Alþýðublaðið - 22.04.1921, Blaðsíða 1

O-efiO tit »f ^lþýöuílolilíiiiim.
1921
Föstudaginn 22. apríl.
90 tölubl.
Vökurnar á togurunum.
Minnihlutinn f togaravökumálinu
¦í sjávarútvegsnefnd neðrideildar
alþingis hefir nú látið írá sér
nefndarálit. En minnihluti nefndar
innar, eða sá hluti hennar, sem
vill ekki lofa sjómönnum að sofa
svo mikið sem eina 6 tíma á sólar-
hring, en vill láta þrælka þá
miskunarlaust, það eru góðmennin
Sinar Þorgiisson og Pétur Ottesen.
Hvaða rök hafa þeir þá fram
að færa, þessi tvö góðmenni?
Því er fijótsvarað: Rökin eru
engin.
Að þessu sinni skal aðeins
minst á eitt atriði nefndarálitsins.
Þegar þeir, sem eru á móti lög-
boðnum hvíldartíma, eru komnir
í algei-ð þrot, þá kemur vanalega
þetta: Því semja hásetar ekki um
þejta við útgerðarmenn?
Svarið er: Um jafn sjálfsagt
atriði og -þetta á ekki að þurfa
að semja. Hér er um almenn
mannréttindi að ræða, sem hver
maður sér að löggjafarvaldið á að
sjá um. Færu sjómenn að semja
um þetta við útgerðarmenn, yrðu
þeir sklljanlega að gefa eitthvað
eftir £ kaupkröfunum, til þess að
fá mál sitt fram á þessu sviði-
Og hér er að ræða um réttindi,
Alþbl. hefir verið beðið fýrir
eftirfarandi:
Athugasejmdir
við vitamálagreinamar i
Alþýðublaðinu
nr.,79 og 82 þ. á.
Þar sem eg sé ekki neina Ieið-
rcttingu á greia kunnugs, er hann
skrifar um smíði vitanna 1915—16,
orðrétt: ¦— „Eo þar var afkasta-
lítill trésmiðúr (verkstjóri) og ann-
að fólkeftir því."
Þar sem því kunnugur gefur í
skyn að þarna hafi aðeins tianið
sem enginn á að þurfa að kaupa
sér með því, að gefa eftir af öðr-
um réttindum sínum.
Og hvað stæðu svo slikir samn
ingar lengi? Það er ekki íangt
síðan útgerðarmenn reyndu að
hlaupa frá gerðum samningum.
Og hvernig færi með þá útgerð-
ármenh sem stæðu utan fjelags
skaparins.
Nei, um þetta mál geta samn-
ingar ^ekki átt sér stáð, hér þarf
löggjöf. Og um hvað ætti þing-
mönnum að vera Ijúfara að gefa
lög, en það, að bannið sé að
eyðileggja hið dýrmætasta er þjóð
in á, vinnukraftinn, með heimsku-
legum vökum. Því heimskuleg-
ár eru vökurnar á togurunum;
heimskulegar fram úr hófi, þvf
framleiðslan mundi ekki minka
þó lögboðinn væri hvíldartími,
heldur sennilegra er hið gagn-
stæða. Það er því óhætt að segja
að sjaldan hafi legið mál fyrir
þinginu, sem hafi verið jafn upp-
lagt og þetta. '
En þið tvo góðmenni Einar og
Péíur, hsfið þið háborna skömm
fyrir nefndarálit ykícar, og vitið
það að alþýðan man ykkur þetta!
slæpingar — samanber sömu greia
fyr — má búast við að ókunnugir
dragi lika þá ályktun. En eg vil
léyfa mér að mótmæla þessum að-
dróttunum, og til sönnunar benda
hálfkunnugum á, að líkurnar eru
þvert á móti.
Þó „kunnugnr" segi verkstjór-
ann afkastalítinn trésmið, er það
engin sönnun þess, að hann sé
ekki duglegur verksjóri eða af-
kastamikill járnsmiður. Eða mér
er spurn, eru allir járnsmiðir af-
kastasamir trésmiðir?!!!
En hvað sem því líður.þá mun
verkstjórinn hafa verið vel vaxinn
starfi sfnu, baeði sem verksjóri og
járnsmiður, við slíka vinnu sem
vitasmiðin var og með þeim vél-
um er til 'voru.
Hvað verkamönnunum viðketr-
ur, má benda „kunnugum* og
hálfkunnugum á, hvað þeir sömu
menn eru einmitt orðnir sfðan, að
það á 'sfst við nú að drótta að
þeim áhugaleysi. Ahugalausum
mönnum mundi síst hafa verið
trúsð fyrir þeim stöðum, sem eÍE-
mitt þessir menn hafa unnið sig
upp í síðan — lestir vita áð mena
gerbreytast yfirleitt ekki svo snögg-
lega, og þá þessir ekki fremur en
aðrir. ~
Einnig vil eg minna greinarhöf.
á og aðra hálfkunnuga, að einmitt
einn af þeim mönnum, sem ucnu
við vitasmíðið 1915—16, er eiia-
'mitt eftirsóttasti járnsmiður þessa
bæjar, fyrir dugnað sinn og smfða-
hæfileika. ,
En hvað viðvfkur því, sém vits-
málastjóri segir i grein sinni um
dýríeik vinnunnar viðsmfðið, telst
vfst kraftur sá er vélarnar eru
drifnar með, en þar sem engin
hreyfivél var f húsinu, varð að
kaupa hreyfiafi úr annari verk-
smiðju, sem sjálfsagt hefir ekkí
gefið sitt fremur en aðrir.
En sem lítið kunnugur get eg
verið sammála „kunnugum" í fyrri
grein hans, að landssjóður spari
mikil útgjöld við vinnu með þeim
auknu vélum sem brúarsmiðjan
liefir eignast nú á síðustu árum.
Má þar helst benda á „sandblást-
urinn" — hreinsun járnsins undrr
málun — og sem einnig er marg-
falt betur gert én „riðskafa" af
handkrafti.
Uriur.
St a>l£ a.
Hver scm efnishyggjuhaus
hjartans brennir eldi,
getur ferðast fylgdarlalus
fram að hinsta kveldi.
J. S. Bergmmm.