Óðinn - 01.01.1933, Blaðsíða 27

ÓÐI N N
27
gefa mjer hugboð um hana. Eigum vjer þá ekki
að fagna, er vinir vorir eru kvaddir þangað
heim eftir trúlega unnið starf?
Flýt þjer, vinur! í fegra heim;
krjúptu að fótum friðarboðans,
fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
Hallgr. Thorlacius.
Daöi Daníelsson
og
María Andrjesdóttir.
Daði Daníelsson er fæddur að Lilla-Langadal
á Skógarströnd í Snæfellsnessýslu 10. okt. 1850.
Foreldrar Daða voru Daníel bóndi í Litla-Langa-
dal Sigurðsson, bónda samastaðar, Sigurðssonar
bónda að Straumi í sömu sveit, Daðasonar, og
er sá æltleggur kominn frá Daða i Snóksdal.
Móðir Daða var Ingibjörg Daðadóttir, bónda að
Stóra-Hrauni í Kolbeinsstaðabreppi, og var sá
Daði líka kominn frá Daða í Snóksdal. Móðir
Ingibjargar hjet Halldóra.
Daði ólst upp hjá foreldrum sínum og vann
að heimilisstörfum á sumrin, en stundaði sjó-
róðra á vetrum á Suðurnesjum og stundum
undir Jökli.
Á æskuárum var Daði fríður sýnum og tígu-
legur, hár vexti og beinvaxinn. Hann hefur jafnan
verið ráðdeildarmaður og hinn ábyggilegasti í
öllum viðskiftum.
Sjera Guðmundur Einarsson að Breiðabóls-
stað, hinn alkunni búnaðarfrömuður, taldi Daða
glæsilegasta bóndaeíni hjer í sveit á þeim árum,
og sýndi það, að hugur fylgdi máli, að bann
gaf honum uppeldisdóttur sína og frænku. —
Tímarnir hafa leitt það í ljós, að Daði hefur
ekki brugðist vonum prests.
Vorið 1880 tók Daði til ábúðar part af jörð-
inni hjá föður sínum og kvæntist þá um vorið.
Vorið 1882 flulti hann búferlum að Dröngum
og bjó þar til 1901, að hann lók hálfa Narfeyri.
Þar bjó hann til 1906. En þá fluttist hann að
Setbergi.
Árið 1881 fluttist bóndinn frá Dröngum til
Ameríku. En þá var komið svo langt á sumar,
að of seint var að hafa bústaðaskifti í sveit, svo
hann setti mann yfir jörðina til næstu fardaga.
Telur Daði það eitt sitt stærsta óhapp, að hafa
ekki getað náð Dröngunum það vor. Vorið 1882
var hið alkunna fellisvor og harðinda. Misti
Daði Danielsson og María Andrjesdótlir.
Daði þá mestan hluta fjár sins. En á Dröngum
telur hann líklegt, að hann hefði haldið mestum
hluta þess, því þar er miklu vorbetra. Þannig
fór ávöxtur af iðju hans fram um þrítugs ár.
Seinna misti Daði fje sitt í sjó, er hann bjó á
Dröngum. En þann skaða bættu sveitungar hans
honum að einhverju leyti.
Drangar eru heldur landljett jörð og lítil.
Byrjaði Daði þar með tvær hendur tómar, að
heita mátti, og hlóðst óðum á hann ómegðin.
Enda bjó hann lengst af við erfið kjör og þröng-
van kost. En þá voru þau hjón á ljettasta skeiði
æfinnar. Eftir að börnin fóru að komast upp,
fór honum að líða betur. Daði var ágætur verk-
maður og prýðilega verki farinn. Hann hefur
jafnan unnið mikið að jarðabótum, þar sem
hann hefur verið. Eru túnasljettur hans svo vel
gerðar, að slíks finnast vart dæmi.