Verkamaðurinn - 07.07.1945, Page 1

Oddur Björnsson
GuÖrún Á. Símonar
syngur í Samkomuhúsi bæjarins í næstu viku
prentmeistari
Oddur Björnsson, prentmeistari og prentsmiðjueigandi
á Akureyri, lézt á sjúkrahúsi í Reykjavík síðastliðinn fimtu-
dag 80 ára að aldri. — Oddur Björnsson var einn af þekkt-
ustu borgurum þessa bæjar og vel látinn af öllum er hann
þekktu. Hann var stofnandi og eigandi Prentverks Odds
Björnssonar og rak þá prentsmiðju með dugnaði og fram-
sýni í f jóra tugi ára.
Hans verður nánar getið hér í blaðinu síðar.
Sumarmót sósíalista í Vaglaskógi
s. 1. sunnudag var eitt allra fjölmennasta mót, sem þar
hefir verið haldið. Veður var hið ákjósanlegasta og móts-
gestirnir skemmtu sér hið bezta
Framsóknarfundurinn á Hrafnagili féll niður vegna
anna og bílaskorts, segir Dagur!
Sumarmót það, er sósíalistafélög-
in á Norðurlandi efndu til sl.
sunnudag í Vaglaskógi, var mjög
fjölment og ánægjulegt. A annað
þúsund manns mun liafa verið í
skóginum þennan dag, flest úr
Eyjafjarðar- og Þingeyjarsýslum, en
nokkuð lengra að. Veður var ágætt
allan daginn, hægviðri og sólskin
öðruhvoru og nutu gestirnir skóg-
arins og skemtunarinnar prýðilega.
Um kl. 2-30 e. h. setti Steingr.
Aðalsteinsson alþm. mótið með
stuttri ræðu og lýsti tilhögun og
dagskrá mótsins.
Síðan flutti Sigfús Sigurh jartar-
son ræðu dagsins. Sagðist honum af-
hurða vel að vanda og klappaði
mannfjöldinn honum óspart lof í
lófa að ræðunni lokinni. Þá söng
Jón Ingimarsson nokkrar gaman-
vísur um Akureyri'og var þeim
þætti vel tekið. Lúðjasveit Akur-
eyrar lék á milli þáttanna. Svo
heppilega vildi til að barnakórinn
„Sólskinsdeildin“ var staddur í
skóginum þennan dag, og sýndi
hann þá lipurð að syngja no&kur
lög fyrir gestina og á hann þakkir
skitdar fyrir það. Ennfremur fór
fram keppni milli Akureyringa og
Húsvíkinga í pokahlaupi, peysu-
boðhlaupi og naglaboðhlaupi. —
Sigruðu Húsvíkingar í pokahlaup-
inu og naglaboðhlaupinu. Höfðu
áhorfendur góða skemtun af þess-
um „íþróttum". — Að þessu loknu
var hafinn dans á stórum palli, sem
smíðaður hafði verið fyrir mótið.
Gátu þar dansað um 200 pör í einu.
Var mikil aðsókn að dansinum og
stóð hann til kl. 10 um kvöldið.
Framkomá skógargestanna þenn-
an dag var undantekningarlaust
prúðmannleg, og má segja, að það
hæfði bæði stað og stund. Þátttakan
í þessu sumarmóti sósíalista sýnir
vaxandi gengi Sósíalistaflokksins,
bæði í sveitum og bæjuth.
Framsóknarflokkurinn hafði
boðið Eyfirðingum upp á að heyra
Bernharð Stefánsson tala á Hrafna-
gili þennan sama dag. En aðeins
tuttugu manns þáði boðið, en
Bernharði þótti ekki ómaksins vert
að eyða „púðri“ sínu á svo fáar sálir
og féll því fundurinn niður. „Dag-
ur“ kennir um önnum og bílaskorti
í héraðinu, og hvorttveggja má satt
vera, að nokkru leyti, en hitt mun
þó meiru hafa ráðið, að fáir munu
vera í svo miklum vandræðum með
frídaga sína, að þeir þurfi að setj-
ast inn á fundi, þar sem Bernharð
og aðrir álíka ,,þversum“-Framsókn-
armenn flytja sína lnindleiðinlegu
langhunda og miðaldapredikanir.
TOGARAR OG FLUTNINGA-
SKIP FRÁ SVÍÞJÓÐ?
