Verkamaðurinn - 01.08.1936, Blaðsíða 1

VERKA
URINN
Útgefandi: Verklýðssamband Norðurlands.
XVIV. árg.
Akureyri, laugardaginn 1. ágúst 1936.
61. tbl.
Stórmál, sem aWa varðar.
A' að iáta ca. 200 síldartunnur eyðiieygja
erlenda markaðinn?
Fyrsta síld Einars Guðjohnsen á Húsavík með-
höndluð á ógeðslegasta hátt.
Síli pækluð með sjo hlonduðo klósettvatní.
Síldarútvegsnefnd verður að banna sölu þessarar
síldar til mannamatar og útflutnings.
Svo er ráðið sem dugar.
20. júlí kom fyrsta sildarskipið
inn með síld til Húsavíkur. Ein-
ar Guðjohnsen kaupmaður keypti
síldina.
En þar sem þetta var í fyrsta
sinn, sem veruleg söltun fór fram,
var alveg nauðsynlegt að hafa
sérstaklega gott eftirlit með söltun
sildarinnar og vanda verkunina
sem best. — Nú stóð einmitt svo
vel á, að þaulvanur umsjónar-
maður síldarsöltunar var á staðn-
um, er hefði tekið að sér eftirlit
með síldarsöltuninni hefði hann
verið beðinn þess.
Eln það má ásaka hr. Einar
Guðjohnsen harðlega fyrir það,
að ganga fram bjá þessum manni,
er Síldarútvegsnefnd hafði falið
að láta sig vita, ef ólag væri á
verkun síldar á Húsavík.
Hefði því hr. E. G. falið þess- 2.
um eftirlitsmanni Síldarútvegs-
nefndar eftirlitið, eru mestar
líkur til þess að ágæt verkun
hefði fengist á sildinni. En í þess
stað felur hr. E. G. utanbúðar-
manni sínum umsjón síldarsölt-
unarinnar i þetta sinn.
En hann hefir ekkert vit á
síldarsöltun, eins og sést best á
því, að þegar hann var spurður
hversvegna hann mæli ekki saltið
í hverja tunnu handa stúlkunum,
svarar hann, að hann hafi ekki
hugmynd um, hvað það eigi að
vera mikið.
Saman dregið verða svo eftir-
farandi gallar á verkuninni:
1. Ekkert eftirlit haft með sild-
arsöltuninni, en söltunin falin
manni, sem er alveg óhæfur,
og eyðileggur þetta síldarparti.
Salt t. d. ekki mælt í nokkuð
af tunnunum, en fullir Ióðar-
stampar af salti settir hjá sum-
um stúlkunum er söltuðu.
3. En þetta var mjög varasamt,
þar sem margar stúlkurnar
söltuðu í fyrsta sinn og eftir-
litslaust.
4. Ekki pæklað á tunnurnar fyrr
en daginn eftir.
5. En þá pæklað á sumar tunn-
urnar með pækli búnum til
úr sjó, teknum suður af Hafn-
arbryggjunni, skamt framan
við læk, er flytur frá salernum
margra ibúðarhúsa.
6. Sjópækilstunnunum ekki hald-
ið neitt sér.
Eg hefi snúið mér til héraðs-
læknisins á Húsavík, og spurt
hann, hvort það væri ekki ófært
að ætla svona meðhöndlaða síld
til mannamatar og útflutnings.
Héraðslæknirinn svaraði hiklaust:
wPað má alls ekki. Það dugar
ekki«. — Pað er líka alveg víst,
að hr. E. G. vildi alls ekki láta
bjóða sér og sinni fjölskyldu upp
á það að borða þessa sild, þó að
góðgætið sé runnið frá honum
sjálfum og fleiri »finum« mönn-
um. Hr. E. G. er það heldur
ekki láandi. En því skyldi þá
hr. E. G. fmnast þetta boðleg
vara til matar handa öðrum
mönnum? Vonandi hefir hr. E.
G. þann siðgæðissmekk, að hann
sjálfur taki sildina frá og láti
hana ekki koma á markaðinn til
mannamatar.
En reynist svo, að hr. E. G.