Suðurland - 20.09.1913, Blaðsíða 3

SUÐURLAND
59
er ekki gott að segja, en það er víst
að hann er mikill. tíg boini því til
allra þeirra, sem vilja nppræta þúf
urnar og fluna hvert böl þær eru fyr-
ir notkun bættra vinnuáhalda, að at
huga ástand ræktaða landsins síns
með tilliti t.il vatnsins.
Frh.
Kosningar á þingi.
u ___
n n
Þjóðvinafélagið. Kosnir voru í stjórn
þess á fundi þingmanna 12. þ. m. og
urðu þau úrslitin að forseti var kos-
inn Tiyggvi Gunnarsson með 26 atkv.
Varaforseti Eirikur Briem moð lGat.kv.
Meðstjórnarnefnd Hannes Þorsteinss.
með 39 atkv. Benedikt Sveinsson og
L. H. Bjarnason með 20 atkv. hvor.
Sumum þykir kosningin skringileg
en — alt hefir sínar orsakir,
MillJ>ingaforseti efri deildar var
kosinn fyiir þinglokin Júlíus Havsteen
fyrrum amtm. Jón Ólafsson gegnir
forsetastörfum fyrir neðri deild sem
2. varaforseti.
Framkvcemdarstjóri Söfnunarsjóbsins
var kosinn í sameinuðu þingi E. Briem
með öllum atkv., þinglokadaginn.
Gæslustj. var kosinn í efri deild,
nokkru áður, J. Havsteen (endurk.)
Endurskoðunarm. Landsreikninganna
voru kosnir Eiríkur Briem í efri d.
og Skúli Thoroddsen (endurk.) í n. d.
Verðlaunanefnd Jóns Sigurðssonar.
í þessa nefnd voru kosnir í samein.
þingi 11. þ. m. B. M. Ólsen með 37
atkv. Jón Jónsson dósent með 32 atkv.
og Dr. Jón Borkellsson með 21. atk v.
Hannes Þorsteinsson fékk 20 atkv.
Sú breytiug hefir orðið á þessari
nefnd við kosninguna að Jón Jónsson
kom i stað Hannesar I’orsteinssonar.
Endurskuðandi Landsóankans var
kosinn sama dag Benedikt Sveinsson
með 24. atkv. Jón Laxdal fékk 15 atkv.
lvristiiiii Ögmundsson frá Hjálm-
holti dvelur í Noregi í sumar og vet-
ur, við verklegt búnaðarnám. í sum-
ar hefir hann vorið á Hognestad á
Jaðri og þaðan skrifar hann 24. þ.
m. Segir hann verið hafa þar stöð-
uga þurka og góðviðri í alt sumar,
en þá byrjað votviðri nokkra daga.
Ólikt sumar þar og hér.
-------0-0~0------
Þhigvísa
(útaf fánahneykslinu í efri deild).
Aður var hann innskeifur
af afturhaldi og vana.
Nú er hann orðinn útskeifur
í áttina til Dana.
Stiídentsifélagið í Iteykjavik
sendir mann á aldaraftnæli háskólans
í Kristjaníu. Var Bened. Sveinsson
kosinn til þeirrar farar, en vildi ekki
fara þegar til kom. Ófiétt enn hver
farið hefir — voru helst tilnefndir
þeir Ólafur Björnsson ritstjóri og
Matthías Þórðarson forninenjavörður.
Alþingi veitti 600 kr. til fararinnar.
-------o-o ------
i
Hvað Balkanófriðurinn kostaði
Franskir fjármálamenn hafa reikn-
að herkostnaðinn þannig:
Fallnir og særðir Milj. kr.
Búlgaria 140,000 1640
Serbía 79,000 910
Grikkland 30,000 455
Montenegro 8,000 15
Tyrkland 100,000 1450
Alls 348,000 menn fallnir og særð-
ir, og skaðinn 4470 miij. króna.
Á víð og dreif.
Veðráttan enn við sama, rosar
og óþerrar, heyafli hér eystra víða
afskaplega rír.
Aflalaust hér á Eyrum enn sem
fyr, ekkert fengist úr sjó í alt sumar.
