Verkamaðurinn - 01.09.1936, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
anrikis- (og innanríkis) verslun-
inni. íhaldið helir lagt kapp á að við
keyptum sem mest af hinum rándýru m-
um frá Dýskalandi Hitlers. En þegar
möguleikar opnast fyrir nýjum
markaði, í Sovét-Lýðveldunum,
í þvi landi, þar sem hægt er að
fá stórum ódýrari vörur en frá
Þýskalandi, verður íhaldið viti
sínu fjær. Og það er sannarlega
kominn tími til að takmarka
rándýr vörukaup í Þýskalandi.
En Morgunblaðið gerir meira en
að reyna að spilla fyrir þvi að
við getum náð hagkvæmari versl-
unarviðskittum, pað fær að pví Öll-
um árum, að reyna að eyðileggja saltlísk-
markaðinn á Spáni, með því að skrifa
hverja níðgreinina á fætur ann-
ari um hina löglegu lýðveldis-
stjórn Spánar, sem á nú í blóð-
ugri baráttu við trylt íhald og
vilta fasista. Eru skrif Morgun-
blaðsins hrein og bein landráða-
starfsemi, sem stjórnin verður
að veita hætilega athygli.
verja lýðræðið og frelsið fyrir
hinni blóðugu árás fasismans.
Uppreistarmennirnir fá stórkost-
lega hjálp frá fasistum í Þýska-
landi, Ítalíu og víðar, bæði vopn,
skotfæri, peninga o. fl., sem nauð-
synlegt er í ófriði. Það væri því
glæpur, þegar þannig stendur á,
ef lýðræðisvinir í öðrum löndum
sætu hjá. Og sem betur fer gera
þeir það ekki. Öflug fjársöfnun
hefir verið hafin um víða veröld
til styrktar þeim, sem nú eiga í
blóðugri baráttu til þess að
vernda lýðræðið á Spáni.
Hér á landi er líka byrjað á
fjársöfnun í þessu skyni.
Alþýðusamband íslands hefir
sent frjálslyndum félögum og fé-
lagasamböndum í Rvík bréf og
skorað á þau að taka þátt í fjár-
söfnun til styrktar lýðræðissinn-
um á Spáni. Sömuleiðis hefir það
sent félögum sínum úti um land
söfnunarlista.
Á Siglufirði hafa stjórnir Jafn-
aðarmannafélagsins og Kommún-
istadeildarinnar ákveðið að gang-
Sjúkratryggingar
„Lo«l«Iaraliáttur“.
Svar til „Alþýðumannsins“.
III.
í 34. tbl. „Alþýðum.“ var stað-
hæfing um það, að kommúnistar
hefðu „gert samþyktir um það á
fundum sínum að varna því, að
almenníngur greiði iðgjöld sín“ til
sjúkratrygginganna. — I fyrsta
hluta svars míns mótmælti ég
þessu, og skoraði á „Alþm.“ að
tilfæra hvar og hvenær kommún-
istar hefðu gert slíkar samþyktir,
eða taka ummælin aftur ella. í
síðasta tbl. kemur svo „Alþýðum.“
með „sannanirnar“, sem eiga að
standa í 28., 47. og 52. tbl. „Verka-
mannsins“ þ. á. — Á þessu er bara
sá galli, að jafnvel þó tilvitnan-
irnar, sem „Alþm.‘ flytur, séu
slitnar úr samhengi, rangfærðar
og síðan settar saman svo sem
„Alþm.“ þykir heppilegast, þá ná
þær aldrei til að styðja umrædda
staðhæfingu „Alþýðum.“
Tökum fyrst samþykt V. S. N.,
sem birt er í 28. tbl. „Verkam.“ —
„Alþm.‘ segir, að þar sé „trygging-
unum“ mótmælt.“ Þetta er rangt.
Það, sem þar er mótmælt, er sú
stefna í tryggingamálunum, að
verkalýðurinn sé látinn bera uppi
kostnaðinn við þær með persónu-
ast fyrir sameiginlegri fjársöfnun
í þessu skyni.
Hér á Akureyri mun söfnun
hefjast nú alveg á næstunni og
eru miklar líkur fyrir því að
verklýðsfélögin öll gangist fyfir
henni sameiginlega. Mun sú söfn-
un, eins og alstaðar á landinu,
renna inn í allsherjarsöfnunar-
sjóð Alþýðusambandsins.
Er hér meö skorað á alla þá,
sem unna lýöræði og frelsi að
leggja fram sinn skerf til þess að
styrkja hina fórnfúsu og hetju-
legu haráttu spænsku alþýðunnar
fyrir verndun lýðrœðisins.
legri iðgjaldagreiðslu. Og út frá
því er stilt kröfu um breytingar
á lögunum, er miði að því, að at-
vinnurekendur og hið opinbera
standi straum af kostnaðinum. —-
Munu flestir skilja, að það er alt
annað pn að hindra iðgjalda-
greiðslu einstaklinga, á meðan því
ákvæði laganna er ekki breytt.
Þá kemur 47. tbl. „Verkam.“,
þar sem ég á að hafa „gengið svo
langt í því að ófrægja alþýðu-
tryggingarnar að segja ósatt um
framlög sveita og ríkis til þeirra.“
— í þessu sambandi er það algert
aukaatriði, að ég skrifaði ekki
umrædda grein. En segja verður,
að hér legst lítið fyrir kappann, í
„Alþýðum.“, því þarna notar hann
sér prentvillu, sem leiðrétt er í
næsta tbl. á eftir. (Brotið 14
prentað í staðinn fyrir >/3). Þá
telur „Alþm.“, að í umræddri
„Verkam.“-grein sé sagt, að „al-
þýðan greiði allan kpstnað við
tryggingarnar“ — og að „allar séu
þær athugaverðar.“
í „Verkam.“ stendur hinsvegar
— og er talinn höfuðgalli á lögun-
um — að alþýðan sé látin borga
fyrir sig að „langmestu leyti“. Og
eftir að nefndir hafa verið fleiri
ákveðnir gallar á lögunum, t. d.
misrétti karla og kvenna, vöntun
á ákvæðum, er sternmi stigu fyrir
okri á lyfjum o. s. frv., er sagt að
„margt fleira sé athugavert“ við
löggjöfina.
Loks kemur samþykt „Eining-
ar,“ í 52. tbl. „Verkam.“ og kastar
þá fyrst tólfunum með falsanir
„Alþm.“, þar sem hann segir, að
„Eining“ skori á alþýðusamtökin
að hindra innheimtu iðgjalda hjá
fátæku og öldruðu fólki.
Samþykt „Einingar“ hljóðar
þannig, orðrétt:
„Fundur í verkakvennafélaginu