Skeggi - 15.05.1920, Blaðsíða 2

SKEGGI
»Skeggi« keuiur venjulega út etnu
sinni ( viku, og oftar ei ástæður
leyfa. Verð: 5 kr, árg. (minst 50
blöð).
Auglýsingaverð: 1 kr. pr.
*.m.; kr. 1,50 á'l. bls.
Útgcfandi: Nokkrireyjarskeggjar.
Afgrciðelu- og innheimtum.
Ounnar H. Valfoss.
f
Ritstjóri og ábyrgðarm.
Páll Bjarnason.
\>essu
tat a$ tUs^otn
JS\an\a$ox\.
&
Hjá]
kaupa allir
f'i
smar
Tóbaksvörur.
iassss»csayssg):<ssssgnrssseissssgssgggs£vg
fyrst svo er, þá verður annara
ráða í að leita.
Nokkrum sinnum hefur verið
bent á að hjer vanti tilfinnanlega
1 e i k v ö 11 fyrir börn bæjarins,
þar sem þeim væri heimilt að
hafast við þegar þau vilja.
Heppilegum stöðum til þeirra
hluta fækkar nú óðum í sjálfum
bænum, en nóg er enn þá til
utan við bygðina, Flatirnar, Brim-
hólar o. fi. Menn gera sjer það
yflrleitt ekki ljóst hvert miskunar-
verk það væri fyrir börn bæjar-
ins að gefa þeim einhvern frið-
helgan reit. Óloftið og umferðin
niðri á götunum er til niður-
dreps fyrir heilsu þeirra, gáfur
og siðferði. Dvölin á þokka-
legum leikvelli á friðsömum
stað, undir góðu eftirliti getur
verið þeim tíl ómetanlegs gagns
fyrir þroska þeirra til sálar og
líkama. Hreyfingin undir beru
lofti, þar sem mætast úrsvöl
hafrænan og hressandi fjallablær
vekur hjá þeim líkamsfjör og
glaða lund. þau fylla þar Iungun
af heilnæmasta lofti, bióðið
streymir örar um æðarnar,
vöxturinn rjettist, vöðvarnir stæl-
ast, brosið hýrnar og augun
Ijóma skærar, við saklausan leik-
inn og ótruflaðan af umferðinni
og bæjarbragnum. Að sama
skapi skerpist eftirtektin og aðrir
hæfileikar sálarinnar til að nema
síðar meir, tilfinningalífið fær
betra tóm til að þroskast eðli-
lega, og þar með er lögð undir-
staða fyrir sterkan og góðan
vilja. Hjer er vitaskuld miðað
Tilkynning.
Með því að sparisjóður Vestmannaeyja hættir nú störfum en
Útbú Islandsbanka í Vestmannaeyjum tekur við eignum og skuldum
sjóðsins, þá skal Ieitt athygli handhafa sparisjóðsviðskiftabóka við
sjóðinn, að því, að framvísa þeim í Útbúi Islandsbanka.
Stjórn Sparisjóðs Vestmannaeyja.
G. J. Johnsen. Árni Filippusson.
Stúlkur og unglingar
geta fengið atvinnu við fiskverkun f
sumar.
S. 3- 3of\t\sev\.
fult svo mikið við þau börn,
sem ekki eru komin á svokall-
aðan skóla-aldur, sem þau er
langt eru komin í skóla.
Vart mun þurfa að gera ráð
fyrir því að nokkur fari að and-
mæla því, sem hjer er sagt um
áhrifin af útiverunni á góðum
stað undir góðri stjórn, svo
greinilega sem það er viðurkent
með öilum siðuðum þjóðum. En
ástæða væri til að spyrja
hvernig koma megi þessu í
framkvæmd kostnaðarlítið og
fyrirhafnarlítið fyrir almenning,
því að þessháttar starfsemi má
auðvitað ekki kosta neitt veru-
legt, hvorki í fje nje fyrirhöfn.
Kvenfjelagið hjer hefur rist
líknrúnir á skjöld sinn, og gæti
vart unnið annað líknarverk
þarfara nje fegurra en að safna
saman óvitunum af götunni, sem
reika þar um eftirlitslaus, líkt
lömbum er skiljast frá mæðrum
sínum og hlaupa grátjarma um
hagana þar er færið til að
hindra margvísleg óhöpp, hressa
og gleðja og eflaust oft til að
auka lífsaflið, mótstöðuna gegn
sjúkdómum og siðspillingu. það
hlutverk er margfalt meira virði
en að að styrkja sjúkling eða
fátækling með fjegjöfum, svo
undurfagurt ‘ sem það þó er.
