Skeggi - 16.03.1918, Blaðsíða 3

SKEGGI
landseyjum; Svíar höfðu þar
lið fyrir.
Símstöðin opin virka daga kl.
8 árd. til 9 síðd. Helga daga
10—12 árd- og 2—7 síÖd.
Póstafgr. opin alla virka daga kl.
10—6.
Lyfjabúðin alla daga kl. 9—10.
íshúsið alla virka daga kl 4—7
síðd.
Sýslubókasafnið sunnud. 9—11
árd.
Hjeraöslæknirinn heima daglega
12-2.
á það bættust svo óeirðir í land-
inu. Harðsnúinn flokkur reis
upp og fór með her á hendur
stjórninni. Vill flokkur sá halda
áfram sambandinu við Rússa, og
þeir standa auðvitað á bak við.
Sendu þeir hina svo nef'ndu
„rauðu hersveit“ til að hjálpa
uppreisnarmönnum. Óaldar-
flokkar þessir hafa gert hin mestu
spellvirki, rænt og brent, myrt
og meitt saklaust fólk og þar
fram eftir götunum. Sulturinn
og kuldtnn veita þeim lið, Stjórnin
hefur til þessa borið hærra hlut
og haft til þess einhvern liðstyrk
frá þjóðverjum öðru hvoru. En
sultinum hefur hún ekki getað
afstýrt. Svíar hafa verið að
reyna að bæta úr bölinu eftir
megni, vilja sumir þeirra heyja
stríð með þeim, en fá því ekki
ráðið.
það er þrautatíð þetta hjá
Fínnum.
Blómin.
þýðviðrið þessar síðustu vikur,
minnir mann greinilega á komu
vorsins, þó snemt sje. Glugga-
blómin eru tekin að vaxa, áður
en tóm er til að „skif'ta um“ á
þeim. Nú er auðvelt að ná í
þýða mold. Ættu húsmæður
ekki að sitja sig úr færi með að
taka hana og skifta um á blóm-
unum, því að óvíst er að betra
verði síðar. þau frost geta komið
síðar í vetur að góð mold náist
ekki fyr en í ótíma.
Frá ófriðnum.
Á vesturvígstöðvun-
u m stendur yfir stórorusta. Ekki
getið um nein úrslit þar. þjóð-
verjar sækja á, en bandamenn
hrinda áhlaupum.
Loftárás á París.
Snemma í vikunni fóru 60
þýskar flugvjelar til Parísar, og
vörpuðu niður sprengikúlum.
Um 100 manns biðu bana, en
margir særðust og miklar skemdir
urðu.
Fyrirspurn,
það var í vetur, dag þann sem
Guðlaugur í Gerði ljet moka
snjónum af götunni móts við Ás-
byrgi og Svalbarð, að jeg ók
slori á leið heim til mín. En þar
sem jeg gat ekki komið því alia
leið fyrir snjóþyngslum á götunni,
þá lagði jeg það af mjer einhver-
staðar við eina af aðalgötum
plássins. En minni mitt er farið
að förlast, og jeg get ómögulega
munað, hvar jeg ljet slorið. En
sökum þess hve langt er síðan,
þá þykist jeg vita að það sje
farið að úldna, býst því við að
vegtarendum þyki lítill þrifnaður
að því svona alveg við götuna.
Mundi nú ekki „Skeggi" geta
hjálpað mjer, og bent mjer á
stað þann sem jeg skyidi eftir
slorið. Hugsast gæti að jaf’n víð-
f'örull og „Skeggi" er um götur
bæjarins, að hann hefði rekið sig
einhverstaðar á það, og væri þá
svo velviljaður, að benda mjer á
hvar það er.
Karl hinn skegglausi.
