Skeggi - 16.02.1918, Blaðsíða 2

SKEGGI
»Skeggi« kemur venjulega út e i n u
sinni í viku, og oftar ef ástæður
leyfa. Verð: 5 kr. árg. (minst 50
blöð).
Auglýsingaverð: 50 aur. pr.
c.m ; 60 aur. á 1. bls.
Ú t g e f a n d i: Nokkrir eyjarskeggjar.
Afgreiðslu- og innheimtum. Qunnar
H. Valfoss,
Ritstjóri og ábyrgðarm.
Páil Bjarnason.
á stærð við franskar hneifar, en
þeir eru of litlir. Mátulegir voru
hákarlaönglar álitnir að vera þegar
karlmannshnefi hafði rúm milli
agnhalds og legg öngulsins, en
þeir önglar aðeins hafðir á færi
og eru of stórir á lóð. Milli öngla
hafði hr. Söbstað 10 faðma.
í 9. árg. 9. tbl. „Ægis“ er minst
á aðferð þessa, og er þess þar
getið, að Norðmenn sjeu farnir
að veiða hákarl á lóð og noti
sjálfan hákarlinn til beitu.
þeir höfðu þá markað fyrir alt
af skepnunni, fyrir lifur, fiskinn
eða ketið og skrápinn.
Fari nú svo, að hákarlaveiði
verði hjer stunduð framvegis,
hvort heldur með gamla laginu
eða þá með lóðum, þá mega
menn ekki fleygja því, sem pen-
ingavirði er. þær upplýsingar
sem fengist hafa benda á það,
að skrápur sje dýr vara, því auk
þess, sem hann er hafður til
bókbands, eru úr honum gerðar
peningapyngjur, veski og kven-
töskur, sem þykja mesta gersemi.
öm hákarlskjöt og markað
fyrir það hefir engin vissa fengist,
enda afarörðugt að fá ábyggileg
svör þótt spurt sje um sltkt, eins
og sakir standa nú.
Kunnugur maður skýrir svo
frá, að best sje að fara með há-
karlsskráp eins og gærur til út-
sendingar, salta hann litið eitt,
vefja saman og binda utan um.
Ekki hjelt hann að belgurinn
þyrfti að vera í heilu lagi, þar
eð hann aðeins væri hafður í
smágjörfa hluti, en hvað sem því
líður, þá verður að athuga þetta
alt. Hverju er ekki fleygt hjer
vegna fákunnáttu og ósamheldni
manna. Lítum t. d. á Sandgerði.
þar í fjörunni eru þúsundir króna
látnar fara til ónýtis meðan á
vertíð stendur. Kinnar og gellur
eru matur, bein má mala og hafa
til ýmislegs, roðið af hausunum
er dýr vara, notuð í lím — öllú
þessu er fleygt hjer. Hákarls-
skrokkum í heilu líki er fleygt
þegar búið er að ná iifrinni og
ekkert verið að hugsa um, hvort
það sje peningavirði eða ekki sem
fleygt er, og þó kvarta allir um
peningaleysi og bjargarskort.
Svíar og Ameríkumenn munu nú
einna lengst komnir í því að
nota alt úr fiskinum. Úr þorsk-
beinum eru nú t. d. tilbúnir
hnappar, hárkambar o. fl. og alt
kemst það á heimsmarkaðinn og
hirðingin borgar sig, og enginn
vafi á, að mörgu af því, sem nú
þykir sjálfsagt að fleygja hjer,
verður innan fárra ára haldið
saman og komið á markað sem
3 rúmgóð herbergi
og eldhús
hetugt fyrir kaffi- og matsölu-
hús og á góðum stað í bænum.
verða mikill hjer á Eyju, þar sem
alt að helmingur báta ætlar sjer
að gera út með netum.
7. Að endingu vil jeg biðja
alla útgerðarmenn og kaupmenn
og eins þá sem fisk hafa undir
hendi frá öðrum, að hafa það
hugfast, sem jeg hefi hjer tekið
fram, svo að vjer Eyjabúar get-
um boðið eins góða vöru, eins
og önnur sjávarpláss á landinu.
Steinholti 16. febr. 1918.
hefi jeg verið beðinn að úivega.
Kristm. þorkelsson.
s. 3'
oi Mm.
annari verslunarvöru. Spurningin
er aðeins sú, hve lengi ætla menn
að Heygja í sjóinn og f'jörurnar
ígildi beinharðra peninga.
„Ægir“.
Aths.:
það, sem sagt er hjer um með-
ferð á f'iskiúrgangi, á ekki við
Vestm.eyjar, því að hjer er stór
og myndarieg verksmiðja til að
gera fóðurmjöl úr fiskiúrgangi,
hún verður þó ekki rekin sem
stendur, vegna kolaskorts.
Leiðbeiningar
um meðferð á íiski, sem veiddur
er á bifbáta og opna báta þar
ti! hann er kominn í salt.
Til þess að sá fiskur, sem
veiddur er á bifbáta og opna
báta, geti orðið góð og vönduð
vara, verður að hafa það hug-
fast, sem hjer fer á eftir:
1. Á hvaða veiðarfæri, sem
fiskur er veiddur, hvort heldur
er lóðir, net eða handfæri, ber
að skera hann á háls, eftir að
hann er innbyrtur, og láta hon-
um blæða, svo vel sem hægt er;
skera hann sem næst tálkninu,
svo að himnan framan við innýflin
haldist heil og lifrin ekki skemmist.
