Óðinn - 01.01.1933, Blaðsíða 13

ÓÐINN
13
maður um allmargar vetrarvertíðir á Seltjarnar-
nesi og Álftanesi. Meðan hann bjó á Lamba-
stöðum var hann hafnsögumaður, um allmörg
ár, og fórst honum sá starfi vel úr hendi, sem
önnur sjómenskustörf, og hlaut fyrir hann traust
og virðingu margra útlendra skipstjóra.
Búmaður var Ásgeir allmikill og hinn fram-
kvæmdasamasti með bústörf og jarðabætur. Á
Lambastöðum gerði hann miklar húsa- og jarða-
bætur. Einnig á Lundum; þar sljettaði hann
míkið í túni, lagði veg heim túnið, i stað trað-
anna gömlu, gerði fleiri jarðabætur og bygði
þar reisulegan og traustan hæ. Bar bær sá langt
af þvi, er þá gerðist1).
Ásgeir kostaði miklu til menningar börnum
sínum og fleiri vandamanna. Þorvald son sinn
kostaði hann til skólanáms. Lárusi Blöndal,
tengdasyni sínum, lagði hann allmikinn fjárstyrk
til utanfarar, til laganáms. ólafstjúpson sinn styrkti
hann til búnaðarskólanáms á »Stend« í Noregi.
Ekki var Ásgeir auðugur, en hafði hinsvegar
fje til hlítar.
Ásgeir fjekst mikið við opinber störf. Var um
nokkur ár hreppstjóri í Seltjarnarneshreppi. —
Eftir að hann kom að Lundum var hann um
nokkur ár hreppstjóri í Stafholtstungnahreppi,
og um langan tíma annar sættamaður í Staf-
holtstungum. Störf þessi leysti hann vel af hendi,
með samviskusemi og ráðkænsku.
Þegar fjárkláðamálsdeilan byrjaði um 1857,
gekk Ásgeir í flokk »Iækningamanna« og vann
mikið að fjárkláðalækningum með Teiti dýra-
lækni, bróður sínum, og hinum dönsku dýra-
læknum, sem stjórnin sendi þá lil Islands, og
ávann sjer traust og virðingu þeirra.
1) Paö mun varla leika á tveim tungum, að í annan
tíma, og alt til pessa dags, hafi ckki önnur eins höfðings-
lund búi ráðið á Lundum. Til marks um húsakost og
búrisnu þar, má geta pess hjer, að vorið 1869, er E. Tb.
Jónassen var settur sýslumaður í Mýrasýslu, pá treyst-
ist enginn til að hýsa hann. Varð pað pá úr, að pau
Lunda hjón tóku hann á heimili sitt, prátt fyrir pað,
að pau höfðu pá nýverið tekið hjeraðslækninn. Dvöldu
peir par báðir árlangt, og sýslumaðurinn prjú eða fjögur
ár, eða þar til hann reisti bú í Hjarðarholti. Mun pað
sjaldgæft, að sveitabændur geti bætt tveimur embættis-
mönnum við heimilisfólk sitt, til allrar fyrirgreiðslu,
og leyst það af hendi með prýði. En slík var risna
þeirra Lunda-hjóna, er stóð með sama blóma alla peirra
búskapartíð. — Pað var ekki fyrr en harða vorið 1882,
árið eftir druknun Ásgeirs, að búið leið nokkurn hnekki.
Ó. Ó.
Við, sem nú lifum, álílum lækninga-afstöðuna
f fjárkláðamálinu hina einu rjettu afstöðu í því
máli. En mjög var það á annan veg, þegar
fyrstu lækningatilraunirnar byrjuðu, sem blöðin
frá þeim árum ljósast greina. Bykir okkur meira
til þeirra manna koma, sem strax í upphafi að-
hyltust og framkvæmdu þá stefnu í því máli,
sem við nú aðhyllumst.
Þann 6. október 1862 var Ásgeir sæmdur
heiðursmerki dannebrogsmanna.
Að vallarsýn var Ásgeir vel vaxinn, meðal-
maður að hæð, nokkuð gildvaxinn, en sómdi
sjer vel, þrekinn um herðar, afburðamaður að
afli og fimleik, fríður sýnum og hið mesta
prúðmenni í allri framgöngu. Skynsemdarmaður
mesti og hófsmaður um alla hluti að því skapi.
Gestrisnismaður mikill og hinn góðviljaðasti.
Ástríkur eiginmaður, hinn besti og umönnunar-
samasti faðir og stjúpfaðir, hjelt börnum sínum
og stjúphörnum til gildis, og kom þeim til ment-
unar og menningar. 1 fám orðum sagt: Ásgeir
var atgervis- og sómamaður.
Börn Ásgeirs voru, af fyrra bjónabandi:
Arndís (d. 23. okt. 1905), sem fyrr átti Þor-
stein Egilson kaupmann í Hafnarfirði, og siðar
Böðvar Þorláksson sýsluskrifara á Blönduósi.
Kristín, ekkja Lárusar Blöndals sýslumanns.
Þorvaldur (d. 24. ágúst 1887), síðast prestur á
Hjaltabakka. Fyrri kona hans Anna Þorsteins-
dóttir. Síðari kona Hansína Þorgrímsdóttir.
Af síðara hjónabandi:
Sigríður, kona Jóns Tómassonar hreppstjóra
í Hjarðarholti í Stafholtstungum.
Oddný, kona Hinriks Jónssonar bónda að
Sinclair P. O. Man., í Melita-nýlendunni í
Manitoba.
Guðrún, kona Finns Jónssonar verslunar-
manns frá Melum í Hrútafirði, að 668 Mc. Der-
mot Ave í Winnipeg í Manitoba.
Öll voru börn Ásgeirs vel gefin og mannvæn.
Ragnhildur Ólafsdóttir var fædd 2. ág. 1833
i Bakkakoti í Bæjarsveit í Andakílshreppi. For-
eldrar hennar voru: ólafur bóndi Sigurðsson
og kona lians Oddný (d. 1874) Elíasardóttir.
Voru þau myndarhjón mikil.
Ragnhildur var barn að aldri, þegar faðir
hennar dó. Móðir hennar giftist aftur, Guðmundi
(d. 1885) Magnússyni frá Langholti, sem síðar
bjó um mörg ár í Langholti. Hjá þeim, móður
sinni og stjúpföður, ólst Ragnhildur upp. Gekk