Suðurland - 25.04.1914, Blaðsíða 4

174
SUÐURLAND
III 111
Verslun Guðrnundar Egilssonar
á Laugaveg 42 í Reykjavík
er ávalt byrg af allskonar nauðsynjavörum,' vefnaðar
vöru, nærfatnaði, sjölum, sjófötum, básáhöldum og
mörgu fleiru; má sérstaklega nefna hið bragðgóða
Javakaffi,
sem hvergi fæst betra nó ódýrara.
Einnig ágætir Yindlar, margar tegundir.
Hármeðalið heimsfræga, som allir ættu að nota, fæst
nú einungis í
Verslun Guðmundar Egilssonar
á Laugaveg 4 2 í Reykjavík.
III
ef þær ekki hlýddu, lýsti hún því yfii,
að stúlkur þær, sem ekki hlíddu, þekti
hún ekki og tæki ekki kveðju þeirra
framvegis, og þótti sumum þá nóg
að kveðið, og varð einn maður til
þess að andmæla þessu valdi ungfrú-
arinnar, virtist hún þá verða enn
æstari og þakkaði ungum mönnum
fyrir skemtun þeirra með því að lýsa
því yfir,' að þeir hefðu óvirt skemt-
unina með fylliríi, sem ekki var, og
væri gott ef uugfrúin vildi nefna þá.
Virtist mörgum sem vegur kvenfé-
lagsins hafi lítið vaxið við framkomu
þessarar konu, og er það spá manna
að ekki verði jafn þéttsetin bekkur-
inn í næsta skifti er kvenfélagið
skemtir, eins og nú var.
Druknun. Vélarbátur frá Borgar •
nesi lagði af stað frá Reykjavík á
skírdag hlaðinn vörum. Sást t.il ferða
báts þessa inná miðjan Borgarfjörð,
en báturiun fórst með öllu því er á
var og er hann nú fundinn á marar-
botni utn 40 faðma frá landi.
Á bátnum voru 5 manns, Teitur
Jónsson í Borgarnesi, formaður og
eigandi bátsins, og börn hans tvö,
Jón og Þórunn að nafni, Andrés
Gilsson frá Borgarnesi og kvenmaður
frá Lækjarkoti í Borgarhreppi.
Gufubáturinn Ingólfur hefir nú náð
vélarbátnum upp og kom þá í ljós
að vélin eða meginhluti hennar var
farin úr bátnum og hann allur brot-
inn og gliðnaður sundur að aftan.
Strandferðlriiar austhnfjalls.
Sýslumaður Skaftfellinga var hér á
ferð nú í vikunni til viðtals við sýslu-
nefndina hér, um vélabátaferðir hér
hafna á milli, með styik þeim er
síðasja þing veitti. Hafði honum borist
1. tilboð í ferðir þessar. Vildi sýslu-
nefnd Árnessýslu fallast á þetta tilboð
með nokkrum breytingum, ef ekki
væri um annað betra að ræða, sem
enn þófti ekki vonlaust um. Var
sýslumanni Skaftfellinga falið að gera
fullnaðarsamninga um feiðirnar.
Sýslufuudur Árnessýslu hefir
staðið yfir þessa viku alla. Ágrip af
fundargerðinni verður birt í næsta
blaði.
íslenzkir sagnaþættir.
Eftir
dbrm. Brynjúlf Jónsson frá Minna Núpi.
Y. þáttur.
Af
Magnúsl Kristjánssyni
mormóna.
Framli.
Þetta bráðabirgðarleyfi var Magnús samt
ekki ánægður með. Þess gjör sem hann
hugsaði sítt málj þess vissari þóttist bann
um, að það gæti ekki orðið nema stundar-
friður. Svarið, sem prestur ætti von á
frá yfirboðurum sínum, gat hann ekki
búiet við að sér yrði í hag. Það mundi
ekki hljúða uppá annað enn vægðarlaus-
au skilnað. Hyggur hann ráðlegast að
bíða þess ekki, heldur leita þegar annara
bragða. Nú hafði hann fengið að vita, að
í stjórnarskránni, 47. gr, er svo ákveðið,
að enginn skuli neins'í missa af borgara'
legum réttindum sakir trúar sinnar. Verð-
ur það ráð hans, að hann ritar lands'
höfðingja svolátandi bréf:
„Þann 5. þ. m. var mór af hreppstjór-
um hér á Eyjum birtur amtsúrskurður, í
hverjum mér innan viku frá birtingu úr
skurðarins var boðið að slíta sambúð minni
við ekkjuna Þuríði Sigurðardóttir, sem
eg hefi búið saman við meir enn ár og
verið innvígður í hjónaband við að sið
trúbræðra minna, Mormóna. Eu til þess
að þurfa ekki að slíta sambúð minni við
Þuríði, leitaði eg þegar daginn eftir til
sóknarprestsins og bað liann, í votta við-
urvist, að gifta okkur. En hann skoraðist
undan því, sökurn trúar minnar. í tilefni
af þessu hlýt eg að leita ásjár yðar, hável-
borni herra landshöiðingi með þcim ti)-
mæluro, að yður mætti þóknast að gera
ráðstöfun til þess, að sóknarpresti Vest-
mannaeyja verði boðið og uppálagt að
gifta okkur Þuríði. Og hygg eg það vera
sliyldu hans og rétt minn samkvæmt 47.
gr. í stjórnarskrá Islands.
