
er hálflaus aftan við. í sögunni eru 8 myndir. Fremst
er myndin af útilegumanni Einars ]ónssonar. Hitt
eru myndir af stöðum í sögunni, svo sem Þórisdal,
Drangey, Goðafossi o. s. frv. Og að síðustu er landa-
brjef af íslandi. Aftan við hefur H. lagt út kvæðið
um Gretti eftir Grím Thomsen, og kvæðið úr Grettis-
ljóðum Matth. ]ochumssonar, sem byrjar svo:
„Hann hlusfar, hann bíöur, hann bærisf ei,
heldur í feldinn, og horfir f eldinn
og hrærist ei".
Mörgum hefur þótt mikið til þýðingarinnar koma
suður þar, því önnur útgáfan af henni kom út 1922.
Próf. H. vinnur mikið, og er aldrei iðjulaus. Fyrir-
farandi ár hefur hann verið að útbúa útgáfu á þýsku