Skeggi - 24.03.1920, Side 2

SKEGGI
»Skeggi« kemur venjulega út e i n u
sinni í viku, og oftar ef ástæður
leyfa. Verð: 5 kr. árg. (minst 50
blöð).
Auglýsingaverð: 1 kr. pr.
« m.; kr. 1,50 á 1. bls,
Útgefandi: Nokkrir eyjarskeggjar.
Afgreiðslu- og innheimtum.
Gunnar H. Valfoss,
Ritstjóri og ábyrgðarm.
Páll Bjarnason.
Hjá

•*ov 'p
kaupa aliir ^
sínar
Tóbaksvörur.
komna fyrirlitningu. það er
sennilegt að einhver biðji fyrir
þeim — á óki.rkjulegan hátt —
ef að því dregur að menn verða
að sitja í landi frá mokfiski, og
jeta alt hrátt t þokkabót.
Dýraverndun.
I 8. tbl, „Skeggja" sje jeg
minst fáum orðum á aldur og
starfsemi „Dýraverndunarfjelags
fslands“. Af því að mjer er
málefnið kært, langar mig að
fara fáum orðum um meðferð
dýra hjer í Vestm.eyjum, þann
tíma, sem jeg hef dvalið hjer.
Ekki svo að skilja að jeg álíti
að dýrum sje misþirmt hjer
frekar en í öðrum bygðarlöguin
landsins, heldur til þess að
'benda á það er jeg álít að betur
mætti fara og auðvelt væri að
bæta um í meðferð dýranna.
Tvær ástæður ættu að knýja
menn til að fara sem best með
alidýrin. Önnur er mannúðar-
skyldan, sem ætti að vera skrifuð
í brjóst hverjum heilvita manni,
meðaumkunin og kærleikurinn.
Hin ástæðan er hagsmunavonin,
því að það er margreyndur sann-
leikur, að þau alidýrin, sem
best er farið með, gefa mestan
arðinn. þetta veit hver bóndi í
sveit, og enda allir þeir er hafa
umgengis fjenað, en samt skortir
mikið á að breytt sje eftir þessu.
Mjer hefur oft blöskrað kæru-
leysið sem sumir sýna um með-
ferð búfjár síns, og oft hef jeg
furðað mig á að nokkur maður
skuli tíma að fara svo með
fjenað sinn, hvað sem miskun-
seminni líður.
H e s t a r. það er ekki sjald-
gæft að sjá hjer hross, ung og .
fullorðin, á algerðum flækingi á I
Líftryggingafjelagið
„T H U L E“
iangstærsta líftryggingafjelag á íforðurlöndum
Allur meginhluti árságóðans í „THULE“ fer til hinna líf-
tryggðu sem Bonus á hverju ári, eftir fimm ára tryggingu, enda
nemur hann stundum 40—50% af ársiðgjöldunum.
„THULE“ ' hefur mjög hagkvæmt tryggingafyrirkomulag, og
ættu allir sem hug hafa á því að tryggja líf sitt, að leita upplýsinga
hjá undirrituðum umboðsmanni fjelagsins í Vestmannaeyjum.
Jóhann P. Jóseísson.
I
Verslun A. Bjarnasen
kaupir tómar steinolíufunnur
háu verði.
vetrardaginn. Allir þekkja hag-
lendið hjer á götunum og þá ró
er óskilagripir hafa inni í bæn-
um. Margir munu minnast
hestanna sem voru að flækjast
hjer út harða veturinn, nótt og
dag, ýmist inni í rotum, eða um
göturnar. Svangir voru þeir
oft og alt útlit þeirra bar vott
úm þjáningu sem nærri má geta.
þesskonar dæmi hafa ekki gefist
síðan, en margt hef jeg sjeð á
næturferðum mínum, sem mjer
líkar ekki í meðferð hrossanna.
Jeg skil fekki í hvern hag eða
ánægju menn geta haft af því að
eiga hjer óþörf hross og trippi.
Hjer er þó sannarlega ekki pað
haglendi að hafandi sje til hrossa-
göngu. Nær væri að láta annan
fjenað njóta þessa litla gróðurs,
sem hjer er. Jeg veit að mörg-
um fleirum en mjer rennur til
rifja að sjá sárhungruð hrossin
og mögur hima undir húsveggj-
unum viku eftir viku, eigendum
þeirra til litils gagns nje sóma.
