Suðurland - 14.02.1914, Blaðsíða 3

SUÐ^URL AND
139
sem þarf að fá
skilvindu
mi gleym
Díaboló,
sem cLvalt fæst hjá
M****nu*n**uu*H**uuunuu****
íuinnar enda, svo að við um síðir
gætum sagt., þegar Guði þóknast,
komi til mín liin föðurlega blessun;
erflð alt hið hinmeska konungsiíki.
f Jesii nafni, segið mér —---
Lengia komst Rothenberg ekki.
Datt hann í prédikunarstólnum og
var borion burt. Hapn var nokkru
seinna dsemdur ftá kjól og kalli.
Lausl. þýtt af H.
Sjávarstórflóð
suður i Höfnum.
Sjógarðar eyðast, Útihús og
íbúðarhús skemmast.
Skepnur farast.
Aðfaranótt þriðjudags 27. f. m.var
hér stórviðri af landsuðri S. A. með
feikna úrferð. Ufn morguninn gekk
voður til Utsuðurs S. V. nreð ofsaroki,
Fór þá sjór að gerast. æði úflnn og
um hádegi var komið stórbrim. Taldi
eg víst, að töluverð ílóðhæð mundi
verða um kvöldið, þar sem stórstreymi
var og biimið jókst með hverjum
klukkutíma. Kl. tæplega 4 stóð eg
dti á svöltim húss míns og var að
horfa á brimið milli blindhriðaréljanna.
Sé eg þá hvar úr Reykjanes
röstinni kemur liðandi áfram, eins og
blár fjallgarður í fjarska, feiknastór
ftlda. Hefl eg aldrei séð neina lík
ingu af annari eins undra risavaxinni
sjón, þau 48 ár, sem eg er búinn að
vera her í Hafnahreppi. Brátt færð
ist alda þessi nær, og þegar hún var
komin innantil við Ilafnaberg, íór eg
að geta glöggvað mig vel á þessari
undrasjón.
AJdan rann nú áfram með feikna-
hiaða, var engu líkara en þar væn
komin Esjan með hvítum snjósköfl
um í efstu biúnum, og brunaði hún
áfram, knúð af einhverju undiaafli.
Öðru hvoru íisu upp stórir sjóir á
ölduuni og steyptust svo hvitfreyð
andi fram af henni eins og foss af
liamiabiún.
Hélt svo aldan hröðum fetum inn
Hafnaleir, beína línu á Kirkjuvogs-
hveifið að sjá, svo á móts við Kal
manstjörn var hún héiumbil eina
röst frá Jandi. Hvarf svo skaðræðis-
gripur þessi sjónum mínum á bak
við hæðir þær, sem eru norður af
Kalmanstjörn og hylja allan grunn
leir fram af Kirkjuvogi. Eg hrósaði
happi að ekki var nema hálffalJið að.
Annars taldi eg víst að Kirkjuvogs
hverfið hefði fengið óþægilegan skell
af bákni þessu, en happið var ekki
eins mikið og eg hélt. Alda þessi
spurði hvotki um flóð né fjöru. Hún
fór sinna ferða hvernig sem á sjó
stóð, æðandi áfram eins og vitlaus
ófreskja, drepandi alt sem á vegi
hennar varð, þar til hún skall mátt
vana niður 50 — 200 faðma lengra
uppi á land en vanalega með stór-
straumsflóði. Kemur hér lýsing menj t
þeirra er aldan lét eftir sig.
Eg fór í morgun inn að Kirkjuvogi
til þess að vita hvoit fleiri en eg
Frosin síld
fæst keypt í íshúsinu
íil 10. marz.
Það sem þá er óselt verður selt til
Vestmannaeyja.
Verzluninni Ginarshöfh hf.
Eyrarbakka.
OOOOOOOOOOOG ooooooooooooooo
Ágætnr matfisknr (þorskur)
fæst i
Verzlnnin Einarshöfn hf
Eyrarbakka.