Nýbyggingarráð hefir s<pn þrjá
menn til Svíþjóðar, Danmerkur og
Englands til þess að leita fyrir sér
um byggingu togara og flutninga-
skipa í þessum löndum og undir-
búa samninga um smíðina í sam-
ráði \dð ríkisstjórn og Nýbygging-
arr^ð.
Formaður sendinefndarinnar er
Helgi Guðmundsson bankastjóri,
en hinir nefndarmennirnir eru
Oddur Helgason útgerðarmaður,
tilenfndur af stjórn Félags íslenskra
botnvörpuskipaeigenda og Gunnar
Guðjónsso nskipamiðlari.
Frá fyrstu hljómleikum Guðrúnar Á. Símonar, 20. marz s.l. Söngkonan er á sviðinu í
Gamla Bíó í Reykjavik, hneigir sig fyrir áheyrendum og þakkar ágætar undirtektir.
Við flygelinn er Fritz Weisshappel, frernst á myndinni, Þórarinn Guðmundsson fiðlu-
leikari, og lengst til vinstri Þórhallur Ámason, cellisti.
í næstu viku efnir ungfrú Guð-
rún Á. Símonar til fyrstu söng-
skemtunar sinnar hér í bænurh, —
Syngur hún í Samkomuhúsi bæjar-
ins, með aðstoð Fritz Weisshappel,
píanóleikara.
Undanfarin fjögur ár hefir ung-
frúin sungið í útvarpið öðru
hverju og hlotið af því hinar mestu
vinsældir, þótt sjaldnar hafi hún
þar látið til sín heyra, en útvarps-
hlustendur hefðu óskað. En máske
er allt bezt í hófi, jafnvel líka fagur
og grípandi söngur.
í fyrsta skipti á ævinni efndi ung-
frú Guðrún Á. Símonar til sjálf-
stæðrar söngskemtunar 20. marz sl.
Söng hún fimm sinnum í Gamla-
Bíó í Reykjavík, jafnan fyrir fullu
húsi áheyrenda og við forkunnar
góðar undirtektir. Síðasta söng-
skemtun hennar var 12. apríl, en þá
varð hún að hætta, því að 16. apríl
byrjaði hún að syngja sem einsöngv-
ari hjá Karlakór Reykjavíkur á
hljómleikum þeim, sem kórinn
efndi til í Fríkirkjunni í tilefni af
fimtugsafmæli söngstjórans, Sig-
urðar tónskálds Þórðarsonar, og
söng hún enn fimm sinnum með
kórnum og fékk ágæta dóma.
Það má því sannarlega segja, að
all myndarlega og glæsilega hafi
þessi unga, aðeins 21 árs gamla,
söngkona hleypt úr hlaði.
Dagblöðin í Reykjavík hafa birt
mikið um hljómleika ungfrú Guð-
rúnaj. í Þjóðviljanum, 10. apríl sl.,
er langur söngdómur og fer hér á
eftir nokkuð úr honum:
„. . . . Hin aðlaðandi og látlausa
f^unkoma söngkonunnar og hin
hárfína og hnitmiðaða meðferð
hennar á viðfangsefnunum var svo
grípandi, að andlit áheyrendanna
ljómuðu af hrifningu og stöðugt
vaxandi eftirvæntingu, eftir því
sem hún söng fleiri lög. Það er al-
veg óhætt að fullyrða, að mörgum
þeim söngunnendum, sem að
staðaldri sækja söngskemtanir hér í
bæ, hefir hlýnað óvenjulega um
hjartaræturnar við að hlýða á söng
Guðrúnar Á .Símonar þessa stund í
Gamla-Bíó á sunnudaginn — stund,
sem manni fannst líða allt of fljótt,
en verður ógleymanleg. . . .“. Þá
segir ennfremur í sömu grein: „. . .
Eg, sem þessar línur skrifa, fór á
þessa söngskemtun hálft í hvoru í
þeirri trú, að hið rnikla lof, sem op-
inberlega hefir verið borið á söng
ungfrú Guðrúnar Á. Símonar, væri
þeirrar tegundar, sem við leikmenn
í þessum bæ höfum átt að venjast,
að lesa í blöðum undanfarið, þar
sem okkur hefir verið talin trú um,
að meðalmenskan væri einhver af-
burða efniviður og þetta oft undir-
ritað stöfum þeirra, sem þekking-
una hafa, til þess að menn ekki ef-
uðust. — Það er álitið sjálfsagt að
hæla öllu dúlli, þó að beinlinis
(Framhald á 4. síðu).
i