Sem betur fer, getur „Skeggi"
orðið „Karii hinum skegglausa"
að liði í þessu efni. Hann hefur
í nefnil. á hverju laugardagskveldi
I stðan þetta bar við, gengið götu
| þá sem siorið liggur við, og er
| hún við Nýjabæjarveginn. Nær
neðri endi slorhrúgunnar nær á
; móts við efri enda Heiðartúns-
i grjótgarðsins og svo þar dálítið
í upp með götunni; þaðan má
j kenna hunangsþefinn.
1 ■ _
R ú s s a r hafa sett ráðsamkomu j
í Moskva, til að ráðgast um hvort j
taka skuli gilda og skrifa undir
friðarsamninga þá, er gerðir hafa
verið við Miðríkin. þar eru
fulltrúar af hálfu hermanna, verka-
manna og bænda. Samningana ]
á að undirskrifa þ. 17. þ, m., ef
samkomulag næst.
þjóðverjar hafa samið
frið við Finna og sent stjórninni
lið gegn uppreistarmönnum Liðið
var sett á land í Aabo og á Á-
■1 ,
Abdul Hamid,
fyrrum soldán Tyrkja er nýlega
látinn. Hann kom víða við sögur,
en var ekki að því skapi vinsæll.
þótti hann næsta grimmur og
illur viðureignar, en duglegur
ákafiega og stjórnvitur að vissu
leyti. Ríki tók hann eftir bróður
sinn árið 1876. það var þá alt
í óreiðu og ástandið hræðilegt
bæði af innlendri óstjórn og á-
sælni annara þjóða Nokkur lönd
á Balkanskaganum, sem nú eru
i gengin undan Tyrkjum, voru þá
| að krefjast rjettar síns með vopn-
| um. Gerðist þá mikill ófriður á
] Balkan, sem lauk með þvt að
Tyrkir mistu í raun og veru
Búlgaríu og fleiri lönd. Um þær
mundir (1878) var hinn nafn-
frægi Berlínarfundur haldinn, þar
sem ákveðin voru landamerki á
Balkan. Löngum var agasamt í
ríkinu á dögum Abdul Hatnids,
; gerðu ýmsir upphlaup, en aðrar
þjóðir rjeru drúgum undir og
náðu víða yfirráðum. Bretar
tóku Kyprusey og yfirráðin í
Egiftalandi, Frakkar í Tunis og
Bardohjer., Grikkir þessalíu,
Búlgarar A.-Rúmelíu, og Austur-
ríki Bosniu og Herzegoviníu, og
telja sumir það upphaf núverandi
ófriðar.
Tyrkir v^oru býsna lamaöir
eftir allar þessar hrakfarir, fjár-
hagurinn hræðilegur, herinn
tvístraður og þjóðin full örvænt-
ingar. En soldán ljet ekki hug-
fallast, hann einsetti sjer að rjetta
hag ríkisins og vann eins og vík-
ingur að umbótum í hernum,
skólum og samgöngum. Leitaði
hann sjer einkum aðstoðar hjá
þjóðverjum, en átti þó margt
gott við aðrar þjóðir líka. Hann
þótti vinur þeirra er hann hafði
hag af. Miklar umbætur ljet
hann gera á samgöngum í Litlu-
Astu, því hann mun hafa sjeð
hvernig fara mundi um yfirráðin
í Evrópu. Örðugast átti hann í
• baráttunni við Ung-Tyrki, og bar
! margt til þess. Urðu þeir hon-
um að síðustu oíjarlar, gerðu
! uppreisn og ráku hann frá ríkj-
um í aprílm. 1909, en settu til
valda hálfbróður hans, þennan
sem nú er soldán og nefnist
Muhamed V. Abdul Hamid var
stórauðugur maður, þótti margt
af þeim auði misjafnlega fengið
og var gert upptækt, en hann
sjálfur settur í fangelsi. Sat hann
þar það sem eftir var æfinnar;
þótti þá fátæklegt um hann, hjá
því sem verið hafði áður. Nokkrir
vinir hans skildu ekki við hann
lifandi.