þetta gildir um allar tegundir
fiskjar, sem ætlaðar eru til út-
flutnings. Sá fiskur, sem ekki
er skorinn á háls, eða illa skor-
inn, getur aldrei orðið fyrsta
flokks vara.
2. Að gæta þess svo vandlega
sem föng eru á, að það sje farið
vel með fiskinn í mótorbátunum,
eða í þeim bátum sem hann er
fluttur á land; að honum sje
ekki kastað óþvrmilega, og sem
allra minst sje troðið ofan á hon-
um, eins og oft hefur átt sjer
stað hjer síðan mótorbátarnir
fóru að ganga ti^ fiskjar. Eins
hefi jeg orðið þess var, að menn
hafa kastað bjóðunum ofan á fisk
þann, sem þeir hafa verið að
flytja í land á smábátum, og enn-
fremur að menn hafa kastað sjer
sjálfum ofan á fiskinn. Einnig er
að gæta þess vandlega, þegar á
land er komið, að fiskurinn sje
þá ekki marinn eða kraminn til
skemda; þess ber að gæta þegar
gert er að fiskinum, að hann
rifni ekki frá þunnildum eða
skemmist á annan hátt, og eins
að fiskurinn sje vandlega þveg-
inn í saltið, því að sá fiskur, sem
rifinn er frá þunnildum eða
illa flattur og á annan hátt illa
farið með, getur aldrei orðið
fyrsta flokks vara.
3. Ennfremur vil jeg áminna
alla þá er fisk eiga, og sömuleiðis
þá sem hafa fisk undir hendi frá
öðrum, að vanda alla hirðingu á
fiskinum og einnig söltun á
honum.
4. Jeg hefi einnig orðið þess
var undanfarin ár, að menn hafa
vandað illa vöskun á fiskinum,
og hefur það verið aðallega á-
bótavant baka til á fiskinum, aðal-
lega undir öllum bakuggum, og
vil jeg enn áminna menn að
vanda vöskunina betur, en áður
hefur átt sjer stað, því að það
er enginn flýtir fyrir þá sem eiga
fiskinn, þegar til búðar kemur,
að verða þá að bursta fiskinn.
5. Ennfremur vil jeg biðja þá
útgerðarmenn og kaupmenn, sem
eiga stakkstæði sín í óhirðu, að
hafa þau í betra ástandi, en þau
hafa verið, og eru ennþá niður-
grafin í grasi og óþverra, því
það er afarvont að þurka fisk á
sltkum reitum, og ekki síður á
þeim reitum, sem liggja við aðal-
götu bæjarins; yfirleitt hefur
fiskurintt alt annan lit, sem þurk-
aður er fyrir utan bæinn og
ofan. það getur orðið mönnum
dýrt, þótt ekki sje nema um sól-
brenda fiskinn að ræða, sem
menn hafa fengið hjer undan-
farin ár, en slíkt verður oft á
grösugum reitum, illa hirtum.
6. Ennfremur vil jeg tilkynna
öllum útgerðarmönnum og kaup-
mönnum, og þeim sem versla
með fisk hjer á Eyju, að hjer
eftir verður n e t a f i s k u r og
I í n u f i s k u r flokkaður í tvo
flokka; netafiskur kemur til að
—o —
Fyrir nokkru var grein um
þetta í ensku læknablaði (Bishop
Harmon. Brit. tned. Journ.); var
því haldið fram þar, að sjóndepra
á börnum færi injög í vöxt og
kvikmyndasýningum kennt um.
Verstur fyrir augun er titring-
urinn á myndunum, ljósleiftrin,
sem eru tíðust á slitnum mynd-
um og munurinn á myrkrinu í
áhorfendasalnum og skellibjört-
um sýningarfletinum. Enn er
talið að hreyfingum leikendanna
sje jafnaðarlega hraðað um of á
sýningunum, svo að börnin megi
haf'a sig öil við, til þess að geta
skilið efni myndarinnar.
Til þess að bæta úr þessu
ráðleggur blaðið:
1. Meiri biitu í áhorfendasaln-
um, 2. að sýna ekki mjög slitnar
myndir, 3. að forðast að hraða
sýningunni um of, 4. lengri tima
milli þátta, 5. að láta börnin hafa
bestu sætin, 6. að hafa sýning-
arnar ekki lengri en 1 klukku-
stund.
þá er og efni sumra mynda
ekki við hæfi barna.
H. G.
Skáidastyrkurinn.
—o —
Samkv. tillögum skáldastyrks-
nefndarinnar hefur stjórnarráðið
nú úthlutað styrk þeim, „til
skálda og listamanna", sem síðasta
þing veitti tii 12000 kr. fyrir árið
1918, þannig: Einar H Kvaran
rithöf. 2400, Einar Jónsson mynd-
höggvari 1500, Guðm. Magnús-
son rithöf. 1200, Guðm. Guðm-
undsson skáld 1000, Jóh. Sigur-
jónss. rith. 1000, Valdem. Briem
vígslubiskup 800, Guðm. Frið-
jönsson skáld 600, Jakob Thor-
arensen skáld 600, Sig. Heiðdal
sagnaskáld 600, Ásgr. Jónsson
málari 500, Brynjólfur þórðarson
málari 500. Jóh. Kjarval málari
500, Rikarður Jónsson myndasm.
500, Hjálmar Lárusson myndsk.
500. (»Lögr.“).