9. dag desembermánaðar 1874.
Virðingarfyllst
Maguús K r i s t j á n s s o n.
Til landshöfðingjans yfir íslandi.“
Það segir sig sjálft, að hór hcfir Magnús
ekki verið einn í ráðum. En trúnaðar-
ráðanaut sinn hefir hann aldrei opinberað.
Enginn er liklegri til þess en Þorsteinn
læknir.
Þá er landshöfðingi fékk bréfið sá hann,
að hér var um vandamál að ræða. Hann
vclti því vandlega fyrir sér og sá, að það
hafði tvær hliðar, sem eigi var auðgert að
samoina. Hann sá, að samkvæmt stjórn-
arskráuni átti Magnús hcimtingu á að fá
Vöruhúsið
Hótel ísland í Reykjavík
Stærsta og ódýrasta ullarfata og karlmannafata rerslun á landl yoru.
igætasta karlmannafata saumastofan er kjá okkur og er
alfatnaðurinu saumaður á ciuum degi.
Vörurnar seudum vér kvcrt á land sem er.
Rcynið sýniskorna sendlngu vora með 10 stykkjuin af uilar-
íátnaði:
1 Kvenbol. 1 Par Karlmannsnærbuxur.
1 Kvenvesti. I „ Karlmannssokka.
1 Par kvensokka. 1 Karlinannspeisa blá.
1 „ kvensokka þunna. 1 Smokka.
1 „ Kvenbuxur. 1 Bláröndótta ullarskyrtu af þeim, er allir þekkja,
og kostar aðeins 15 kr. alt saman. Líki varan ekki, tökum vér hana aftur
og endurgreiðum féð.
Athugið það að hvergi á fslandi fæst karlmannsfatnaður jafn góður
og ódyr sem hjá oss í Vörukúsinu, sem sé frá hvirfli til ilja, frá innstu
fötum til hinna ystu, alt fyrir einar 29 krónur.
Verðlista vorn fær hver gefins sem um biður. — Meginregla vor er
mikil sala með litlum ágóða.
Iteynið nú cinu sinni og það mun sannast, að þér liættið
aldrci upp frá þvi að versla við
Vöruhúsið í Reykjavík.
Siinl 158.
ooooooooooooooooooooooooooo
Reiðtýgi
á minni 30 ára g0mlu vinnustofu
hvergi eins miklu úr að veljá.
Besta og ódýrasta efni brúkað.
Skoðið efnið og vinnuna.
Ef verðið er ósanngjarnt, þá kaupið ann*
arstaðar.
Samáel Ólafsson
Reykjavlk.
•••NMHMHMMNNMMN
lijónavígslu, er gildi hefði að landslögum.
Það gildi hafði Mormónagifting ekki.
Pað hafði einungis lúthersk hjónávígsla.
En á hinn bóginn sagði það sig sjálft, að
ekki mátti skipa lúterskum presti að gifta
Mormónahjón. Það gæti bann ekki ,með
góðri samvisku. Hofði því vorið alvcg
eðlilegt, að Yestmanuaeyjaprestur færðist
undan að gifta Magnús og Þuríði. Það
mætti ekki halda houum til þess. Euda
gæti ekki komið til niála að gjöra það,
því engin lög væri til þess. Nú þóttist
landshöfðingi heppinn, að hann var ekki
skyldugur til að veita þessu máli fullnað-
arúrslit. Hann vissi að hann átti liægt
með að „hrinda þeim vanda af sér“ yfir
á yfirmann sinn, ráðherrann í Kaupmanna-
höfn. Það var hann að vísu okki vauur
að gera „fyr eun í fulla hnefana11. En eins
og hér Btóð á, var nauðugur einn kostur
Framh.
ÚR hefir tapast á veginum frá
Tryggvaskála vestur á Hellisheiði.
Skilvís finnandi er beðinn að koma
því á prentsm. Suðurlands sem fyrst
gegn fundarlaunum.
Vegna auglýsinga sem koma
þuiftu í þessu blaði, verða ýmsar
greinar og fréttir, sem annars áttu
að koma í þessu blaði, að biða næsta
blaðs.
'i 11 iiLj.gwwwTOggE3s
Auuáll 19. .aldar
fæst enn í bókaverslun Þórðar Jóns
sonar á Stokkseyri.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Jónatansson.
Prentsmiðja Suðurlands.