Suðurland - 21.02.1914, Blaðsíða 4

144
SUÐURLANa
Pegar öllu er á botninn hvolft,
mun afkoma fjöldana hér engu lak-
ari en í öðrum sjávarþorpum.
Og nú eru á dagskrá hjá okkur
ýmsar framfarahugleiðingar, sent von-
andi kafna ekki allar 1 fundarhöldum
og strætahjali.
Kári.
Yfirlýsiug.
Til þess að girða fyrir þann mis-
skilning, að eg muni vera hættur við
þingmennskuframboð, iýsi eg hér með
yflr því, að eg hefl afráðið að gefa
kost á mór aftur til þirtgmensku fyrir
þetta kjördæmi við næstu kosningar.
Ásgautsstöðum 21. febr. 1915
Jón Jónatansson.
Atvinna.
Nokkrar duglegar stúlkur geta fengið atvinnu við síldarverkun á Siglu-
flrði næsta sumar. Talið við undirskrifaðan sem fyrst.
Jóhanu I. Jóhunnsson
Eyrarbakka.
Bændanámskeiðið á Hvanneyri.
__ ^
Á Hvanneyri var bændanámskeið
haldið dagana 1.—7. þ. m. Yar það
fjörugt og fjölsótt að vanda.
Kennsluna höfðu á hendi kennarar
skólans og auk þeirra frá háifu Bfl.
ísl. Einar Heigason garðyrkjumaður
og Jón Þorláksson landsverkfræðing
úr. Ennfremur frá hálfu Stúdentafé
lagsins séra Tryggvi Rórhallsson.
Ekki hefir Suðurland enn frétt um
efni fyrirlestranna, nema að sumu
leyti. J. Þ. mun hafa talað um húsa-
byggingar, einkum úr steinsteypu,
séra Tryggvi hafði talað um nýju
guðfræðina, og er það nýjung á nám
skeiðunum, Páll Jónsson kennari hafði
haldið 4 fyrirlestra um jarðeignamál
in, er hann, eins og nafni hans P.
Z., andvígur þjóðjarðasölunni og vill
láta landið eiga jarðirnar. Útaf þess-
um fyrirlestrum Páls urðu snarpar
umræður á eitthvað 3 kvöldfundum.
Var Jón Þorláksson fremstur í flokki
andmælenda, og svo segir sögumaður
Suðurlands, að fremur hafl þótt vera
sókn en vörn af hans hendi.
Umræðufundir höfðu annars vorið
fjörugir þar á námskeiðinu, og þó
þessir einna snarpastir, enda málið
þess vert að rætt sé af fullu kappi
og alvöru.
Lokakveldið á námskeiðinu var
eingöngu helgað dansinum, var daus-
að af kappi á nótt fram í leikflmis-
húsi skólans. Voru þar þá saman
komin 400 manns.
Halldór skólastjóri hafði myndasýn-
ingu þá um kveldið í annari kenslu
stofu skólans, og undu þeir sér þar
betur sem stii ðfættari voru og treyst-
ust eigi að stíga dansinn. —
, Suðurl. fær að líkindum nánaii
fregnir af þessu r.ámskeiði síðar.
Bréfkafli.
Langanesströtidum 14. jan. 1914.
Veðrátta hefir verið óstöðug síðan
í haust að spilti, stormar miklir og
umhleypingar, getur þó ekki vorit
kallast, því altaf hefir verið næg jörð.
Lömb ekki tekin alment á gjöf fyr
en uppúr jólum og fullorðnu fé hefir
hér í grend aðeins verið gefið intii í
4 daga. —
Stórhríð mikla af rtotðti gjörði hér
laugard. 3. þ. m., urðu þá fjárskaðar
á nokkrutn bæjutn hór. Þannig fór-
ust á Djúpalæk 9 kindur, á Smyrla-
Felli 10 og á Miðfjarðarnesi 24. í
liaxárdal í Pistilflrði fenti um 80
fjár í þessu sania veðri. Af því hafa
fundist 47 kittdur Jífandi og 19dauð-
• • •*
ar. ■' *
Annars ekkert sérlegt að fretta.
Heilsufar fremur gott.
Rálfskinn
órökuð, hert og söltuð, og hvítar
(ekki gulai) gærur, kaupir undirritað-
ur háu verði.
Bergur Einarsson sútari
'Vatnsstíg 7 b, Reykjavík. .
íslenzkir sagnaþættir.
Éftir
dbrm. Brynjúl/ Jönsson fráMinna Núpi.
V. þáttur.
Af
Magnúsi K ristjánssy ni.
mormóna.
sem þarf að fá
s k i 1 y i n d n
D í a b o I ó,
sem iva.lt fæst hjá
H
F
Ingólfur.
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
Frh.
Með þetta fór Magnús heim í kofa sinn
og var ekki glaður í huga. Hann sagði
Þuríði hvar kemið var. Hún varð bæði
hrygg og reið; hrygg af þvi, að verða að
skilja, og reið yfir því, að mennirnir væri
að sletta sér fratn í það, sem hún gat ekki
séð að þeim kæmi við, og að þoir ætluðu
að sundurskilja það, sem hún áleit að
Gruð hefði samtongt. Varð henrti svo
mikið niðri fyrir, að Magnúsi þótti nóg um.
