Skeggi - 21.02.1920, Blaðsíða 2

SKEGGI
»Skeggi« kemur venjulega út e i n u
sinni í viku, og oítar eí ástæður
leyfa. Verð: 5 kr. árg. (minst 50
blöð).
A u g 1 ý s i n g a v e r ð: 1 kr. þr.
«.m.; kr. 1,50 á 1. blS. ,
Útgefandi: Nokkrir eyjarskeggjar.
Afgreiðslu- og innheimtum. '
Ounnar H. Valfoss,
Ritstjóri og ábyrgðarm.
PáU Bjarnason.
Hjá

&
33 kaupa allir ^
sínar
Tóbaksvörur,
hefur verið sú að vísa skipum
til Reykjavíkur, ef mikil hætta
þykir fylgja því að flytja menn-
ina í land, og getur það farið
nógu vel þegar gufuskiþ á í
hlut. Oðru máli að gegna með
seglskip. Sjaldan er byr svo
hagstæður ,aÖ seglskipi veiti af
að ætla sjer nokkra daga til
Reykjavíkur, oft fer vika í ferð-
ina eða meira. Á þeim tíma
getur öll skipshöfnin sýkst og
skipið þar af leiðandi farist með
öllu. Geta má nærri hversu það
er geðfelt samviskusömum lækni
að vísa mönnum út í þvílíkan
voða. Enginn getur láð honum
þó að hann taki þann kostinn
heldur að .flytja sjúklinginn í
land. En þá kemur að þeirri
mikilvægu spurningu: „Hvar á
að láta sjúklinginn?". Spítalinn
er stundum fullur af sjúklingum,
enda ekki vel heppilegt að flytja
farsóttina fyrst þangað. f annað
hús er nú samt ekki að venda
eins og stendur. Menn munu,
ef til vill, segja sem svo, að
nýji spítalinn sje bráðum kominn
og þá rakni úr með þetta. En
það er síður en svo. Margar
drepsóttir geta komið áður en
spítalinn er kominn upp, eftir
þeim gangí sem er á málinu, og
þó hann væri kominn upp, þá
væri litlu nær hæfi með þennan
vanda; það kemur sem sje aldrei
til mála að gera spítalann að
sóttvarnarhúsi. það er ofmikil
hætta fyrir þá sjúklinga, sem á
spítalanum dvelja.
Enn má líta á þaþ að sóttir
geta auðveldlega komið upp í
bænum, þó að spor þeirra verði
ekki rakin til útlanda eða megin-
l^ndsins. * Setjum svo að næmur
sjúkdómur t. d. taugaveiki kæmi
úpp í byrjun vertiðar. Mundi
ekkí1 hver maður heimta það að
veikin yrði heft meðan nokkur
von væri til að halda henni í
skefjum ? Engum manni er
fært að reikna út það feikna
tjón, sem sóttarfaraldur getur
I >' ’
Sorglegt slys,
Fimtudaginn 12. þ. m. rjeri allur fjöldi báta í góðu sjóveðri
um morguninn. En er fram á dagínn kom fók að hvessa af austri
* og spiltist þá sjórfnn á svipstundu. Hjer heima var veður þó ekki
mjög vont og datt mönnum ekki slys í hug, en suður í sjó var
veðrið miklu verra, að sögn sjómanna, kvikan kröpp og harðtæk
og straumur stríð-fallandi. Mistu þá flestir nokkuð af veiðarfærum
og sumir meiri hlutann. Siðari part dagsins var svo komið sjó og
veðri að ekki þótti lengur fært að fást við veiðarfæri og hjeldu
menn heim hver sem mátti. Um kvÖldið voru allir bátar komnir
nema „Már“. Hafði sjest til hans um daginn þar sem hann var
að leita veiðarfæra sem aðrir, og vissu menn ekki frekar til hans.
Seint um kvöldið var þó fenginn breskur togari, og kunnugir menn
úr landi, til að leita og fór þeir þangað er líklegast þótti, en bæði
var það að dimt var -f nóttu og jeljagangur, og svo hitt að líklegt
þótti að báturinn kynni að hafa komist heim meðan á leitinni stóð.
þó að þeir yrðu ekki varir við. Var svo leitinni hætt um sinn.
Morguninn eftir var „Már“ enn ókominn, var þó gott ýeður og
byr hagstæður. Voru þá enn fengnir tveir togarar og kunnugir
menn úr landi, til að leita betur. Leituðu þeir allan daginn til
kvölds í björtu veðri en fundu ekkert. Eftir það þótti mötlnum
úti öll von þess aÖ" „Már“ væri ofansjávar.
þetta er ekki ný saga hjer. Saga Eyjanna er full með slíkum
atburðum, langt aftur í aldir. Á hverju ári verður nokkurt mann-
fall í sjóliðinu, því að sóknin er hörð með köflum.
Skipshöfnin á bátnum voru fjórir menn :
Bernótus Sigurðsson, formaður, 35 ára.
Lætur eftir sig ekkju ungan son og aldraða móður.
G í s I i Þórðarson, bróðir konu formannsins, 24 ára.
Lætur eftir sig ekkju og tvö ungbörn.
