Suðurland - 09.08.1913, Blaðsíða 3

SUÐURLAND
35
Nú fást
smíðako
kora nýlega. Losaði nokkuð af salt
inu í Þodákshöfn, en liggur nú hérna
á höfninni og losar afganginn. „Von-
in“, seglskip til sömu verslunar, kora
í vikunni. „ingólfur" kom að Stokks
eyii og í f’orlákshöfn í gær, til að
sækja saltfisk.
f-------------------------------1
Sýsiumaður og bæjarfógeti
Guðlaugur Guðmundsson
er nýlátinn. — Nánar næst.
Ingólfur.
nærri sextugur að aldri; banameinið
var nýrnaveiki.
Það raun sagt verða sem oftar,
þegar góðir liðsmenn falla, að þar er
mannsvant er hann stóð.
-----<x>o----
cSárnGrautarmálið.
Það er nú komið inn á þingið t.il
umræðu og í nefnd. Við fyrstu um-
ræðu urðu um það fjörugar umræð-
ur, og gengu þær nokkuð á móti
frumvarpinu.
I?að er þó eftirtektarvert, að þeir
sem mæltu á móti frumv., tjáðu sig
þó vilja járnbraut austur, og það er
þó aðalatriðið. Pá er meiri von þess
að einhver ráð finnist til að koma
járnbrautinni áfram, ef allir fylgjast
að því. Mjög svo eðlilegt að menn
deili nokkuð um ráðin fyrst í stað;
það er það algenga vor á meðal. En
hraparlegt væri það ef menn gleymdu
í þeirri deilu sjálfu málefninu og létu
svo málið dragast um of fyrir þá sök.
Kratan um járnbraut hingað aust-
ur verður skýrari með hverju ári sem
líður, og úr því málið er komið í
frumvarpsformi iun á þingið, þá er
óhugsandi að það verði aftur látið
falla í mók.
Einhversstaðar sáust þau mótmœli
nýlega, að ekki væri þörf á járnbraut
hingað austur, þvíbifreiðaferðir mundu
komast á mjög bráðlega. Höfundur
þeirrar athugasemdar ætti nð grípa
tækifærið sem bráðast til að ná í þau
forréttindi að fullnægja flutningaþörf-
inni austur yfir heiðar þegar hún er
mest, og nota aðeins bifreiðar.
Nei, í alvöru talað er það ekki
nema fyrir óvita að ætla sór að bæta
verulega úr samgönguleysinu með
þeim bifreiðum, sem enn hafa verið
reyndar hér á vegunum. fær verða
ekki notaðar að staðaldri nema sum-
artímann, og þá nærri eingöngu til
mannflutninga; og ekki er það fyrir
kotbændur „að keyra í bíl“ til höf-
uðstaðarins svo oft sem þeir þurfa,
meðan fargjöldin eru lik því sem þau
eru nú.
Járnbraut austur. eða höfn austan-
fjalls er það eina sem bætir verulega
úr, og eftir því sem fram er komið,
þá er það járnbrautin ein sem von
getur verið um eins og nú standa
sakir.
Með þessu er þó ekki sagt að al-
þingi ætti að samþykkja nú i sumar
lög um járnbrautarlagningu. Miklu
réttara væri að þingið reyndi að und-
irbúa málið sem best, og gæfi síöan
hlutaðeigandi héruðum kost á að at-
huga það og láta uppi álit sitt. ffing-
ið má alls ekki flaustra málinu af
að héruðunum •fornspurðum, síst af
öllu að leggja á þau byrðar.
Gott er það að frumvarpið kom
fram, en enga nauðsyn ber til þess
að gera það að lögum nú þegar.
Margir hafa óskað eftir járnbraut, en
auðvitað með því skilyrði, að hún
yrði ekki alt of dýrkeypt. Og svo
gæti farið, að nokkrum þætti frumv.
helst til mjúklátt. Það er líka mjög
vafasamt hvort það er rétt að ætla
sér að veita réttinn öðrum, í stað
þess að landið tæki hann sjálft og
stofnaði og starfrækt.i brautina á eigin
spýtur.
t
Ráðherrafrú
Ragnheiður Hafstein,
Hún var fædd 3. apríl 1871. For-
eldrar hennar voru: Stefán, siðast
prestur í Vestmannaeyjum, sonur
Helga biskups Thordarsens, og kona
hans, Sigríður Ólafsdóttir (sekretera
Stephensen) úr Viðey. Hún ólst upp
hjá Sigurði Melsteð forstöðumanni
prestaskólans, og konu hans, Astríði
föðursystur sinni.
Hún giftist 1889 eftirlifandi manni
sínum, Hannesi Hafstein, þá mála-
færslumanni við landsyfirréttinn. Eign-
uðst þau saman 10 börn, og eru tvö
þeirra dáin, en hin ílest í bernsku.
Ragnheiður sál. var fyrirmyndar-
kona að höfðingskap og mannkostum ;
hún var fríðleikskona mikil og sómdi
sér altaf ágætlega. Vinsæl var hún
af æðri og lægri, enda var hún hin
mesta góðgerðakona. Heimili þeirra
hjóna var forðlagt fyrir rausn og
myndarskap,
Tar er nú stórt skarð er hún stóð.
cTrá alþingi.