K ý r. Alment er svo talið að
betur sje farið með kýr í kaup-
stöðum en til sveita hjerálandi,
en ekki veit jeg hvort það er
satt. Ýmsar ástæður eru taldar
fyrir því, og sumar ekki ósenni-
legar. Hjer koma nokkrar: Eig-
endur kúa í kaupstöðum eru
oft efnaðri en alment gerist til
sveita og hafa oftast ekki nema
eina kú hver. þessi eina kýr
nýtur þá alls þess fóðurs er til
felst frá því heimili og stundum
fleirum. Mjólkin í kaupstöðunum
er dýr, og því er lagt sem mest
kapp á að láta kúna framleiða
sem mest af henni að mögulegt
er; það borgar sig best.
En hvort sem þessar ástæður
valda því að kýr hafi betri með-
ferð í kaupstöðunum yfirleitt en
i sveitum, þá er jeg viss um að
sá samanburður kemst ekki að
hjer í þessum bæ. Mjer virðast
kýrnar miklu ósjálegri hjer en
flestar sveitakýr sem jeg hef
sjeð og eítir því er nytin í þeim
mörgum hverjum, um sumar-
tímann að minsta kosti. Og því
skyldi það ekki( vera? þær
verða að reika, hjer vorlangan
daginn um graslausa móana,
þaul nagaða efiir fje og hross,
hvar sem þær fara, er grimmum
og óvöndum hundum að mæta,
glespandi vörgum, og oft ganga
þær blóðrisa undan þeim. þær
gerast órólegar þegar hvergi
finst haglendi nje friðland, og
slangra þá niður á götur, stund-
um til að leita sjer vatns til að
svala þorstanum eftir'.langan sól-
skinsdag; það mun nefnilega
brenna %dð að þeim er ekki
æfinlega vatnað rækilega heima
á sumardaginn. Og hvað finna
þær? Græna fýlupolla sem
safnast saman í skúmaskotum
bæjarins, og annað óþverra-grugg,
stundum það sem helt er út úr
húsum; það hef jeg sjeð oftar
en einu sinni. þess á miili
snuðra þær í sorphaugum og
meðfram görðum, og það grunar
mig, að í þeim leitum fái þær
ýmsan þann „fóðurbætir", t. d.
gamla öngla og vírbúta, sem
síðar finnast í innýflum þeirra á
banadægri. Gæti ekki þarna
iegið ein ástæða til hins mikla
kúadauða, sem hjer liggur í
landi ? Kýr geta drepist af fleiru
en flugnabiti.
það er fyrir löngu kominn
tími til að bæta eitthvað um
líðan kúnna á sumrin. Drepist
eins margar kýr næsta sumar
eins og síðastl. sumar, þá verður
hjer mjólkurlaus bær næsta
vetur, og allir vita hversu þægi
legt það er, ekki síst þegar sóttir
ganga. Ráð mundi það vera
að koma upp sameiginlegu kúa-
gerði fyrir bæinn, áður en öll
lönd eru tekin undir tún og
fiskreiti.
Meðferðin á kúnum, meðan,
þær standa á bás, er mjer ekki
kunnug, jeg býst við að hún
sje góð hjá öllum þeim sem
getuna hafa, en hitt er líka víst
að meðferðin á sumrin er
miskunarlaus, og síst fallin til
þess að kýrnar gefi góðan arð.
(Framh.).
'Símslitin.
—o—
Landsímastöðin hjer hefur ný-
lega auglýst að tekið verði á
nióti skeytum, og þau send
annaðhvort í pósti eða í loftinu
Ekkert heyrist um hvenær gert
verði við símann, nje heldur
hvort nokkurt verkefni til þess
sje til í landinu; stöðin hjer' fær
ekkert að vita. Ekki heldur fær
stöðin hjer neitt at því sem
hana vantar til þess að geta
haldið talsímakerfinu hjer í lagi,
og er hart fyrir símanotendur að
lýða það bótalaust. Gefst ef til
vill tóm til þess bráðum að
minnast frekar á það og annað
er viðkemur ólagi á símanum.
Stöðvastjóri er nú^kvaddur til
R.víkur með fyrstu ferð til
„skrafs og ráðagerða“ um
rekstur símans.
Nýr hellir.
—o—
Síðastl. föstudag fundu þeir
Guðni J, Johnsen og Árni Sigfús-
son kaupmenn, nýjan hellir, fyrir
sunnan Helgafell, skamt frá svo
nefpdum Haugahelli. Eigi vita
þeir til að aðrirj hafi fundið
hanrt áður.
Hellirinn er lágur, ekki mann-
gengur og beldur mjór, en
nokkuð langur á að geta 50-55
álnir.
Dömur!
Peysufataklæði
SvUntU-SÍlkí sv.ogmisl.
Efni f Rykfrakka
er tallegast í versl.
Qddgewsson
Peningabudda (með um
60 kr.) hefur tapast. Afgr. v. á.
Prent»m. Veatmannaeyja.