Verkamaðurinn - 18.12.1954, Síða 11

Laugardaginn 18. des. 1954
VERKAMAÐURINN
11
JUUULUU r UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUULU UUUl
Ej
Gleðilegra jóla og
farsœls komandi árs
óskum vér öllum til lands og sjávar.
ÚTGERÐARFÉLAG AKUREYRINGA H.F.
rmjmjmjmjmjmjTjmrm anj-i_nnjunumjmjrmri iTnn ur
uuuuuuuuuuuruuruuuuuuuuuuuuuuuruuuuuuuui
BRUNATRYGGINGAR
BRUNABÓTAFÉLAG íslands hefur um tugi ára haft
forgöngu um bættar brunavarnir og með því stuðlað
að auknu öryggi og minnkandi brunatjónum. Árang-
ur þessa eru sílækkandi iðgjöld af brunatryggingum.
BRUNABÓTAFÉLAG fslands er gagnkvæmt trygg-
ingafélag, stofnað 1915. Traustir varasjóðir og löng
reynsla er trygging fyrir hagstæðum kjörum.
FÉLAGSMENN fá greiddan arð af viðskiptum sínum
við félagið.
GERIZT félagar með því að kaupa tryggingu hjá oss.
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS
Hverfisgötu 8-10, Reykjajvík. — Símar 4915, 4916 og 4917 (þrjár lfnur).
mrLn.rLriJTLrLrLruTJi_.rijirLJumrui_arm rLrLrmjTJTJumjirmrLr
UUUUUUTJUUUUUUUUUUUUUUU'UUUUUUUUUUUUUUT
Útvegsbanki íslands hi.
Rrykjavik, Akureyri, ísafirði, Siglufirði, Seyðisfirði og Vestmannaeyjum
Annast öll venjuleg bankaviðskipti
innanlands og utan, svo sem innheimtur,
kaup og sölu erlends gjaldeyris o. s. frv.
Tekur á móti fé á hlaupareikning og til
ávöxtunar með sparisjóðskjörum, með eða
án uppsagnarfrests. Vextir eru lagðir við
höfuðstól tvisvar á ári.
Ábyrgð ríkissjóðs er á öllu sparisjóðsfé
i bankanum og útibúum hans.
ELÍSABET
GEIRMUNDSDÓTTIR:
Gekk eg
yfir engið
★
Gekk eg yfir engisins iðjagrcena flos,
sóleyjanna gullaugu sendu mér bros.
Gekk eg fram með ánni og flaumurinn hló,
fljúgandi slraumiðan hugann að sér dró.
Gekk eg fram í dalinn, þar dundi foss i þröng,
draumaljóð kvað huldan um síðkvöldin löng
Gekk eg inn í gljúfrið geigvcenlegt og svart,
greri í skugga burnirótar bleikföla skart.
Gekk eg upp i hamar, er gnœfði hátt við ský,
ginandi hengiflugið sá eg niður i.
Gekk eg út að cegi, er umfaðmar sand,
öðuskel og kuðung skolaði á land.
Gekk eg fram á illusker, þar aldan syngur blá.
aldrei þagnar ymurinn útscenum frá.
Heyrði eg úr hafinu hreimfögur Ijóð
hafmeyjarnar kváðu i kvöldsólar glóð.
Ljúfir bárust ómar á öldunum til min
undurþýðir hljómarnir drógu mig til sin.
Heyrði eg þá ölduna hvísla lágum róm:
,Jilýddu ei á söngvanna seiðandi óm.
Margan hafa heillað i hafdjúpin köld,
hver getur skygnzt bak við örlaga tjöld."
Snerist eg á hceli og hratt frá cegi gekk,
þá hafði dagur nóttina leitt að brúðarbekk.
Hnigandi kvöldsólin hinzta geislasveig,
hnýtti að enni þeirra, er i öldurnar hún seig.
Nóttin fór að greiða sitt hrafnsvarta hár,
huldi það jörðu og mannanna tár.
Dagurinn bjarti að brjóstinu á nótt,
beygði sitt höfuð og sofnaði rótt.
Þögul nóttin rétti mér svaladrykkinn sinn,
scelt var mér að teiga þann Ijúfa bikarinn.
1950.
mjmnjmmmrmjmjmjumjTJirLrmjmrmjmjirmjmrmj’