Kjötvcrð er mælt að muni verða
mun hærra nú í haust en verið hefir
að undanförnu; kemur sér vel fyrir
þá er fækka þurfa fénaði vegna hey-
skorts.
Smjörsala smjörbúanna hér eystra
hefir gengið allviðunanlega í sumar,
verður þó mun lægra en í fyrra.
Utflutnlngur sauðfjár. Talað
hefir verið um kaup á sauðfé hér
syðra til útflutnings á fæti, en óvíst
er um hvað úr því verður. Líklega
verður|það ekki að mun meðan inn-
ílutningsbannið stendur á Englandi.
Ráðherra gat þess í sumar, að hann
hefði svarað svo málaleitun um hlunn-
indi fyrir ensk fiskiskip hér við land,
að um þau væri ekki að tala meðan
sauðfjárinnflutningsbannið þar væri
ekki upphafið, en'litlar líkur munu
til þess að svo verði.
skilvísir kaupendur Suður-
lands, sem ekki hafa feng-
ið kaupbætisbækurnar, eru
vinsamlegast beðnir að vitja þeirra
eða láta vitja á prentsmiðjuna. Nýir
kaupondur fá þær um leið og þeir
borga blaðið.
Kaupendur beðnir að gjöra vart
við sig á prentsmiðjuna og taka blöð
sín, sérstaklega væri æskilegt að þeir
sem næst búa, vildu vitja blaðsins
sjálfir þegar þeir eru á ferð.
Munið eftir að borga Suðurland í
haust, þægilegast í haustkauptíðinni.
Peir sem skifta um heimili, ættu
að gera afgreiðslunni aðvart, ella
verður utanáskrift ekki breytt.
Segið til vanskila, úr þeim verður
bætt svo sem unt er.
Úrsagnir
til blaðsins eru því aðeins teknar
gildar, að kaupandi sé skuldlaus og
afhcudi skriflcgaúvsögn afgreiðsl
unni sjálfri.
Allir þeir,
sem hafa bækur að láni frá Lestrar-
félagi Eyrarbakka frá síðastliðuum
vetri, eru beðnir að skila þeim sem
fyrst.
107
fyrnast fornar ástir“, og mig tekur lika svo sárt til litla angans
með gullgulu lokkana, hann heitir Fran3 og er ársgamall. Líði yður
nú sem best; móðir tnín biður líka lotningarfyllst að heilsa yður, og
þó eg færi frá yður, var mér það óljúft, en eg gat ekki anuað. Og
hugsið nú endur og eins um hana, sem aldrei mun gleyma yður.
Yðar auímjúka þénustureiðubúna
Geirþrúður Wendelin.
E. S. Ef þér álítið það ekki altof mikla dyrfsku, vil eg biðja
yður að heilsa frá mér yðar heiðraða brúðguma, þótt hann sé mér
ókunnugur8.
Meyjan fagra hafði brotið bréfið saman aftur og virtist bíða
eftir því, hvað unnusti hennar mundi segja um þetta.
„Nú?“ spurði hún um síðir. „Þú virðist ekki hafa mikinn
áhuga fyrir hjúkrunarkonunni minni góðu. Hefðirðu aðeins séð hana!
Bréfaskriftir eru henni ekki eiginlegar. Hún er sannarlegtnáttúrubarn".
„Kornelía", sagði hann og snéri sér að henni, „þetta náttúru-
barn hefir leikið á þig — hún er ekki eins mikill einfeldningur og
þú hyggur."
„Tlvernig þá, Gabriel?"
„Hún biður að heilsa mér, „þótt eg sé henni ókunnugur", litla
hræsniskollan. Og þó erum við sæmilega kunnug! En sú viðkynn-
ing er henni til mesta sóma, og þó stílsmáti hennar sé ekki sem
fullkomnastur; veit hún þó upp á hár hvað segja skal og um hvað
þegja ber. Komdu, elskan mín! Hérna er mátulega dimt fyrir
mig til að skrifta fyrir þér, svo þú sjáir ekki hvernig eg roðna af
blygðun fyrir framíerði mitt."
