Skeggi - 05.03.1920, Blaðsíða 2
'SKEGGI
»Skiggi« kemur venjulega út e i n u
sinni í viku, og oftar ef áttaður
leyfa. V e r ð: 5 kr. árg. (mintt 50
blðð).
A u g I ýt i n g a v e r ð: 1 kr. pr.
«.m.; kr. 1,50 á 1. bls.
Ú t g e f a n d i: Nokkrir eyjarskeggjar.
Afgreiðslu- og innheimtum.
Gunnar H. Valfots,
Rifstjóri og ábyrgðarm.
Páli Bjarnason.
Hjá
Í3 kaupa allir ^
sfnar ^
Tóbaksvörur.
Ctfsss^. %sss@ <sss®c«sss®^sssggsss^gsssgiSsssg
yðar inn e i t u r* (fyrirgefið
óvinum yðar) o. s. frv.
Frægastur allra þýskra harð-
stjóra í Suður-Jótlandi varð H.
von Köller; hann var landstjóri
í Sljesvik-Holstein frá 1897—
1901. Köller rak um hundrað
manna burt úr Suður-Jótlandi.
Einu sinni gerði hann kaupmann
einn í Haderslev útlægan vegna
þess, að vildi ekki láta raka sig
á þýskri rakarastofu. Um það
leyti bygðu Suður-Jótar fjölda
samkomuhúsa, því baráttan sam-
einaði, en þær voru ekki altaf
veigamiklar ástæðurnar, sem lög-
reglan notaði til þess að hindra
samkomur í þeim. Oftar en
einu sinni var fólkið rekið heim
aftur, þegar það var komið að
samkomuhúsunum, vegna þess
að nokkrir menn voru með
staf. þeir voru wvopnaðir“ sagði
lögreglan, og þess vegna var
samkoman ekki leyfileg.
þegar þjóðverjar sáu fram á það,
að ekKi var hægt að gera Suður-
Jótana þýska, hvernig sem að
var farið, tóku þeir það ráð að
ná jörðunum í þýskar hendur.
Ríkið veitti margar miljónir marka,
sem þýskir menn gátu fengið að
láni tii að kaupa jarðir af dansk-
lunduðum Suður-Jótum. Lánin
voru veitt til 50 ára með 3°/0
rentum. þetta var óspart notað;
lánskjörin voru girnileg og það
var hægt að bjóða hátt í jarð-
irnar. Einstöku maður, sem var
hálfvolgur í þjóðernismáiinu
eða illa staddur efnalega ljet því
freistast. þá mýnduðu Suður-
Jótar „landvarnarfjelagið*, það
hafði það markmið að hindra
sölu á jörðum til þjóðverja.
Árangurinn af öllu saman var sá,
að þau ár, sem lánsheimíldin
gilti, náðu Suður-Jótar stærra
landsvæði frá þjóðverjum heldur
en þjóðverjar frá þeim. Erfiðustu
tímarnir voru auðvitað stríðsárin.
það var sárt fyrir Suður-Jóta
að verða að fórna lífi og limum
fýrir kúgara sína, sem þeir hefðu
Símfijettir.
R.vík 28. febr. 1920.
Bandamenn hafa ákveðlð að IJetta vlðsklfia-
bannlnu af Rússlandi eg lofa Bolsjevikkum þvf að
selja ekki óvinum þelrra vopn.
Ennfremur hafa þelr bannað Pólverjum að
ráðast á Rússa, en þelr voru þess albúnlr. Hins-
vegar hafa þeir heltið Pólverjum llðvelslu, ef Rússar
ráðist á þá. — Þetta mun vera árangur af frlðar-
samningatilraunum þeim, sem staðlð hafa yflr undan-
farið eða einhver ný tegund frlðarsamnlnga.
Heyrst hefur að uppþot vaeru vfða f I r I a n d i
götubardagar dag eftir dag f Dyflinnl. — Annars
eru fregnlr þaðan óljósar.
(Englendingar hafa haft þar allmikið setulið, en ekki voru
þeir búnir að senda þangað liðsauka síðast þegar frjettist).
Erzberger sakaður um fjárdrátt, hefur hann
helmtað rannsókn á málinu og lagt nlður embaetti
*
um sfundarsakir.
langstærsta líftryggingafjelag á íforðurlöndum-
Ailur meginhluti árságóðans í „THULE“ fer til hinna líf-
tryggðu sem Bonus á hverju ári, eftir fimm ára tryggingu, enda
nemur hann stundum 40—50% af ársiðgjöidunum.