Frumvörpin um tekjuskatt og fast-
eignarskatt eru fallin. Ráðherra hefir
tekið aftur þau önnur frumvörp, sem
stóðu í sambandi við þau.
-------0*0*s>----
Á víð og dreif.
Hvalreki. Síðastliðinn laugardag
rak 14 álna langan hval (andarnefju)
á Skipafjöru, skamt fyiir vestan Baug-
staðakamp svonefndan.
Skipakomur: „Henry“, skouoila
með saltfarm til versl. „Einarshöfn",
Sildarviirt hefir orðið á Stokkseyri þessa viku. Heldur er síld in mögur og ósjáleg. Frá Austfjörðum er sögð góð tíð og góður grasvöxtur. Afli tregur á Seyðisfirði, enda skortur á góðri beitu. Á Akureyri er sögð góð tíð og grasvöxtur góður í Eyjafirði. Síldar- afli rír framan af. Nýtt dísilvélaskip er hlaupið af stokkunum hjá Burmeister & Wain. Tað er 6500 smál., hefir 2 stórar og 2 smáar disilvélar með 2400 hesta afli. Allar vélar á þilfari eru knúnar með rafmagni.
Frá Yestinaiinacyjum 30. júlí: Yalurinn kom i morgun með 2 þýska botnvörpunga inn á Vestmanna- eyjahöfn; hafði tekið þá við Portland. Beinhákarlar 2 veiddust í Vest- mannaeyjum í nótt, en þeir eru mjög fátíðir. Góð síldveiði sem stendur. („fsafold"). Tombóiunni sem U. M. F. „Skarphéðinn" í Ölfusi ætlaði að halda 17. ágúst, verður frestað til sunnud. 24. ágúst. TAPAÐ FUNDIÐ.
Járnbrautarslys í Danmörku, ■ ' -- H Tveir hestar í óskilum:
Esbjærglestin rann nýlega út af Brúnn, mark: hangfj. a. h. og
sporinu. Milli 10 og 20 manns fór- sýlt vinstra.
ust; einn af þeim var Sabroe fólk- Rauður, mark: heilrifað hægta.
þingismaður. Margir slösuðust meir Báðir klárgengir.
og minna. Réttur eigandi vitji þeirra til Björns
! í ■o 1 —‘ Markússonar á Gaíli í Villingaholts- hreppi, og borgi áfallinn kostnað.
Engar nýjar fregnir af ófriðinum. Svipa, látúnsbúin, hefir fundist. Vitja má á prentsmiðjuna og borga auglýsingu þessa.
Gabricl frændi. 93
Hún kinkaði kolli samþykkiandi.
„Svo er eitt enn“, sagði hann. „Þú hefir hugsað þér að fara
burtu héðan, sem þjónustustúlka. Það mátt þú ekki gjöra, eins og
þú getur nærri. Pú verður að vera hér áfram, hjá frænku þinni.
Unnusta mín má ekki ganga í þjónustu hjá ókunnugu fólki. Viltu
lofa mér því?“
„Já, en það verður ekki svo hægt um vik,“ sagði hún hugs-
andi, „fyrst eg get ekki sagt ástæðurnar. Það eru nú samt þrír
dagar þangað til, svo eg get sjálfsagt fundið einhverja sennilega ástæðu.
Svo þegar öllu er á botninr. livolft, fellur það saman við óskir og
fyrirætlanir fólks míns hér, eí eg hætti við að fara og segi því að
eg verði hér kyr fyrst um sinn.“
„Þá er það afráðið!" sagði hann og stóð upp. Hér er nú hring-
urinn, vina mín góð, þú getur borið hann eða geymt hann, eftir
þvi sem þér sýnist. Komdu nú með fingurinn, svo skal eg setja
hringinn upp á hann.“
Hún blóðroðnaði og leit niður fyrir sig. Svo tók hún litla stein-
hringinu sinn og rétti honum svo feimnislega, að hann komst við
af því. „Hann er einskisvirði," sagði hún, „en honum fylgir trygt
og hrekklaust hjarta, og eg vona að þér lítilsvirðið það ekki!„
Hann faðmaði hana að sér eins og elskulegt bain og kysti á
munn henni. Svaraði hún blíðuatlotum hans vingjarnlega og hæg-
látlega.
Hún vatt sér skjótlega úr faðmi hans og tók litla bók úr barmi
sér. „Eg skrökvaði að yður í gærkvöldi," sagði hún hálf gletnislega.
„Eg sagðist vera fátæk eins og mús í holu, af þvi eg vildi reyna
yður, en það var nú ekki satt, því er nú betur. Sko, lítið þér á
sparisjóðsbókina mína, hérna standa 160 gyllini í henni, og eg. læt
renturnar altaí leggjast við höfuðstólinn, og þá vex upphæðin með
timanum. Þetta hefi eg sparað saman af drykkjupeningum þeim
og nýársgjöfum, sem mér hafa áskotnast, einnig á eg sitt af hvoru
innanhúss, svo þér megið ekki skammast yðar alt of rnikið mín
vegna.“
Hún leit á hann, sigri hrósandi og sló með fingrunum á töl-
urnar i bókinni, svo hann gat okki að sér gjört nema að hlæja.
„Sjáum við til,“ sagði hann. „Eg hefi þá náð mér í ríka gift-