Suðurland - 02.08.1913, Blaðsíða 4

32
SUÐUR'LAND
firði. Talað er líka um að koma á
raflýsingu á Sauðárkróki. Á öllum
stöðunum á að nota vatnsaíl; þeir
sletta skyrinu sem eiga það.
Hvenær skyldu þorpin á Eyrum
verða lýst með ljósum íramtíðarinn-
ar?
Þingyallasíminn var nýlega opn
aður til afnota fyrir almenning. Er
það hið mesta hagræði fyrir ferðafólk
sem fer til f’ingvalla og verður eflaust
til að auka ferðamannastrauminn þang-
að að miklum mun. Það er lika
mikið í það varið fyrir þá sem búa
í f’ingvallasveit að hafa síma; mun
það spara marga ferðina yfir heiðina
í vondri færð.
Ranghermi er það, sem J. Ól.
segir í blaðinu „Reykjavík" 19. f. m.,
að Bændaflokkurinn hafi verið sem
starfandi flokkur á síðasta þingi, eða
haldið flokksfundi þá. Flokkurinn var
alls' ekki stofnaður til fulls fyr en nú
í þingbyrjun, drög til flokksmyndunar
aðeins gerð í fyrra 1 þinglok.
fjóftviljinn býður Bændaflokkinn
velkominn — á sína visu. Getgátur
hans um flokkinn eru álíka ábyggi-
legar og góðgjarnlegar og frásögn hans
um það, er gerðist á þingmannafund-
inum 3. f. m.
Ritstjóri Þjóðviljans hefir einhvern
ýmugust á stofnun Bændaflokksins.
Önnur blöð í Reykjavík hafa látið
hana afskiftalausa, eins og rétt var
að sinni. Vera má að flokkurinn
birti einhverntíma stefnuskrá sína á
pappírnum, en meir mun honum um-
hugað að birta hana í verki, á þann
hátt verður hana mest að marka.
f*að er lítill vandi að skrifa fallega
stefnuskrá, hitt er meiri vandi að efna
þegar miklu er lofað. Það er svo al-
geugt að „efndanna er vant þó hejt-
in séu góð“.
Dagurinn í dag (2. ág.) er hinn
venjulegi þjóðminningardagur; að þessu
sinni er ekki getið um neiun mann-
fagnað neinstaðar.
Drengur á flmta ári datt út af
bryggju á Oddeyri og druknaði.
Þilskip Eyfirftiuga, þau er til
þorskveiða ganga með færi, hafa fisk-
að fremur vel alment í vor og sumar.
Sild seld fyrirfram. Nokkuð
mun vera búið að selja af herpinóta-
síld frá Eyjafirði fyrirfram í útlönd-
um a 17—18 kr. tunnuna.
Túnasláttur í Eyjaflrði alment
hálfnaður (18. júlí). Sumir þó búnir
að hirða alveg, þvi góður þurkur hefir
verið þessa viku. Töðufall í meðallagi.
Á Skagafirfti hefir herpinótaskipið
„Dania" fengið nýlega 130 tn. af síld.
Síldarverksiníftjau i Krossanesl
(við Eyjafjörð) ætlar að kaupa síld til
bræðslu og síldarmjölgerðar af 15
eimskipum í sumar og auk þess salta
afla þriggja eimskipa.
„Norðrl".
©Trá alþingi,
Simað frá Rvík 1. ág.
Fjárlögin sitja föst í nefnd enn,
veit enginn nær þau koma.
Fjáraukalögin komu úr neðri deild í
dag.
Járnbrautarmálið til umræðu í neðri
deild í gær í fyrsta sinn. Varð um
það allhörð senna, og síðan sett i
nefnd. í nefndinni eru: L. H. B.
(form.), J. Magn. (rit.), Sig. Sig., B.
Kr., Valtýr, Eggert, M. Kr.
Frumvarp um hallærisvamir kom
ið í nefnd: B. f’orl., G. Bj., Guðjón
Guðl., J. Jónatansson og Pórarinn.
Frá útlöndum.
Viftbúnaftur Rússa. Það ersagt
að Rússar séu að bæta tvær járn-
brautir, sem liggja að landamærum
fjóðverjar. Á að nota brautir þessar
eingöngu til að flytja hernaðavgögn.