Hann settist hjá henni, þrýsti henni fast að sér og hallaði höfði
henuar að brjósti sér, svo hún gæti ekki séð framani hann. Svo
sagði hann henni alt.
Ekki vitum vér. hvort hún lagði á hann nokkra refsingu. En
hitt vitum vér, að þrem dögum síðar var sendur stór kassi með
allskonar biúðargjöfum, hæfilegum fyrir sveitafólk, og utan á var
skrifað til Þrúðar. Efst lá lítil askja og í henni voru tvö bréf, full
af hjartanlegum heillaóskum og kveðju og fylgdu þar með tveir hring-
ir vafðir í silkipappír. Annar var frá Kornelíu, sem hún hafði áður
borið og sendi nú til minningar, en hinn var litili og óásjálegur
steinhringur, og við hann var festur miði með þessum orðum: „Til
systur minnar elskulegrar, frá trúföstum vini hennar og bróður
Gabrí e1.“
(Lauslega þýtt af K. H. B.)
Gabrícl frændi. 103
ekki geta lifað það af, samt sem áður hefi eg þó aftur fundið ánægju
í að lifa, og lífsþráin gjörir enn vart við sig. En nú verðið þér
endilega að hugsa um ungfrúna og stuðla til þess að hún verði
hress og glöð sem fyrst aftur. Þessvegna er eg nú komin. Eg
vissi strax í gær hvað gjöra skyldi, og eg varð að nota ósannindi
— út úr neið þó — til að komast i burtu. Eg þóttist hafa fengið
bréf frá móÖur minni, sem bæði mig að koma strax heim og ráð-
stafa með sér arfi sem okkur hefði fallið. Guð minn góður, eins og
það sé um arf að tala hjá okkur, en mér datt nú ekkert annað til
hugar í svipinn. Svo fékk eg í morgun þriggja daga heimfararleyfi,
en eg hugsaði ekki, þegar eg kvaddi, að eg væri að fara alfari. En
nú, þegar ungfrúin er orðiu frísk aftur og fer að gifta sig, hugsar
víst enginn um það, hvort vinnukonukindin er farin eða ekki. Hálfa
mílu héðan, í F., á eg gamla frænku. Til hennar fer eg í dag, og
svo fer eg þaðan alla leið heim til mín og þér þurfið ekki að bera
neinn kviðboga fyrir framtíð minni. Mamma lokar mig ekki úti,
hún hefir lengi þráð það að eg kæmi heim aftur, og nú er eg ferð-
búin! Þarna", sagði hún og tók litinn böggul upp úr vasa sínum
og lagði á borðið, „er hringurinn yðar. Fáið mér rninn aftur; tg
sé að þér hafið ekki heldur viljað bera hann“.
„Lofaðu mér að hafa hann svolítið ennþá“, sagði hann. „Eg
skal senda þér hann og skrifa þór um leið alt það, sem eg get ekki
sagt þér núna. Og trúðu mér til þess, Þrúður, að þig skal ekki
iðra þess þótt svona færi. Hafirðu mist unnusta, hefiiðu eignast
bróður í staðinn, og hann skal aldrei bregðast þér. Eg get ekki
sagt þér meira núna, og að bjóða þér skaðabætur, væri móðgun við
þig. Eg bið þig ekki heldur að vera“, sagði lrann, þegar hún bjóst
til ferðar. „Eg þrái sjálfur að komast sem fyrst þangað sem mín
er mest þörf. En eg skal skrifa þér strax á morgun og láta þig
vita hvernig liður. Jæja, Guð fylgi þér, elskulega barn, og geri þig
hamingjusama og sæla. — Ef til vill getum við, systir mín goð,
einhverntíma síðar, þegar við erum orðin gömul og grá fyrir hær-
um, talað um þetta, og þá sjáunr við líka, ef t.il vill, að alt hefir
farið best sem fór, og þá þökkuin við Guði fyrir handleiðslu sína.“
Hann þrýsti hönd hennar og kysti hana hjartanlega og bróður-
lega, stóð svo við gluggann og horfði á eftir henni, þar sem hún
gokk niður stíginu frá húsinu, léttíætt og yndisleg. Ilún snéri sér