Óðinn - 01.01.1933, Blaðsíða 17

ÓÐINN
17
Gunnlaugur Pjetursson
á Háaleiti,
faðir Ásgeirs G. Gunnlaugssonar kaupmanns og
þeirra bræðra, andaðist að heimili sínu, Fram-
nesveg 1 — líka nefnt Háaleiti — 14. febr. 1933,
nær 82 ára að aldri. Hann var fæddur að Ána-
naustum í Reykjavík 10. apríl 1851. Faðir hans
var Pjetur Þórðarson, borgara, en móðir Guð-
rún Gunnlaugsdóttir, er lengi bjó í Oddgeirsbæ.
Hún var systir
Yalgerðar í Nesi
við Seltjörn. —
Gunnlaugur ól
allan sinn aldur
í Reykjavík. Fyrst
hjá foreldrumsín-
um, en sjö ára
gamall misti hann
föður sinn og fór
þá i fóstur til Sig-
urðar Þórðarson-
ar, föðurbróður
síns, og ólst upp
hjá honum til
fullorðinsára, en
lengst af æfi sinni,
og til dauðadags,
bjó hann á Háaleiti, eða Framnesveg 1. —
Hann var sannur Reykvíkingur, enda mátti sjá
þess merki við jarðarför hans, að hann átti
marga vini og góðkunningja hjer í bænum, því
hún var með hinum allra fjölmennustu.
Gunnlaugur Pjetursson var vel greindur,
fróður og minnugur, enda mjög bókhneigður.
Aflaði hann sjer mentunar á eigin spýtur. Lærði
t. d. dönsku og ensku af sjálfsdáðum, svo að
hann las bæði þau mál og talaði vel. Kom hon-
um það að góðu haldi, þvi um langt skeið var
hann leiðsögumaður útlendinga, sem dvöldu
hjer á sumrum við laxveiðar og ferðuðust um
landið. Annars stundaði hann sjómensku sem
aðal-atvinnugrein, bæði sem stýrimaður á þil-
skipum og formaður á opnum skipum. Var
hann einkar-laginn og gætinn sjómaður og hið
mesta prúðmenni í framkomu við háseta sína.
Minnist jeg þessa frá yngri árum mínum, er jeg
stundaði sjó með Gunnlaugi, ásamt fleiri Borg-
firðingum. Man jeg einkum eftir þeim frændum
mínum: Sveinbirni Þorsteinssyni frá Reykjum
— nú f Sauðagerði — og Þórði Daviðssyni frá
Vörðufelli. Báðir voru þeir prúðir og skemti-
legir í umgengni. Þórður var sjerlega vel gefinn
og bráðþroska atgervismaður, þó sjálfmentaður.
Hann flutti síðar vestur til Arnarfjarðar og reisti
þar bú, en druknaði skömmu síðar, ungur að
aldri — 29 ára — í aftaka mannskaðaveðri 20.
sept. 1900, sárt tregaður af þeim, er hann þektu.
Hann var bróðursonur konu Gunulaugs og
systrungur sjera Bjarna Símonarsonar á Brjáns-
Iæk, en börn
Þórðar eru: Ingi-
björg, kona Ólafs
M. Waage í Hús-
um í Selárdal,
Guðrún, gift Stef.
Jónssyni, skólastj.
í Stykkishólmi, og
Sigurður, prestur
í Vallanesi.
Jeg minnistþess
frá árunum 1880
—1890, að mörg
voru smáhýsi i
Reykjavík, eink-
um í útjöðrum
bæjarins, og var
Háaleitis-húsið
eitt þeirra. Þar vóru hvorki stór nje mörg herbergi
og lítið um skrautlega húsmuni, en þar dvaldi
þó löngum aðkomufólk, sem stundaði nám um
lengri eða skemri tíma, þar á meðal sjera Bjarni
heitinn Símonarson, á skólaárum sínum. Getur
hann þess í æfiminningum sínum, að þau Gunn-
laugur Pjetursson og kona hans hafi átt drýgstan
hlut í því að hann gæti byrjað skólanám, með
því að bjóða honum frítt uppihald veturinn
1882—1883. — Heimilið var gott, þar var »unnið
og spunnið« og þar ríkti siðprýði, ró og friður.
Húsbóndinn var sannur öðlingur í umgengni,
og kona hans, Margrjet Jónsdóttir frá Bakka-
koti (f. 11. mars 1851, d. 19. ágúst 1917), var
fyrirmyndar húsmóðir og ávann sjer traust og
virðingu þeirra, er henni kyntust. Hún var
prýðilega greind og las bækur eftir því sem
ástæður leyfðu. Var hún með afbrigðum skarp-
læs og minnug, og mátti með sanni segja, að
hún gæti hugsað og talað um fleira en fötin og
matinn.
Gunnlaugur var að verðleikum vel metinn
Gunnlaugur Pielursson.
Margrjet Jónsdótlir.