Hefur ekki fjelagið ráð með
einhverja þjónustusama anda,
einhverjar blómarósir er vilja
taka að sjer svo hugðnæmt og
fagurt starf. Ekki þurfa þær að
vinna neinn nunnu-eið, þann er
bindi þær æfilangt, þó þær færu
nokkra daga á sumrinu vestur í
Brimhóla í góðu veðri, sætu þar
með sauma sina í brekkunni
móti sólinni. þeim ætti að vera
það ánægjuleg hjáseta, ekki síður
en systrum þeirra, sem sitja hjá
ám uppi á heiðum.
Styrktarsjóður
vitavarða.
—o—
Svo heitir sjóður einn, sem
stofnaður var ekki alls fyrir
löngu. Tekjur sjóðsins eru
býsna rírar, lítið, hundraðsgjald
af launum vitavarðanna sjálfra,
eins og gjaldið í styrktarsjóð
kennara, og svo 25 aurar af
hverjum gesti sem heimsækir
vitana. þetta síðartalda gjald
nemur nauða-litlu árlega, sem
skiljanlegt er, þar sem fíestir
vitarnir standa úti á ann-nesjum
og fátt fólk heinjsækir þá. Fyrsta
árið söfnuðust 4 kr. við vitann
á Stórhöfða og 25 kr. árið eftir.
Meo því móti vex sjóðurinn
aldrei. Hundraðsgjaldið af laun-
um vitavarðanna getur ekki
orðið mikið, því launin sem
vitaverðir fá eru svo nauða-lág.
Eitthvað mun ríkissjóður leggja
til sjóðsins, en óverulegt er
það alt saman.
Sje nú litið á starf vitavarð-
anna og ábyrgð þá sem á þeim
hvílir, þá er næsta undarlegt að
ekki skuli betur sjeð fyrir kosti
þeirra í ellinni. eftir vökurnar á
grimmustu vetrarnóttum árum
saman. Sjómaður sem hrekst á
hafinu í dimmu og veit hættuna
í nánd, vill mikið til vinna að
geta reitt sig á vitann. Honum
er engin þægð í því að maður-
inn, sem hefur tendrað leiðar-
ljósið fyrir hann allar nætur
þegar hættan er mest, verði
sveltur þegar hann hættir að
geta gengt starfinu. Glaður
mundi hann leggja nokkurn
skerf í styrktarsjóð vitavarða, ef
þeirri ósk væri beint að honum,
og ef hann vissi fyrir víst að
sjóðurinn er til. þá er það ekki
síður ljúft verk fyrir konur og
aðra vandamenn sjómannsins
að láta eitthvað af mörkum í
sjóðinn, svo oft hafa þau hug-
hreystingu af því að sjómaðurinn
sjái vitann og bjargist því frekar.
En því aðeins sjer hann vitann
að vitavörðurinn ræki starf sitt
með alúð og þá helst er mest
liggur við. Ekki er annars
getið en að vitaveröir á íslandi
ræki starf sitt prýðilega.
Hjer á Stórhöfða er sá vitinn
er einna mest mun vera heim-
sóttur allra íslenskra vita. Gesta-
bókin ber það með sjer að afar-
margir hafa greitt gesta-gjaldið.
En undantekningarlítið lætur
fólk sitja við 25 aura, bæði ríkir
og fátækir. Meira verður vitan-
lega ekki krafist eftir reglunum,
en eftir því sem farið er með
fje nú á dögum, þá virðist ekki
nema sanngjarnt að sjóðurinn
fengi ofurlitla- „dýrtíðaruppbót*
Bð minsta kosti hjá efnaðra
fólkinu. Vitinn er þesskonar
fyrirtæki að örðugt er að. meta
gagnið af honum til fjár, en hitt
er víst að mörgum mundi bregða
lllilega í brún ef hann reyndist
vanræktur á þeim stundum
þegar mikið liggur við. Mönn-
um gleymist helst gagnið af
vitanum á fögrum sumardegi,
þegar hann er helst heimsóttur,
en muna það því betur á dimm-
um vetrarnóttum.
Má ekki orða það við fólk,
sem fer sjer til skemtunar út í
vita í sumar, að sýna sjóðnum
ofurlítið meiri rausn en það
lægsta sem reglurnar til taka?
Enginn telur eftir sjer 1—2 kr.
í »Bíó“ hversu vitlaus og auð-
virðileg mynd sem sýnd er,
ólíku er þó saman að jafna um
fjársafnið.
það er algengur siður í út-
löndum að sæfarar, sem sleppa
úr bersýnilegum háska fyrir það
flð þeir sjá vitaljósið, láta vita-
vörðinn á þeim stað njóta þess
í einhverju, eða þá vitavarða-
stjettina í heild sinni. þeir sem
kynnu að vilja fylgja þeim sið
hjer við land, gera það best og
maklegast með því að styrkja
styrktarsjóð vitavarðanna; sú
viðurkenning kemur að bestum
notum fyrir þá starfsbræður í
heild sinni i bráð og lengd.
,Bi*assó‘
og
,Amor‘
hin alkunnu fægi-efni
nýkomin í versl.
S» 3» 3o¥u\sev\.