Hann hafði aldrei áður séð eða heyrt
annað eins til hennar. í’á kom honum
altíoiuu ráð í hug. Hann heitti óvenju
sterkt kaffi og gaf henni. Hún bragðaði
það aðeins, fékk honum það aftur og
sagði' „Þetta er ódrekkandi!11 „Drekktu
það,“ sagði Magnús, „það mun ekki verða
svo oft, sem eg gef þér kaffi héreftir.11
Hún drakk þá, og varð líokkuð bumbult
af. Þá segir Magnús: „Nú fer eg til
læknisins og segi honnm, að þú sért orðiu
brjáluð.11 „Eg er ekkert brjáluð,11 scgir
hún. „Láttu sem þú sért brjáluð þogar
hann kemur,“ segir Magnús. Og hauu
sagði henni og sýndi í orðum og látbragði
hvað hún skyldi segja og hvernig hún
skyldi haga sér þegar lækirinn kœmi. For
Magnús nú sem skjótast á fund Þorstcins
læknis og segir honum, að ekki sé alt,
með feldu um l'uríði; segist halda að hún
sé orðin brjáluð Þorsteinn var bæði ár-
vakur læknir og hjartagóður maður. Brá
hann þegar við og fór með Magnúsi heim
til hans. Hann heilsaði j’uriði. Hún tók
kveðjunni að vísu, bætti þó víð nokkrum
ósamanhangaudi orðum, sem hvorgi áttu
við. Læknirinn tók á úlnlið hcnnár og
fann að æðin sló óroglulega. Hann mælti
til Magnúsar: ,,jJú sogir satt, hún er ekki
nærri hraust.“ Magnús bað hann láta sig
fá meðöl handa henni. Læknirinn tók því
vél og bað Magnús ltoma með sér að
sækja þau. Gjörði hann það. Fékk hann
bæði svefndropa og hjarastyrkjandi dropa
handa Þuríði. „Hvað átti það að þýða að
fara að fá meðöl handa mér?“ spurði Þur-
íður, þar sem ég er alheilbrigð". „Þú
veist“, segir Magnús, að læknirinn vitjar
oft sjúklinga sinna. Ef Inj|jn kcmur aftur
innan skamms og hittir þíg-þá hcilbrigða,
þá skulum við þakka það meðölonum
hans“. „Á ég að taka þau inn svona að
óþörfu?“ sþurði húti. „Onei“,
ús. „Við hellum niður úr svefndropaglas-
inu smátt og smátt, eftir því sem svarar
fyrirlagi hans að þú takir inn. En hjarta-
styrkjandi dropaua skaltu geyma. Þúgetur
brúkað þá seinna, ef þú þarft á að halda
a“. Loið nú daguritin, svo eltki bar fleira
til tíðiuda. Um morguninn eftir var Magn-
ús snemma á fótum. Hann fer til fundar
við Þorstoin lækni og kemur inn til hans
áður en hann er alklæddur. Maguús tók
til orða: „Nú cr cg kominn til þess að
tilkynna hreppsnofndaroddvitanum það,
að hreppsnefndiu verður að taka Þuríði
brjálaða og íáði-tafa henui. Það hefir haft
þessi áhrif á ltana, að presturinn neitar
að gifta okkur og við fáum ekki að vcra
samau. Svo vcrðið þið líka að taka við
sveitarbarninu, sem hjá okkur er, því ekki
get óg haldið það þegar óg or orðinn
einu Þetta or sama scin 3 ómagar bætist
á sveitina, því Þuríður mun reyiiast tví-
gildur ómagi. Eða livcr ætli vilji taka galn-
a manueskju fyrir ciufalt ómagameðlag?11
„ l’ctta má ckki svo til ganga“, segir Þor-
steinn. „Prosturínu má til að gifta ykkur
og það sem allra fyrst. Þá vona ég að
lienni batni. Annars líst mcr illa á það.
Eg skal nú tala við hreppsnefndina“.
Kveður oddvíti þegar nefndina til fundar
í þinghúsi Vestmanncyja, og tjáir hcntii
þessi vandræði. Og eftir nokkrar umræð-
ur féllst nefmliu á það í einu hjóði að
clla vcrði hann að bcra afleiðingarnar:
þvi Þuriður missi vitið ef hún yrði skilin
frá Magnúsi; það só þegar farið að sýna
sig“, Bréfið var þegar ritað og maður tafar-
laust sendur með það til prestsins. Frh.
Peningabudda fanst í salnum að
Þjórsártúni sketnlisamkoniunóttina
17-—18. jan., og getitr rétlur eig'«
andi vit.jað hennar til Ólafs ísleifsson-
ar og borgað þessa auglýsingu.
A nieðan námskoiðið stóð yfir í
Þjórsártúni í vetur tapaðist þarhund-
úr, grár að lit, lítill og loðhærður,
gegnir nafninu Lubbi. Sá er kynni
að vita hvar hundur þessi er niður-
kontinn, geri svo vel og láti undirrit-
aðan vita gegn hæfilegum hirðingar-
laununt.
Spóastóðum 18. febr, 1914.
t’orf. Þórarinsson.
Þegar eg fór til vers í vetur dalt
eg niðtii um ís á Selalæk í miklu
fiosti. Komst eg rneð naurnindum
heim að Selalæk illa útleikirrn. Við-
tökur þær er eg fékk hjá heiðurshjón-
unum þar, Sig. óðalsbónda Guðmunds-
syni og konu hans, vprða mér jafnan
í minni; þar var hlúð að mér á alla
lund. Astar þakkir fyrir.
p. t. Ofanleiti í V.m.eyjuin 17/i—’ 14
Gísli Eiríksson (f.iá Moshvoli).
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jáa Jánatansson.
Preatimiðja Salrdails.
segir Magn- StrRa presti alvarlegt bréf, skora á tiann að
gtí:a þau Magnús og Þuríði þegar í stað;