Óðinn - 01.01.1922, Blaðsíða 46

46
Ó ÐJIN N
um. Hús jarðarinnar hefur Qunnar bygt öll upp.
íbúðarhús úr steinsteypu (stærð 14 X 12 al.), með
•kjallara, og þaki úr bárujárni, og er húsið mjög
vandað. Fjós fyrir 12 nautgripi og 4 hesta, með
steinsteypuveggjum og bárujárnsþaki. Utieldhús og
smiðju, sömuleiðis með steinsteypuveggjum og járn-
þaki. Safnhús (fyrir áburð), steinlímdur botn og veggir,
en þak úr járni. Fjárhús fyrir c. 600 fjár. Hesthús
fyrir 16—18 hesta, og heyhlöður yfir c. 900 hesta af
heyi, sumar með járnþaki, og eru húsin öll vönduð
og vel bygð. Þrátt fyrir öll hin mikilvirku störf sín á
heimilinu hefur Gunnar ekki dregið sig í hlje frá al-
mennum og opinberum störfum. Sat hann í hrepps-
nefnd Vallnahrepps
yfir 20 ár, en hrepp-
stjóri síðan 1893
og sýslunefndarmaður
síðan 1906, og hafa
tillögur hans í nefnd-
um þessum jafnan haft
mikið gildi.
Framfaramál sveit-
arinnar og hjeraðsins
hefur Gunnar jafnan
látið mikið til sín taka,
og verið stuðnings-
maður þeirra, og haft
trúnaðarstörfum að
gegna. T. d. sat hann
um mörg ár í stjórn
Búnaðarfjelags Vallnahrepps, sömuleiðis í stjórn Bún-
aðarsambands Austurlands. Aðalstofnandi hrossarækt-
unarfjelags Fljótsdalshjeraðs, ásamt Jóni Bergssyni á
Egilsstöðum, og má svo heita, að þeir hafi haldið
uppi þeim fjelagsskap frá byrjun. Ennfremur sat
Gunnar um mörg ár í stjórn búnaðarskólans á Eið-
um, sem formaður skólastjórnarinnar.
Allmikið hefur Gunnar látið landsmál til sín taka,
einkum við undirbúning alþingiskosninga, og jafnan
haft þar drjúg áhrif. Var hann frá fyrstu eindreginn
fylgismaðurinn Benedikts sál. Sveinssonar, og síðan
heimastjórnarmanna. Aldrei hefur hann boðið sig fram
til þingsetu, og mundi þó sæti hans þar hafa verið
eins vel skipað og mörg önnur; en boðið var honum
sæti á bændalistanum við síðustu landskosningar, sem
hann af skiljanlegum ástæðum afþakkaði. Sumarið
1907 var Gunnar sæmdur heiðursmerki dannebrogs-
manna, og nokkrum árum síðar hlaut hann verðlaun
úr verðlaunasjóði Kristjáns konungs IX., og var hvort-
tveggja vel verðskuldað.
Gunnar Pálsson er nú nær sjötugur að aldri. Starfs-
þrekið er enn hið sama, áhuginn hinn sami og fjörið
hið sama. Enn gengur hann fyrir verkum á sínu stóra
heimili, altaf fyrstur og fremstur, þar sem við þarf
karlmensku og hagsýni. Betur að ísland ætti marga
slíka syni, þá ætti bændastjettin íslenska meiri fram-
tíð og hefði meira gildi en hún enn hefur.
Sigríður Árnabjörnsdóttir er fædd í Skriðuklaustri
í Fljótsdal 22. mars 1842. Foreldrar hennar voru
Árnibjörn Mulemann Stefánsson prófasts Árnasonar
á Valþjófsstað1) og Soffía Hallgrímsdóttir. Ólst Sig-
rígríður upp með foreldrum sínum, fyrst á Skriðu-
klaustri og Geitagerði,
þar sem þau hjón
bjuggu nokkur ár, og
síðast allmörg ár á
Ási í Fellum, hjá mági
Árnabjörns, sjera Vig-
fúsi Guttormssyni. Þar
stundaði Árnibjörn
handverk sitt, söðla-
smíði.
Vorið 1863 fluttust
þau hjón með dóttur
sína að Ketilsstöðum
á Völlum til Hall-
gríms hreppstjóra Eyj-
ólfssonar og Þorbjarg-
ar jónsdóttur vefara,
og sumarið 1866 giftist Sigríður syni þeirra, Þórarni.
Bjuggu þau saman í ástríku hjónabandi, þar til hann
andaðist í október 1878. I hjónabandi þessu eignað-
ist hún tvö börn: Hallgrím bónda á Ketilsstöðum
og Þorbjörgu. Eftir að hafa mist mann sinn bjó Sig-
ríður sem ekkja á Ketilsstöðum, þar til hún sumarið
1884 giftist aftur, Gunnari Pálssyni. Hafa þau hjón
síðan búið í hálflendi Ketilsstaða, þar til hún andað-
ist í ágúst 1920. Sigríður sál. var jarðsett í heima-
grafreit á Ketilsstöðum, að viðstöddu miklu fjölmenni
úr öllum nærliggjandi sveitum. Hafði hún lagt svo
fyrir, að enginn prestur talaði yfir sjer, en í þess
stað flutti maður hennar yfir gröfinni mjög snotra
skilnaðar- eg þakklætisræðu.
Þegar Sigríður sál. giftist Þórarni, tók hún þegar
við bústjórn á Ketilsstöðum, undir umsjón tengda-
móður sinnar, sem tekin var að eldast og þreytast, á
1) Árnibjörn lærði söðlasmíði og dýnugerð í Kaupm.höfn.
Dvaldi þar 7 eða 8 ár. Þar nefndi hann sig Mulemann.