Suðurland


Suðurland - 07.02.1914, Qupperneq 1

Suðurland - 07.02.1914, Qupperneq 1
SUÐURLAND Alþýðublað og atvinnumála IY. árg. Eyrarbakka 7. febrúar 1914. Nr. 34. I i i S u ð u r 1 a 11 (l kemur út cinu sinni í viku, á laugardögum. Argangurinn kost- ar 3 krónur, crlendis 4 kr. Ritstj Jón Jónatansson á Asgautsstöðum. Innheimtumenn Suðurlands eru hér á Eyrarbakka: skósmiður Guðm. Ebenezerson og verzlm. JónAsbjörnsson (við verzl. Einarshöfn). í Reykjavik Olafur Gislason verslm. í Livernool Auglýsingar sendist í prent- smiðju Suðurlands, og kosta: kr. 1.50 fyrir þuml. á fyrstu síðu, en 1,25 á hinum. •MMMtM CiríRur Cinarsson yfirdúmslbginaður Langavcg 1S 4 (nppi) Bcykjavík. Talsíini 433. Flyl.ur niál fyrir undirrétti og yfirdómi. Annast kaup og sölu fasteigna. Yonju lega heima kl. 12—1 og 4—5 c. h. Fánamálið og Danir. Útaf konungsúrskurðinum i fána máiinu hefir oiðið mikið uintal í dönskum blöftiim nú í vetur. Þar hefir hver greinin rekið aðra um þetta mál, flestar í þá átt að teija úrskurð inn ólöglegan og vilja toga málið und ir rikisþingift danska. Fremstur í flokki heíir Knútur Berlin verið eins og vant er, h:\nn lætur ekkert færi ónotuð til þess að vinna oss alt það ógagn er hann má, og með þessu framferði sinn hefir honum tekist að gera sig svo beran að fjandskap og illgimi í vorn garð, að jafnvei sjálfum Dönum þykir nóg um, og svo er að sjá sem oið hans séu þar nú minna metin en áður. Eitt hefir það oiðið nýstáriegt við þessar fánamálsunuæð ur danskra blaða, að allmargar radd ir hafa látið til sín heyra, er mælt hafa af miklu meira viti og sanngirni i vorn garð en áður hefir verið. Til hafa þeir inenn verið að vísu í Dan mörku áður, er iit.ið hafa á mál vor hlutdrægnislaust og oft með sýnileg um velvildarhug, en mun meira hofir borið á þessu í uinræðunum útaf fána- málinu en nokkru sinni áður. Ritstj. blaðsins „Hovedstaden“, Nordentoft prófastur, hefir í blaði sínu stutt vorn málstað með fullii djövfung og dreng- skap, og hefir hlotið óvild margra landa sinna fyrir, og meðal annars fælt frá sér samverkamenn sína við blaðið, og tilraunir hafa verið gerðar til að bola honum frá ritstjórninni, en ekki tekist. Margir fleiri merkir inenn meðal Dana hafa iátið til sín boyra útaf þessu fánamáli som litið hafa rólega og sanngjarnlega á vorn Riálstað. Auðvitað hafa þessar umræður dönsku blaðanua allmikið snúist að san.bandsmálinu, og eru því ekki fáir sem hafa látið það í ijósi, að leysa þyrfti úr því intian skamms hvort íslendingar vildu vera i sambandi við Danmörku eða ekki, Og þeirra á með al er jafnvei sjálfur Knútur Berlín. Detta er eftirtektavert að því leyti, að lijá þessum möntium kveður nú við annan tón en hjá dönsku stjórn. it ni og dönsku flokkaforingjunum j fyrrahaust, er ráðherra reyndi að semja um sambandsmálið við þá. Deir vildu ekki við það kannast að þeim væri nein þægð í að hreiftværi við þessu máii, og tjáðu sig ekki vilja neitt við f>að eiga, upptökin yrðu að vera frá íslendingum ef eitthvað ælti að hreifa þestu máli á ný. Nií er það efst á baugi hjá oss að láta alla samningagerð urn samband land anna bíða fyrst um sinn. Og þessi breyting sem nú sýnist vera að gera vart við sig á hug Dana i vorn garð viiðist benda í þá átt að oss ætti ekki að verða reinn óhagur að biðinni. — Yitaniegt er það, að þótt samninga- gerð um samband iandanna sé iátin bíða, þá hljóta jafnan ýms þau mál fyrir að koma sem eitthvað meir eða minna snorta sambandsmálið, og það mál í heild sinni getur því ekki legið í þagnargildi. Og sjalfsagt er að af vorri hálfu verði ekkeit tækifæii ónotað til þess að reyna að þokast áieiðis, þó í smáum skrefum sé. En hinsvegar er sjálfsagt að forðast allan fjandskap og óþaifar ilideilur við Dani 'og ástæðulausar ýfingar. Með biðinni mætti það þá vinnast að Danir fengju Jjósarí skilning á málstað vorum, og sjálfir lærftum vér það smámsaman, að forðast allan gleiðgosaiembing og árangurslausar ýfingar, en fylgjast allir að einu máli, þegar á þarf að halda. f því er eina sigurvonin. skiifaði grein um förina. Hallmælir hann mjög Bændatlokknum og kastar hnútum að honum. Fessu hefir nú Jósef J. Björnsson 2 þingm. Skag- firðinga svarað mjög rækilega í Norð- urlardi 31. f. m. og sýnt rækilega fram á það hve ástæðulausar og ó- réttmætar væru ásakanir blaðsins t.il Bændaflokksins. Norðurland tekur þessu hóglegaog reynir ekki að hrekja neitt í grein Jósefs. En nú reynir blaðið að fljóta á því að Bandaflokk urinn hafi ekki birt stefnuskrá sína sjálfur og birt hana orðiétta. Dregur blaðið af því þá áiyktun, að flokkur- inn hafi sjálfur