Suðurland - 03.03.1914, Blaðsíða 3

StJÐURL AN'D
147
Slátur-sauðirnir á Kleppi.
f’eir 115 sauðir, sem slátrað var
a Kleppi í haust, hafa vakið mikið
'imtal bæði i blöðum og manna á
milli, og ekki að ástæðulausu, Ihafi,
eins og blöðin segja, 113 þeirra verið
með sullum.
„Suðurland" og sum Reykjavíkur
hlöðin, segja sauði þessa hafa verið
úr Grímsneshéraði, hvoit svo hefir
verið skal hér ekkert um sagt; en eg
hefi ekki all sjaldan oiðið þess var,
að einstaka maður hefir misskilið
°*'ðið „Grimsneshérað", skilið það í
Þrengri merkingu, og því haldið því
ham að sauðirnir hafi verið úr
Grimsneshreppi, og núna alveg nýlegá
rak eg mig á hið sama í dagblaðinu
»Vísir“ frá 22. okt. f. á., sem af til-
viljun barst mér í hendur. Verður
frásögn þess um þetta mál, eigi á
annan veg skilin, en að hér sé ekki
hema Grímsnesinu einusaman til að
dreyfa, f>að skýrir svo frá:
»Nýlega var slátrað á Kleppi 115
sauðum úr Grímsnesi. Voru 113
Þeirra með sullum".
Eftir okkar reynslu hér í Gríms-
Oesinu, hefði það þótt sennilegri saga
að 113 af 115 sauðum úr Grímsnes-
Þreppi hefðu, við heilbrygðisrannsókn
reynst heilbrygðir (frýii) fyrir sullum,
Því það er alment viðurkent í Gríms-
neshreppi að höfuðsótt og innanmein
í sauðfé, sé hér algjörlega úr sögunni
síðan farið var að hteinsa hundana,
enda hefir hundahreinsun ávalt verið
falin hér trúverðugum og samvisku-
sömum mönnum, sem hafa leyst
8tarfið af hendi, með góðum árangri.
Eg leyfi mér því að mótmæla því
að þessir sullaveiku sauðir 113 af
Jl5 hafi verið úr Grímsnesi, og skora
á þá er halda því fram, að sanna að
®vo hafi verið, og tilgreina nöfn og
heimili þeirra manna í Grímsneshr.,
8®m sauðirnir voru frá.
Klaustui hólum 1J/2 1914,
Magnús Jönsson.
---------------
1§Jb15]|Meí151[^í ip rw) (sioiailSMailSMÍl Isl
Yfirlýsihg.
Til þoss að girða fyrir þann mis-
skilning, að eg muni vera hættur við
Þingmennskuframboð, ]ýsi eg hér með
Vfir því, að eg hefi afráðið að gefa
kost á mér aftur til þingmensku fyrir
Þetta kjördæmi við næstu kosningar.
Ásgautsstöðum 21. febr. 1914
Jón Jónatansson.
Kálfskinn
ðrökuð, hert og söltuð, og hvítar
(ekki gulai) gærur, kaupir undirritað-
,lr háu verði.
Bergur Einarsson sútari
Vatnsstíg 7 b, Reykjavík.
l'ftðorsaumavél, ógölluð, er til
sölu hjá,
Ólafi GuOinundssyni söðlasmið
á Eyrarbakka.
©Innan úr mörRinni.
Stökur.
Þótt mig langi að leika mér á léttum stuðlum,
þá er eins og Þrastar hljóðin
þagni — engir kunna Ijóðin.
Glaður í huga gríp eg oft til gígju minnar,
af því hún á ást og gleði
og eld, sem hlýjar döpru geði.
En oft er þegar að einmitt vildi eg eldinn finna,
að hann er falinn inzt þar inr)i,
éinhversstaðar í gigju minni.
Og því er eins og andvörp heyrist óma í stréngnum,
en það eru stunur þreyttrar sálar
þarna, sem að inni bálarl
Pinn eg vel, að feginn vildi eg fagurt syngja,
og auka á gleði allra manna
og aðeins styðja hið fagra, sanna.
Einn eg geymi ótal margt, sem átti að verða,
upphaf að löngu, ljúfu kvæði,
um líflð og þess dýrstu gæði!
Etr, það er eins og upphrópun og ekkevt meira •
vonirnar, sem voru að dylgja
um vfg og auð, raér hættu að fylgjs.
Æska mín mig arfleiddi að auði miklum,
sem reyndist smár — og þegar á þrotúm
því eru kvæðin mín i brotum.
Ástin ljúfa aðeins megnar ein að stilla,
þessa Ijúfu, þýðu strengi,
svo Þrastai hljóðin ómi lengi.
Hún á alein höndur þær, sem hljóðið rétta
geta seitt úr gígju minni
og geymt er djúpt í sálu inni.
Efni er nóg — og andvörpin mín ekki gleymast.
Hér er nóg fyrir Huldu að vinna:
Hjartadrotning vona minna.
