Skeggi - 09.01.1920, Qupperneq 3

SKEGGI
"0 acttvxm-
cylinder- og iagerolía
er alþekt að gæðum, — Vacuum-olía er sú
olia sem ekki skemmir mótorana. — Vacuum-
olfa sú olfa, sem Hefur alstaðar frá bestu
meðmali. Engum sem eitt sinn hefur notað
þær olfur, dettur f hug að breyta um.
Þessar helmsfrægu vjela-olfur fást nú
%
bæði f tunnum og f smásölu f verslun
G. J. Johnsen.
MiDDisblað.
Símstöðin opin virka daga kl.
8 árd. til 9 síðd. Helga daga
10-8.
Póstafgr. opin alla virka daga kl.
10—6.
Lyfjabúðin alla daga kl. 9—10.
íshúsið alla virka daga kl. 3—5
síðd.
Hjeraðslæknirinn heima daglega
12-2.
Síldveiðar.
Fyrstu stríðsárin 1915 —16 voru
slík veltiár fyrir síldveiðar, að
vart munu landsmenc, þeir sem
þser stunduðu, hafa fjenast á
öðru fljótar og betur. Ntestu
tvö sumur 1917—18 voru fyrir
mörgum aftur á móti sannköiluð
eymdar-ár í síldveiðum, en síðastl.
sumar varð aftur eitt af þeim
bestu veiðiárum eftir skipa-
kostinum. Ekki kom það alt
að gagni því að miklu afsíldvar
fleygt í sjóinn jafnóðum og á
land kom. Alls voru saltaðar
um 190 þús. tn. eða heldur
meira, en þar að auki veiddu
Norðmenn og söltuðu af 20—30
skipum utan landhelgís. þeir voru
að forðast innflutningstoilinn á
síldartunnum (5 kr. af hverri).
Síldarverðið komst hæst upp
í 92—95 au. kg. eða rúmar 100
kr. tn. og sættu þvt fáir íslend-
ingar, aftur seldu Norðmenn
mikið Síðan fjell verðið aftur
og þykir siidin nú lítt seijanieg
sem stendur. Sögur ganga um
það að nokkuð af íslensku síid-
inni hafl reynst skemt er til
Svíþjóðar kom og muni óseljan-
legt.
Svíar eru að færa sig upp á
tkaftlð með síldarverslun og
stldveiðar hjer við land. Tii
þessa hafa þeir haft bækistöðvar
sínar á Norðurlandi (Eyjaflrði og
Siglufirði); nú eru þeir að leita
sjer staðar á Vesturlandi, enda
eru síldveiðarnar þar í óða-
vexti.
Vafamál er það hvort sildveið-
arnar þola hið háa kaupgjald,
sem nú er farið að tíðkast, ef
að markaösverðið hækkar ekki
aftur. Samt er talið víst að
Norðmenn ætli að veiða hjer
næsta sumar og jafnvel að koma
með fólk að heiman.
Gummistígvél
ódýrusi I versl.
Páll Oddgeirsson
Góður markaður*
— 0—
Sjaldan hafa stórþjóðirnar beitt
þvílíku ofur-kappi sem nú til
þess að ná yfirtökum í verslun
í hinum fjölmennu „hálfsiðuðu*
löndum. þar er Russland efst
á baugi þá Brazilia, Siberia og
Egiftaland. Fákunnátta og getu-
ieysi þjóðanna í þessum löndum
draga að sjer allskonar kaupa-
hjeðna.
Brazilia er afar víðlend og þar
eftir frjósöm, en fólkið er fátt og
iðnaður of lítill. Árið fyrir stríðið
voru fluttar þangað 120 þús.
smái. af allskonar vjelum og þar
eftir af öðrum iðnaðarvörum.
Rússland er víðlent og afar-
fjölment, flatt og greiðfært. það
vita bifreiðasmiðir og senda
þangað vörubjóða sína. Telst
þeim svo til að þar megi selja
mörg hundruð þús bifreiðar og
þar eftir er um margt annað.
Síberia er ennþá víðlendari og
hrjóstrug víða; vantar ótal margt
það er siðaðar þjóðir þykjast
þurfa að hafa sjer til þæginda.
þar sækja að Japanar, Ameríku-
menn, Bretar og Frakkar. Allir
vilja komast að jötunni.
