Óðinn - 01.01.1933, Blaðsíða 15

ÓÐINN
15
Systurnar frá Fellsenda, Þórdís og Jóhanna.
Ort af Stefáni frá Hvítadal.
Jóhanna Pefrína Ólafsdótlir.
Fædd 31. Agúst 1890. - Dáin 13.júli 1929.
Pórdis Guðriður Ólafsdóllir.
Fædd 9. nóv. 1886. — Dáin 9. mars 1929.
Yfir mæddri móður morgunljósin brenni. — Strauk hún lausa lokka, lyfti þeim frá enni, fylgdi úti’ og inni ungu meyjavali. “ Sælt var hennar sumar, sól um alla Dali. Utan húss og innan auðna rætur festi — bar þá glæstan blóma bærinn Daia mesti. — Par var ást og yndi, auður dýrra saia — uns þar fjell til foldar fremsti höldur Dala. Auður hennar ástar aliur í veðrum fokinn — svona er gæfan svipul sorg í vökulokin — auður hennar eini endurminning dagsins. — Kaldur margur kvíðir komu sólarlagsins.
Sinar mildu meyjar móðurhöndin varði — þáðu ríkan þroska þær i föðurgarði — hagleik munns og handa, hugum þekkast lyndi, — fremstar i meyja flokki, foreldranna yndi. í*á var blóma brugðið, bæinn hljóðan setti — garðsins dýru dætrum dauðinn bikar rjelti. — Sýktust systur báðar — sama meini lutu — uns við dapran endí allir kraftar þrutu. Alt finsl tóm og eyði eftir vegför bjarta — gleðin fyrri gengin — grætur móðurhjarta. — Guð er þroski þjóða þegar stærst er neyðin — Guð er æðsta giftan, gefur blóm á leiðin.
Svipinn báðar sýndu sannrar ættardáðar — gjörfugleiki og gifta greri um systur báðar. — Önnur fór í fjariægð, fræddi unga lýði — hin var lieima glöðust, hússins stoð og prýði. Fylgdu þeim tii foldar friður dýrra svanna — æfiiangt þær áttu ást og virðing manna. — Grát ei horflð gengi, Guð er einn i ráðum — Droltins blessan dýrsta drýpur systrum báðum. Lýsi henni’ og lokki ljómi fjallabrúna — öðru framar endist angan bernsku túna. — Pað er eins og þyngi þegar æfi hallar — jörð og himinn hlusti, hljóðni götur allar.
Gleði rík á góðvild Guði þekkast liflr — gott er oss að gleðjast giflu slíkri yflr, — þó er stöðug þjáning þeirra fremdarsaga, þegar í miðjum þroska þrýtur æfidaga. Nú er afl og æska undir sverði grænum — nú er hljótt um hana, húsfreyjuna á bænum. — Par var æska, auður, ást og sól i heiði — núna þraut og þjáning — þriggja vina leiði. Guð er öllum góður, græðir hjartasárin — ástin huggar alla eftir saknaðstárin. — Nú er sviphýrt sumar, sól, og vellir grænir. — Himinn blár og heiður heyr þú móðurbænir.