það segja menn að jafnan hafi
hann fyigst með í því sem gerðist
í heiminum, meðan hann var í
fangelsi, og lagt þar á ýmsa
dóma, sem þóttu viturlegir. því
er jafnan haldið fram af sumum
að forlög Tyrkja hefðu orðið öll
önnur hefði hann ráðið þar ríkj-
um síðustu árin. Hefði það auð-
vitað ráðið geysimiklu um gang
heimsófriðarins og óvíst að hann
he'ði þá komið svona fljótt.
Abdul Hamid var þjóðhöfðingi
í fornum stíl, járnkarl duglegur,
vitur og skrautgjarn, en tortrygg-
inn og grimmur ef því var að i
skifta; fengu kristnir menn óspart
að kenna á því. það varð hon-
um um megn að „bjarga“ Tyrk-
landi, þó duglegur væri.
Gjalddagi „Skeggja* er 30.
apríl.
Auglýsingum í „Skeggja" sje
skilað fyrst um sinn fyrir mið-
vikudagskvöld.
Sæluhús
þar sem jafn mikið hefur verið
ræti um björgunarmál sem hjer;
væri ekki úr leið að minnast
lítið eitt á annað atriði, sem er
því mjög skylt og næsta lífs-
skilyrði. það er verndun heils-
unnar! það er óneitanlega mikið
fengið með því að kjósa „nefnd“
til að gangast fyrir þvt að mönn-
um og bátum sje bjargað úr
sjávarháska. En það Htur út
fyrir að flestum eða öllum hafi yfir-
sjest það atriði, sem heilsuna
varðar hvað mest. það ætti þó
engum að geta dulist hvað alvar-
legt það gæti orðið fyrir „for-
mennina" hjer, að þurfa að standa
klukkutímum saman um hánótt
í misjöfnum veðrum austur á
„Skansi" að gá til veðurs og
hvort nokkur rói. Uppástunga
mtn er því sú: að kallaður verði
saman formannafundur í þriðja
sinni á vetrinum, til að ræða þetta
mál, og sýnist mjer þá heppileg-
asta fyrirkomulagið að bygt yrði
sæluhús á „Skansinum" annað-
hvort á sýslunnar kostnað eða
þá formannanna sjálfra, sem er
það auðvitað tilfinnanlegast sjálf-
um, að þurfa að fara þangað svo
að segja á hverri nóttu og sumir
jafnvel með háseta sína 'í eftir-
dragi, og standa þar oft þangað
til birtir. Trúlegt þykir nijer að
menn horfðu ekki í þann kost-
nað, sem þetta hefði í för með
sjer, því hann gæti naumast orðið
mjög tilfínnanlegur fyrir svo
marga. Glugga þyrfti ekki að
hafa nema á norður- og austur-
hliðinni, því þaðan mætti bæði
sjá til veðurs og bátaumferðar.
Líka sýndist vel viðeigandi að
hafa þar suðuvjel t. d. „prímus“
til að hita sjer kaffi, því óþægi-
legt getur verið að þurfa að fara
heim til þess, einkum fyrir þá
Dóttir
fiskimannsins.
Verðlaunasaga
eftir Johann von Rotterdam.
—o—
(Framhald).
er hún afhenti Dóróteu klútinn.
Raunar hafði hún þverneitað að
taka við honum, en þeir hjeldu
að það væri ekki nema látalæti.
Voru þau þrjú svo færð fyrir
rjett, en höfð í gæsluvarðhaldi
nóttina áður. þeim tókst að
sanna sakleysi sitt og var slept
lausum fyrir góðra manna til-
stilli. Hjeldu þau svo út i sveit-
ina aftur og fengu gistingu hjá
malara nokkrum um kvöldið;
urðu þó að sofa í hlöðunni. Um
nóttina fjekk Bout hitasótt, sem
snerist upp í taugaveiki; þann kvilla
(130)