Guðm jndur Sigu rðsson, mótoristi, 26 ára.
Frá Syðstu-Grund undir Eyjafjöllum. .
F i n. n u r Guðmundsson, 24 ára. Frá Pjetursey
í Mýrdal.
Alt vaskleika menn og dugandi vel til starfa síns.
það er sama sagan, blóðtaka fyrir þjóðfjelagið og syrgjandi
hópur forstöðulausra kvenna og barna.
gert hjer á vertíðinni, þó að
engum verði það að aldurtild.
Einn Iandlegudagur fyrir hvern
bát, væri ekki mikil truflun af
farsótt, en þó er það svo hár
skattur að miklu nemur meiru
en sóttvarnarhúsið kostar, þó að
reíknað sje aðeins með meðat-
afla. þó er ekki litið á óþæg-
indin og fjárútlát, sem veikindum
eru samfara.
Kostnað við gerð sóttvarnar-
húsa á að greiða úr ríkissjóði
og sýnist.ekki ástæða til að
hlífast við að ganga eftir að
húsið verði reist við fyrstu
hentugleika. Fólkið er orðið
það margt hjer og vinnur svo
vel fyrir sjer, að fullrar vernd-
unar er vert. Nauðsynin ,er því
meiri hjer en víðast annarstaðar
á landir.u, að. mesta útlenda
sótthættan mæðir á Eyjunum, og
komist farsótt hingað og nái
fótfestu, getur Reykjavk og nær-
sveitirnar átt von á góðfc. Hjer
væri sóttvarnarbús því ekki
bygt fyrir þennan bæ eingöngu.
það er alkunna að verkamenn,
sem hjeðan fara á Nvorin, dreifa
sjer svo að segja k'ring um alt
landið. Farbann hjeðan úr Eyj-
um í vertíðarlok er nærri ó-
framkvæmanlegt og kæmi herfi-
lega niður á atvlnnurekendum í
öðrum bygðarlögum.
Sóttvarnarhús þarf hvorki að
véra stórt nje margbrotið, og
þess vegna heldur ekki dýrt
móti öðrurn húsum. Fljótlegt er
að reísa þesskonar hús, og út-
búnaður allúr hinn einfaldasti.
Reksturkostnaður fer vitanlega
eftir því hve mikið húsið er
notað. Sennilega yrði sóttvarnar-
hús hjer lítið notað að jafnaði,
en hinsvegar getur verið ómetan-
legt að hafa það í viðlögum.
Marconi-Coda.
Ekki var ritsíminn orðinn
gamall í heiminum er menn tóku
að leita bragða til að spara
skeytakostnaðinn og dylja erindi
sitt sem best fyrir starfsmönnum
símanna. það þótti fljótt koma
í ljós að síminn vildi „leka“ því
sem látið var í hann, eins og
kjaftakind. þeír sem mikil við-
skifti áttu saman, gerðu dulmáls-
bækur, og varð það alsiða á
skömmum tíma. Síðar voru lög-
leyfðar aðrar stærri bækur, svo-
kallaðar Codur, og heimilað að
nota þær í almennum viðskiftum.
Afarmikið er notuð -bók sú, sem
kölluð er „Code A B C 5th.
Edition“; hún er fyrst gefin út
1872, og fjekk þá strax mikla
útbreiðslu. Síðan hafa margar
aðrar verið gefnar út. þær eru
á ýmsum málum og með ýmsu
móti. Allar hafa þær þann
kost, að skeytin verða styttri eftir
þeinj heldur en almennu máli
og miklu ódýrari. Afgreiðslan
gengur þá miklu greiðar. Ekki
var leyft að nota þær meðan
ófriðurinn stóð yfir. Til eru
skeytabækur sem hafa eingöngu
tölustafi eða staka bókstafi. Að-
ferðirnar eru orðnar margar og
býsna ólikar þó tilgangurinn sje
sami.
Maraþons-hlaupið í verslunar-
heiminum síðustu árin, heimtar
sí og æ ný ráð til að flýta fyrir
afgreiðslu „í símanum*; aldrei
hefur hann undan hversumargar
línur sem lagðar eru. Mikið
þykir að því kveða hjer á landi,
en þó er sagt verra af í sumum
löndum t. d í Indlandi, Kína og
Ástralíu. Loftritunin flýtti mikið
fyrir með nauösynlegustu skeyti
framan af, en nú er aðsóknin að
loftskeytastöðvunum orðin býsna
mikii, og þarfeinnig þar að neyta
bragða til að sþara vinnukraftinn.
Umsvifamiklir verslunarm. kunna
illa við að skeyti þeirra tefjist
lengi, og því hafa þeir látið leita
ráða til að afstýra því.
Merkileg bók er nú að koma
út, það er skeytabók heldur mikil
og ætluð fyrir loftskeyti, en nota
má hana einnig við sendingu
símskeyta. Hún er gefin út í 4
bindum, hvert bindi á ensku og
tveimurtungumöðrum,einhverjum
af þessum málum, frakknesku,
spönsku, rússnesku, japönsku,
ítölsku, portugisku, þýsku og
hollensku. Talin er bókin svo
vönduð að frágangi og haglega
gerð, að hver sá er skilur eitt-