Verkamaðurinn - 08.12.1945, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
Hvora leiðina á heldur
að fara?
Almennur borgarafundur var
haldinn á Akureyri 3. des., að til-'
blutun skóla, félaga og félagasam-
banda hér í bænum, um bindindis-
mál. Fjórar tillögur komu fram,
voru þær samþyktar með öllum
greiddum atkvæðum. Fundurinn
var fremur fámennur, að öðru leyti
var hann hinn ánægjulegasti. —
Ræðumenn virtust á einu máli um
það, að vín og neyzla þess væri
þjóðarböl, sem þyrfti að ráða fram
úr, ef e’kki, þá væri tilvera lands og
byggjenda þess í bráðri liættu.
Ekki minnist eg þess að fram
kæmi tillaga sem áskorun á þing og
stjórn, að beita sér fyrir algerðu
vínbanni, annars var eitthvað um
það rætt, að mig minnir, en ekki
samþykt, heldur hitt að þingið
beitti sér fyrir héraðabönnum eða
einhverju, þessu máli til úrbóta,
enda hefir áður verið skorað á
stjórn landsins, í tíma og ótíma, að
afnema vínsölu um land allt og að
sjálfsögðu verið fyrir hendi meiri
hluti þjóðarvilja í því efni.
Svarið hefir verið neikvætt, byggt
á þeim forsendum að ekki væri
hægt að verða við þessari sanngirn-
iskröfu fólksins. í fyrsta lagi vegna
þess að þetta væri óhjákvæmileg
tekjulind fyrir ríkiskassann, að láta
áfengið flæða hindrunarlaust yfir
landið, og þá kanske hitt, að stór
hluti löggæzlumanna færu á vonar-
völ ef það yrði afnumið, en þetta
síðarnefnda er að sjálfsögðu óþarfa
getsakir, þó hinsvegar að hverjum
manni skiljist, að mikill meirihluti
lögreglumanna um land alt eigi at-
vinnu sína undir því, að áfengir
drykkir séu um hönd hafðir og vel-
sæmið rneira og minna brotið, ann-
ars er það út af fyrir sig ekkert stór-
mál, þó nokkrir lögregluþjónar
bættust við í atvinnuleysingjahóp-
inn, í þeirri von að þeir fengju ein-
hverjar snapir á sumrin eins og við
hinir.
Hitt er aðalatriðið og hlýtur ætíð
að vera nr. 1, sérstaklega vegna
æskulýðsins í landinu, að reyna að
útrýma víninu alveg, og firra þar
me<$ þjóðina vandræðum á kom-
andi tímum. En það var nú ekki
þessi hlið málsins, sem ég ætlaði að
ræða hér, þó hún sé að vissu leyti
vel þess verð, til þess skortir mig
þekkingu á málinu, og veit, eða
þykist vita, að þeir láti sig málið
einhverju skifta, sem færastir eru.
Það, sem kom mér aðallega til að
skrifa þessar línur, er það, að á
meðan við búum við vínöld og
áfengið flæðir inn í landið og
fjöldi manna kann ekki með áfengi
að fara, hvernig eigum við að kenna
fólkinu, sem notar það, að neyta
þess í hófi, eða hætta því alveg?
Um þetta komu sundurleitar
raddir fram á fundinum. Einn
ræðumanna sagði’ Við megum ekki
gleyma sterkasta vopninu gegn
áfengisbölinu, og það er, almenn-
ingsálitið. Við bindindismenn
þurfum að sýna þessum drykkju-
mönnum sérstakan viðbjóð og
dýpstu fyrirlitningu, þá kannske
sæu þeir að sér. Annar fundarmað-
ur undirstrikaði sérstaklega þessa
setningu, að svona ætti almenning-
ur að umgangast þessar föllnu sálir
o. s. frv.
Eg veit, að þessum góðu mönn-
um gengur ekkert nema gott eitt
til. Þessi aðferð er að mínum dómi
alröng við menn, sem djúpt eru
sokknir, og kannske við alla, sem
neyta víns á vissum augnablikum.
Mitt álit er, að sýna þurfi þeim
samúð og hlýju, ræða um skað-
semdir vínnautnarinnar, tala um
heimilisástæður, draga upp skýra
mynd af konu þeirra og börnum
eða foreldrum, reyna með sannfær-
andi krafti að leiða þá af villu síns
vegar, á betra og bjartara lífssvið.
Eg var staddur í höfuðstað lands-
ins síðastliðinn vetur, og átti tal
við einn varðstjóra lögreglunnar
þar, og meðal annars barst talið að
slarkinu þar í borg, hve margir
gistu kjallara varðhússins, vegna
skaðsemda vínsins, hvað sumir
starfsmenn stúknanna þar á staðn-
um ynnu þýðingarmikið starf í
þágu reglunnar. Hann, sagði: Til
dæmis kemur Sigfús Sigurhjartar-
son, alþingis., marga morgna, fyrir
allar aldir, til þess að ræða við þessa
næturgesti, sem aðeins höfðu rask-
að friðhelgi borgaranna, með því
að vera dálítið»hátt uppi kvöldið
áður.
Þetta gat líka verið fyrsta fall ein-
hvers þeirra og kannske það síðasta,
vegna þess að þessi mæti maður
kunni að umgangast þá með alúð
en ekki fyrirlitningu. Hafa áhrifa-
rnenn reglunnar hér á Akureýri
þennan sið? Ef svo er, tel eg betur
farið en heima setið.
Bjarni M. Jónsson.
íslenskar þjóðsögur 1-3
ÓLAFS DAVÍÐSSONAR
er yeglegasta jólagjöf.
Bókaverzlun Þorst. Thorlacius

Jðlagjafðbækurnar
flestar, sem auglýstar eru daglega í blöðum
og útvarpi, eru í
Bókctverzlun Þorsteins Thorlacius
^<hKHKhKhKhKhKhKhKhKhKhKHKhKhKhkhkhkhkhk«hKhkhKhKhKhKkKhK
Bók ársins 1945
ÓDÁÐAHRAUN
eftir
ÓLAF JÓNSSON
framkvæmdastj. Ræktunarfél.
Norðurlands
með um 300 m/ndum
er komin í
bókaverzlanir
Hrauntröll í Ódáðahrauni.
Fjalla-Bensi.
Skoðið þessa stór-fallegu og merku
bók hjá næsta bóksala