ekki sem besta trú á stefnuskrá sinui og vilji því sem minst hampa hentii. Blaðið getur þess að Sufturland hafi birt „nokkur atriði" úr itefnuskrá flokksins, og spyr hvois vegna flokkurinn birti ekki stefuu- skrána í heild sinni. Dessari spuin- ingu má fyrst og fremst svara með því, að það er rangt hjá blaðinu að Suðuiiand hafl aðeins birt „nokkur atriði" úr stefnuskránni. Þoss er einmit.t látið getið í Suðuil. þ-»gar það minntist á stefnuskrána, að þar sé dregin saman aðalatriðin úr stefnu skránni. Þar er ekkeit, undandregið og engin undiimál höfð, eins og Norðurland vill gefa í skyn. Stefnuskrá fiokksins var prent.uð sem handrit til afnota fyrir flokks menn og fengu þeir allir nokkur ein tök til útbýtingar. Er ekki ólíklegt að ritstj. Norðurlands geti fengið að sjá hana hjá einhveijtim góðkunningja sínum nyrðra, og gotur hann þá séð að hér er með rélt mál farið. Að Suðuiland ekki birti stefnuskrána orðrétta, er þess sök en ekki Bænda flokksins, og ritst.j. Suðurlands telur sér ekki skylt aft skrifta fyrir stéttar- bróftur sínum um það hvað því hafi valdift. „Norðurland“ og Bændaflokkurinn. Ritstj. Norðuriands fór á stúfana nýlega og lagði út á þjóðmálahaflð. En skrykkjótt gekk ferðalagið. Hrepti hanti hafvillur miklar og vissi lítt hvert halda skyidi. Ofurlitla vitatýiu eygði hann þó að lokum og stýrði hann beint á vita þann og lenti, og komst við það til sama lands aftur í höfn Sambandsflokksins. Eitthvað þóttist hann verða var við ferðir Bændaflokksins þarna úti á þjóftmála- hafinu, leist honum tkki á sigling hans, enda stýrfti hann aðra leið og leitaði ekki sömu hafnar og ritstjór inti. Eftir heimkomuna úr þessari sjó- ferð tók íitstj. Norðurlands sig til og Neikur blær á báru. Leikur blær á báru, — brúðir hafs, í skiúði vaka, þá vaxa tekur vindur um hvalastrindi. — Róa rekkar knáir, reysa tré og leysa bönd, og aftur binda, breiða segl við leiði. Geysar fast i gjósti gnoð, en rísa boðar. — Fellur skafl og fylla fley vill, en tekst eigi. Stýrir bak við báru beztum siglu hesti formanns hönd, og færir flaust, á leið að nausti. Sp ói. Alvörumálin. Norðurland ber Bændaflokknum á brýn los og stefuleysi, segir að flokks- menn bafi verið sinn í hverri áttinni á síðasta þingi þegar einhver alvöru- mál hafi voiið á ferðinni sem veru- lega hafi skift þinginu. Fað er nú svo. En hver eru þessi alvörumál? Á hveiju byggir blaðið skilgreiningu sína milli alvörumála og ekki alvörumála? Það væri ekki ófróðlegt að heyra, því reyndar er skilgreiningin ekki óréttmæt með öllu, en miklu skiftir á hverju hún er bygð. Stærstuog mikilsverðustu landsmál- in sem fyrir þinginu liggja ættu aft sjálfsögðu að vera mestu alvörumál- in, og svo mun reyndar oft vera, en hins þekkjast dæmin, að það er gert að mestu alvöru- og kappsmálum á þingi, sem í sjálfu sér á þetta alls ekki skilið, og þess gáfust dærni einn- ig á síðasta þingi, og má vera að Noiðurland hafi rétt fyrir sér um það að Bændaflokksins hafi lítið gætt í þeim „alvörumálum". Fátt mála á síðasta þingi mun gert hafa verið að jafnmiklu alvörumáli sem bankaráðskosningin, væri það í sjáifu sér lítt. undarlegt þótt nokkur alvara fylgdi slíku máli ef kosning þess væri gerð með einhverja alrnenn- ings gagnsmuni fyrir augum. En nú er það öllum vitanlegt, að þessi banka- ráðsstörf eru ekki annað en ölmusu- bitar. Munnarnir oftast margir sem hremma vilja bita þessa, og verður af þessu hinn haiðasti atgangur. Detta mál skifti þinginu í sumar mjög mik- ið og mun bakað hafa mörgum áhyggju- stund og andvökunótt. í þessu máli og öðrum slíkum „alvörumálum" iét Bændaflokkurinn ekki til sín taka sem flokkur, þar fór hver flokksmaður sinna ferða, því slik mál áieit flokkur- inn sér óviðkomandi. En varla mun svo verið hafa um eldri flokkana, virt- ist svo sem slík mál væru alvarleg- ustu flokksmál þeirva, og gamlir flokksgarpar létu sér um munn faraj er óreyndum uýgræðingum þótti þetta nokkuð kynlegt, að svoha hefði þaft altaf verið, þetta væri það sem mest héldi flokkunum saman. Vaila verður Bændaflokkurinn með réttu víttur fyrir þaft það þó hann beitti sér iítt í þessum alvörumálum. Verslunarerindrekarnir. Eins og kunntigt, er veitti síftasta alþingi fjárstyrk til tveggja verslunar- erindreka, skyldi annar þeirra annast sölu iandbúnaðarafurða, en hinn sjrtv- arafurða. Upphæðin sem veitt var var 4000 kr. lil hvois, og s-kyld jafnmikið fé koma á móti annarstað- ar frá.

x

Suðurland

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Suðurland
https://timarit.is/publication/211

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.