••HIHmtHtNMMtMNM
hefðu séð sjó þennan, og jafnframt. til
að vita hvort nokkui t. tjón hefði hlot-
ist af honum. Fegar eg kom inn
að Merkinesi, sem er kirkjujörð mitt
á millum Kalmanstjarnar og Kiikju
vogs, sá eg að í öllum sjávargörðum
þar var ekki steinn yfir steini stand
andi, og alt túnið ein stórgiýtisurð.
Hélt eg svo inn að Kiikjuvogshverfi.
og mætti mér þar hin sama sjón,
nema öllu verri. Skýiði Ketill bróð
ir minn mór frá því, að hann, kl. 4,
hefði staðið vestan undir fjárhúsi
sínu, sem er nálega 60 faðma frá
iveruhúsinu. Sér hann þá eftir eitt
élið hvar voðasjór kemur og stefnir
beint á land, þóttist hann sjá að sjór
þessi mundi verða æði nærgönguJl,
þó ekki væri nema hálffallinn sjór
að og fjaran öll hvít af snjó, sem
sjórinn ekki var faiinn að ná til.
Tekjir Ketill nú Lil fótanna og hleypur
sem má heim til sín, en áður en
hann nær forstofutröppunum sínum,
er sjórinn kominn á undan honum,
svaitur eins og öskubingur af moldu
og grjóti, sem hann reif upp nreð sér
úr tUngörðuuum um leið og hann
sópaði þeim um. Fegar Ut fjaraði
sáust menjar þær sem hann skildi
eftir. Nalega enginn steinn yfir steini
í öllum sjávargörðum Kiikjuvogs
hverfisins; íjögur skip, sem stóðu efst
uppi í naustum, hontust með Utsog
inu fram á sjó, sum hentust að landi
aftur, öll meira og minna brotin,
Lveir smábátar fóru og sömu leiðina.
FjáihUs, sem Vilhjálmur bóndi í
Görðuin á, sprengdist upp og fyltist
af sjó. í húsinu voru yflr 30 fjár
fullorðið og drapst það alt í einni
kös þar inni. Sjór þessi umkiingdi
bæ sama manns (V. J.) svo, að Iracr
inn var eins og þúfa upp úr sjónum,
æddi hann inn í bæinn og fylti öll
húsin upp að rúmbríkum, barmafylti
kjallarann og eyðilagði þar alla lífs-
björg V. J., kaffi, sykur, rúgmjöl, rúg,
kaitöflur og margt fleira, en fólkið
slapp út úr bænum undan ósköpum
þessum á elleftu stundu. V. J. var
fyrir 12 árum búinn að fú útmælda
þui rabúðarlóð, 1800 ferfaðma, sera
hann síðastliðið ár lauk við að rækta
að fullu, en nú sjást lítil merki þess,
að þar haft mannshönd að verki verið:
urð eintóm, stórgrýtisurð, auðn og
sandur, það eru menjarnar sem ó-
fieskja þessi eftirskildi.
Allar jaiðir í hreppnum, sem sjáv-
argarðar íylgia, hafa oiðið fyiir meiri
og minni skemdum, nema Kalmans-
Ijörn ein. Fram hjá henni fór sjór
þessi eins og áður er skýit frá og
raskaðist þar ekki einn steinn í göi ð-
um.
Um flóðið kl. millum 6 og 7 varð
engra stórra sjóa vart, en kl. ð1/^
kom aftur sjór, sem fór yfir allan
sjávargarðinn i Junkaragerði og sóp-
aði honum á pörtum burtu, en gerði
þó engin spell á túni.
Svæði það á landi sem aldan mikla
vann yfir, mun vera nálægt 1200
faðma, með öðrum oiðum fiá Merki-
nesi og inn fyrir Kirkjuvogslendingu.
Heyi t. hefi eg að á Miðnesi hafi
oiðið miklir skaðar af hafióti þessu,
og þykist, vita, að Grindavíkuihrepp
ur hafi fengið sinn mæli fullan, þar
öldurótið kom alt. úr suðurhafinu, en
ekki af vestri.
Feir sem fyrir mestu tjóni hafa
orðið af öldu þessari eru:
Guðmundur Sigvaldason bóndi í
Merkinesi, Magnús Gumilögsson bcr.di