Rhone-skurðurinn.
—0—
<•
Mikii ráðagerð er með Frökk-
um að gera skurð við ána Rhone
til siglinga, og um leið að hag-
nýta vatnsaflið í ánni. Gert er
ráð fyrir að aflið jafngildi afli
því er framleitt verður úr 5
milj. smál. af kolum, (það er
j h. u. b> fimti partur af kola-
j framleiðlu Frakka 1918). Kostn-
j aðurinn er áætlaður 2,500,000,000
I franka.
Ætlast er til að verkinu verði
lokið á 15 árum. Hlutafjelag á
að hafa framkvæmdirnar en
hlutirnir trygðir af ríkinu.
Ríkisstjórnin áskilur sjer rjett til
að skipa tvo fimtu parta fjelags-
stjórnarinnar og formann fjelags-
ins.
Peysur
mikið úrval.
Versl.
Páll Oddgeirsson
Æfintýrið
um apann.
(Eftir R. R e i n i c k).
(Framh.).
þriðju vikuna ætlaði hann að
sjóða mat, þvi hann hugðistgeta
mýkt skap dýranna með heitri
súpu.
Hann sá Adam bera saman
þurran kalvið, kveikti siðan í
hrúgunni, en Eva hengdi pott
yflr logann, Ijet kál í pottinn, og
eftir skamma stund var súpan
soðin.
„Ekki er þetta mikil vandi^
sagði apinn við sjálfan sig, og
þreif logandi trjespón úr eidinum
og slapp með hann áður en
Adam fjekk áttað sig.
»Góða matarlyst*, kallaði hann
til dýranna langar ieiðir. »ídag
fáið þið kræsingar nógar. Komið
hundar, sækið * þurran kalvið.
síðan skulu þið fá nokkuð í
skoltinn á ykkur*. Hundarnir
gerðu í skyndi sem þeim var
boðið. Apinn kveikti í eldiviðn-
um og logaði nú um stund. En
það stóð ekki iengi; eldurinn
dvinaði brátt. .Or þessu gat jeg
bætt*, sagði apinn, og tók nú að
blása ákaflega í öskuna, svo að
neistarnir flugu í aliar áttir.lentu
sumir í hári dýranna og brendu
þau. „Gerir ekkert til“, sagði
apinn, „fyrir öllu verður nokkuð
að hafa. Verið þolinmóð, það
fer alt vel á endanum*.
»
Eftir það tók hann stórt blað,
hengdi það á tvær spýtur yfir
eldinn, sótti síðan vatnssopa í
lúkum sfnum í læk skamt frá,
8
ljet það í biaðið og þar í nokkrar
brenninetlur og annað illgresi,
er þar óx við veginn.
„þetta verður bragðgott*, sagði
hann við hund, sem stóð þar og
sleikti út um. í því bili skrapp
iaufblaðið saman, en súpan fór
öll í eldinn og siökti hann, og
þar með var eldamenskunni
lokið.
þá tóku dýrin að kurra iila,
einkum nautin, og vildu ekki
framar heyra neitt um visku
apans. En hann brást reiður
við og sagði:
„Skammist ykkar, skepnur! Til
hvers er að missa kjarkinn
Lærum við ekki, þá verða börnin
okkar að læra. En til þess
verður líka að ala þau rjett upp.
þess vegna ætla jeg nú að fara
og læra barnauppeldi af mannin-
um“,
þetta vildu nautin ekki heyra
og kumruðu illilega, en hest-
arnir og hundarnir voru því
námfúsariað þeir fjellust á uppá-
stunguna og snjeru hinum dýr-
unum á sitt mál og fjórðu vik-
unni komst apinn enn í eplatrjeð
sitt.
Smábörnin hennar Evu grjetu
þá ákaflega. Hún tók þau, vafði
þau innan í vænan dúk, lagði
síðan í körfu og ruggaði henni
með fætinum, ljetu þau þá sefast
og sofnuðu. Stærri börnin kysti
hún þegar þau voru góð, en hirti
þau duglega þegar þau voru
óþekk.
„Uppeldið kann jeg til hlítar",
sagði apinn, þegar hann hafði
horft á þetta um stund, „en jeg
þarf að fá dúk eins og þann sem
maðurinn hefur*. Hann varsvo
heppinn að þar í nánd við epla-