Haft er eftir „kunnugum" mönnum,
að viðbúnaður muni vera nokkuð
mikill þarna og muni Rússar til þess
búnir að mæta í ófriði þarna á landa-
mærunum.
Harður atgangur mundi það verða
ef þeir keisarainir færu í eina brönd-
ótta á þessum slóðum.
Framfarir í Vestur Indium. Rað
þykir nú fullséð, að þar á eyjunum
séu stórframfarir í vændum. Á St.
Thomas eru mörg fyrirtæki á leið
inni. Fyrst er stór rafstöð, tvö stór
brauðgerðahús, rekin með gufuaíli,
og svo hafa t.vö stærstu olíufélög
heimsins fengið leyfi til að setja þar
upp stöðvar til að selja olíu handa
skipum.
Á St. Croix er verið að leggja tal
síma um alt landið. Par er nýstofn-
að bifreiðafélag og nú er verið að
tala um að útvega gufuplóga til að
nota við jarðyrkju.
(Eftir ,,ltigct“.)
tJClufavalta.
U. M. F. „Skarphéðinn" heldur
hlutavelt.u (tombólu) 17. ágúst íhinu
nýbygða húsi sínu við Kotströnd í
Ölfusi.
Marglr eigulegir munir, t. d.
lömb, sem gefin hafa verið, og fleira.
Jörðin Skarfanes
í Rangárvallasýslu, fæst til kaups og
ábúðar í fardögum 1914. Alt land
jarðarinnar, að slægjulandi undan-
skildu, er skógi vaxið, og þarafleið-
andi með beztu útbeitarjörðum sýsl-
unnar.
Lysthafendur semji við ábúandann,
Finnboga Höskuldsson, sem gefur allar
nánari upplýsingar.
Alt að 1000 tómar steinolíu- og
olíutunnur
óskast keyptar mót borgun út í hönd
Tilboð, þar sem fram sé tekið það
verð, er óskast fyrir tunnurnar, send
ist til .
Karl Strand
á Siglufirði.
TAPAÐ — FUNDIÐ.
■arri^.... ,..
Ný stigsvcif (Pedale) af reiðhjóli,
2 brýni í kössum hefir tapast á leið
frá Rvík að Ölfusá.
Skilist á prentsm. Suðurlands eða
til hr. Þorflnns JónssonarTryggvaskála.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður;
Jón Jánatansson, alþiugism.
Prentsmiðja Suðurlands.
90
9l
kvöldi, þurkað það út úr endurminningum eins og þegar vitlaust
reikningsdæmi er þurkað út af spjaldi. En orðin sem hann hafði
talað endurhljómuðu stöðugt í eyrum hans, hærra og 'hærra, og þó
honum findist það ótrúlegt, þá hafði liann þó spilað frá sér lífsláni
sínu eins og léttúðugur spilafugl. Hvar var nú mikilmenskan og
þrjóskan sem hvíslað hafði þvi að honum að hann væri skyldur að
sýna að hann léti ekki troða sig niður í sorpið? — Nú fanst hon-
um hann vera aumasti maðurinn undir sólunni og óskaði sér undir
græna torfu. Ástin forna vaknaði nú aftur í algleymingi og bitrar
ásakanir skáru hann í hjartað, fyrir að hafa syndgað svo hrapalega
móti henni. Nú sýndist honum útlitið enn ískyggilegra, vonlausara
og svartara en í gær, því eftir það sem nú var skeð gat hann enn
síður barið að dyrum í Rínstræti 27. Honum fanst að hver mann-
oskja í því húsi hlyti að geta lesið úr svip sínum æfintýrið í Músa-
turninum. Það væri betra að grafa sínar dýrstu vonir með öllu og
lifa einsetulífi fjarri öllum mönnum, en taka þá sem fyrst biðist. —
Retta alt var honum fyllilega Jjóst, en honum varð það og ljóst
um leið, að hann var illa settur gagnvart Prúði, sem hann hafði
skriftað svo einlæglega fyrir í gær, og það píndi hann ósegjanlega.