Komdu Ijúfa! — Láttu mig ekki lengur bíða.
Harpan þráir höndur þínar!
Hjartað allar vonir sínar.
Og þá skal ekki þurð á ljúfum Þrastar ljóðum.
Þá skal fagra fossaniðinn
flétta saman við lóu-kliðinn.
Og laufvindurinn lærir okkar Ijóðið kæra
syngur það í sérhvert eyra,
sem að vill það læra. og heyra —
í?rÖ8Íuij
Söngskemtun þessi fór hið besta
fram, og virtust allir áheyrendur
hinir ánægðustu. Skemtun þessi var
endurtekin á sunnudagskvöldið en
veðrið var þá engu mýkra og því
fátt um fólk, var það leitt að svona
skildi fara, allsvegna, þeir sem að
þessu standa mikið fyrir haft, og
kirkjan fuila þörf fyrir ríflegan ágóða.
Yonandi verður söngskemtun þessi
endurtekin þegar vorar, og þá geti
fleiri slegið tvær flugur í eiuu höggi,
notið góðrar skemtunar og um leið
lagt fé í guðskistuna.
Áheyrandi.
Söngskemtun.
—:o:—
Laugardagskvöldið 21 þm. efndu
þau ungfrú Guðmunda Nielsen og
kennari Helgi Hallgrímsson, til söng-
skemtunar í Eyrarbakkakirkju, og
til ágóða fyrir hana. Veður var hið
versta og kömtt því færri en ella
mundi verið hafa.
Fyrst 3öng blandaður kvenna- og
karla kór 1 lag. Síðan söng bland-
aður kór 1 lag. Stýrði ungfiú Guð-
munda Nielsen söngnum, eh Helgi
kennari Hallgrímsson lék undir á
Harmoníum. Fví næst lék hann einn,
3 lög á Harmoníum. Fá söng karla-
kór 2 lög.
Þá var samspit, lék ungfrú Guð-
munda á Piano en Helgi kennári
á Harmoníum. síðast söng blar d
aður kór 2 lög.
Leiðbeiningar
um mcðferð og vcrkun á ull.
Eftir Sigurgeir Einarsson.
1. gr. Þegar fé er rúið, skal velja
til þess þurt veður, ef unt er. Ullin
sé sem minst slitin sundur, en alla
flóka ætti að greiða vandlega um leið
og þeir eru teknir af kindinni. Velja
skal hentugan stað til rúnings, helst
vel hreina grasflöt, og varast að mor
eða önnur óhreinindi fari í ullina þeg-
ar rúið er.
2. gr Áður en ullin er þvegin, skal
þurka alla vætu úr henni, best er að
gera það á hreinum túnbala, þar sem
óhieinindi geta ekki komist í hana.
Ef ullin er þurkuð óþvegin í sterku
sólskini, er hætt við að hún breyskist,
og sauðfitan losnar þá úr henni, þeg-
ar hún er þvegin. Þess vegna ætti
ávalt að þurka alla vætu úr óhreinni
ull í vindi, svo að hún haldi sinni
eðlilegu þyngd, þegar búið er að þvo
hana. Sand og mold skal hrista úr
ullinni, áður en hún er þvegin, og er
gott að berja sendna, molduga og
flókna ull með priki úr mjúkum viði,
og ætti að hafa undir henni virgrind,
því að fjaðurmagnið í vírnum hristir
ullina við höggin.
Hver bóndi, sem lætur þvo ull,
ætti að eiga hitamæli í tréumgerð,
til þess að mæla hitann, svo að þvæl-
ið verði aldrei of heitt, þegar ullin er
látin ofan í það; annars léttist ullin
óeðlilega mikið, sem er bæði skaði og
skemd á henni. Ullina skal þvo svo
fljótt sem hægt er, eftir að rúið er,
og ávalt ætti að geyma hana óhreina
í bing, heldur en láta hana í poka.
Varast ætti að troða henni fast, ef
hún er látin í poka.
3. gr. 'Ullina ætti að flytja að læk
eða rennandi vatni, áður en hún er
vegin; þar á að vera eldstæði til’
þess að hita þvælið. Ef pottur er
brúkaður til þess að hita í þvæli og
þvæla í ull, verður að láta sér mjög
ant um, að hann sé vel fægður og
riðblettalaus. Best. er að hafa tréker
til þess að hella þvælinu i úi pottin-
um, því að þá má þvo meira í einu.;
verður miklu rýmra á ullinni og hún
þvæst betur. í slíku þyottakeri á að
vera tréiist. sem fellur yfir allan
botninn, og skal hún vera 6—8 þnml.
frá botninuin. A henni eiga að vera
smágöt, svo að óhreinindi sem leys-
ast kynnu úr ullinni, og sori úr
þvælinu, fari undir listina og geym-
þar þangað til keiið er hieinsað.
Fegar keita er notuð, skal blanda
hana þannig, að 2 litiar aí vatni