„THÖLE“ hefur mjög hagkvæmt tryggingafyrirkomulag, og
ættu allir sem hug hafa á þvi að tryggja líf sitt, að leita upplýsinga
hjá undirrituðum umboðsmanni fjelagsins í Vestmannaeyjum.
Jóhann Þ Jósefsson.
heist barist á móti En þeir
uppfyltu hinar borgalegu skyldur
sínar, flestir þeirra, og það svo
vel, að þjóðverjar urðu að
dást að þeim. — 25000 Suður-
Jótar urðu að fara í stríðið og
af þeim fjellu 6000. Hlutfalls-
lega svarar það til að hjeðan úr
Vestmannaeyjum hefðu farið 250
menn og af þeim fallið 60. En
nú hafa þeir fengið hina dýrustu
ósk sína uppfylta og það er einn
af hinum sorglega fáu, góðu
ávöxtum stríðsins.
B. H. J.
Slitbuiur
níðsterkar * fást hiá
S- 3. 3ot\nse \
*
PYLSA
alveg sjerstök að
gæðum og eftir því
bragðgóð og
saðsöm
nýkomln f verslun
S. 3* 3of\nsen.
Litur
margar teg.
fasst f verslun
3- 3of\\\sen.
Börnin.
það er engin vafl á því að
ekkert gæti verið jafn ískyggilegt
fyrir þennan bæ, eins og það,
ef allur sá barnahópur, sem nú
er að alast upp, yrði götuskríll.
Og jafnlítill vafl leikur á því,
að bjartasta vonin, sem bærinn
getur átt, er sú að það verði alt
góðir menn og nýtir, vitrir og
vandaðir. Ekkert er jafn hættu-
legt og jafn svívirðilegt fyrir
nokkurn bæ eins og það að
eiga mikið af ómentuðum og
ósiðuðum skríl. Öreiga-skríll er
bölvun og blettur á hverri þjóð,
ef hún er annars sæmilega efn-
um búin. En auðugur skríll
er þó hundráð sinnum hættu-
legri. Ásum stóð ekki mest
hættan af jötnunum, en þegar
Loki læddist inn i hópinn, varð
það bani Baldurs, hins besta og
bjartasta allra guða. Siðlausir
gulinemar, sem hafa dottið ofan
í einhvern peningapottinn, eru
oft hinir verstu Lokar.
Á hlnn bóginn sannar saga
allra alda og þjóða það, að gæfa
hverrar þjóðar veltur á þvi að
miklu mennirnir og góðu, sjeu
nógu margir. Og tala þeirra
þarf að tí-faidast í hvert skifti,
sem tala kjósenda tvö-faldast.
þó að bærinn keypti sjer 2 eða
3 togara og fiskaði svo vel á þá,
að slíks þektust ekki dæmi, þá
mundi það samt ekki borga sig
líkt því eins vel, eins og að
leggja fjeð í góðar uppeldisstofn-
anir, ef rjett væri á haldið. Tog-
ararnir gefa þó aldrei annað en
peninga en gott uppeldi er
hyrningarsteinninn að gæfu hvers
manns.
það eru til menn sem trúa
aðeins á einn guð: Mammon,
Og lifa fyrir hann en deyja þó
frá honum og „flytja á einum
cins og jeg allra scinast hjeðan*.
þeir munu fremur kjósa togarana.
En þeir menn eru áreiðanlega
ekki í meiri hluta. Væru þeir
það ekki, væri það dauðadómur
sannrar þjóðargæfu.
Foreldrasálin er sú lífsins
lind, sem flestir heilnæmir mann-
lífsstraumar eiga upptök sín í.
Flestir foreldrar eru fúsir að
fórna lífi og limum fyrir börnin
sín, ef með þarf, og margur
faðirinn gerir það, ekki síst hjer.
Hversu fúsir mundu því ekki
margir foreldrar á að ieggja
nokkuð á sig, til þess að upp-
eldi barna sinna geti orðið sem
fullkomnast.
Allir vita hvernig ástandlð er.
Mörg heimili géta alls ekki ann-
ast uppeldið svo f nokkru lagi
sje. Fyrst er nú það, að for-
eldrar sem hafa fengið misjafnt
uppeldi sjálf og altaf frá blautu
barnsbeini verið önnum kafnir