Hvað mundi hún hugsa. Hvað hafði hún brotið af sér næturlangt,
að hann gæti vísað henni á bug 3kilmálalaust; hann hafði reynt
að kveykja kærleikseldinn í hjarta hennar, og hver vissi nema hon-
um hefði tekist það. Hann hafði sannarlega reynt að telja um fyr-
ir henni og sannfæra hana og hrekja allar mótbárur hennar. Hann
hafði hátíðlega fullvissað hana um það, að hann væri trausts henn-
ar verður. Og nú varð hann að skella skuldinni á vínið, eða þá
hreint og beint að viðurkenna það fyrir henni, að hún hefði aðeins
verið fullgóð handa honum af því hann hefði fengið hryggbrot hjá
annari betri.
Hann leið svo miklar sálarkvalir, að hann marg sárbölvaði til-
veru sinni.
En eitthvað varð að gjörast og hann stökk fram úr rúminu og
fór að klæða sig. Lengi starði hann ofaní stígvélin sín, þungbúinn
og hugsandi, loks fór hann í þau og þá fanst honum sem ósýnileg-
ur kraftur streyma í gegnum sig frá gólfinu.
Hann ætlaði að reyna að laumast í burtu frá húsinu áður en
nokkur kæmi á fætur, sem hann vonaði að tækist, fara heim og
skrifa Þrúði þaðan ástúðlegt og áhrifamikið bréf og útskýra sem
vægilegast flótta sinn og trygðarof.
Ekki var það heldur óhugsandi að hún hefði nú komist að
sömu niðurstöðu og kvöldið áður, að þau ættu ekki saman og henni
væri þessvegna kærkomin eftirgjöf af hans hendi.
Hann flýtti sér nú í fötiu og opnaði varlega hurðina. Það leit
út fyrir að allir svæfu í húsinu og hann varaðist að láta marra í
stiganum. En þegar hann hafði slysalaust komist ofan í ganginn
gegnt veitingastofudyrunum, opnuðust þær og Prúður stóð þar frammi
fyrR honum. Svo var að sjá að hana grunaði ekkert. og henni
þætti ekkert kynlegt þó hann færi hljóðlega, heldur áliti það vott
þess, að hann vildi gjarnan kveðja hana i einrúmi og vot.ta henni
ást sína. Pví skömmustulegri varð hann yfir að vera næstum því
staðinn að verki eins og þjófur og hann gat ekki einu sinni stunið
upp að bjóða henni góðan daginn. Hún sagði ekkert heldur, en
kinkaði ástúðlega kolli til hans og dró hann með sér inn fyrir þrep-
skjöldinn.
Par inni brann lítið Ijós á borðinu og birtan var ekki meiri en
það, að hann sá ekki roðann sem færðist um vanga henni. Hann
sá aðeins grunlausa, glaða andlitið hennar og það var nóg til að
hann misti móðinn til að skrifta fyrir henni.
„Það verður víst svo að vera“, tautaði hann við sjálfan sig.
„H flýrð ekki forlög þín og hegningin fyrir gáleysi þitt og léttúð
verður þér ekki eftirgefin. Og fyrst hún hittir ekki aðra en sjálfan
þig, verðurðu að taka þvi. Annars mundirðu særa saklaust hjarta
því sári, sem aldrei greri, og svifta hana öllu trausti á mönnunum,
ef þú brygðist trausti hennar svo miskunnarlaust og fyrirlitlega".
Um þetta var hann að hugsa meðan lrann gekk um gólf fram
og aftur í herborginu, líkt og fangi, sem er að reyna að sætta sig
við fangavistina,
Annað slagið sá hann henni bregða fyrir fram í eldhúsinu við
að hita kaffið á brakandi glæðunum og matreiða morgunverðinn
handa honum. Hún var sannarlega yndisleg og húsmóðurleg með
hvíta húfuna og í hvíta léreftspilsinu. Og þegar hann hugsaði um
hvernig hún fengi að ráða öllu eftir vild að hans eigin heima arni,
fanst honum að forlögin hefðu verið sér mjög væg í refsingunni.
Einum tvisvar sinnum spurði hún hann að einhverju, t. d. hvernig