Verkamaðurinn - 10.02.1956, Blaðsíða 3
Föstudaginn 10. febrúar 1956
VERKAMAÐURINN
3
FIMMTUGUR
Loftur Meldal
Loftur Meldal, verkamaður, Að-
alstræti 16, varð fimmtugur 5.
þessa mánaðar.
Loftur er fæddur að Melrakka-
dal í Víðidal. Dvaldi hann heima
um fram yfir tvítugsaldur og starf-
aði að búskap hjá foreldrum sín-
um, en þar var þröngt heima fyrir,
því að systkini voru 21 og 2 fóst-
Loftur Meldal.
urbörn. — Um 1928 dvaldi hann í
Reykjavík og nágrenni. Kynntist
hann þá m. a. Brynjólfi Bjamasyni
og gekk í jafnaðarmannafélagið
Spörtu. Til Akureyrar kom Loftur
1930 og dvaldi á nokkrum stöðum
hér í nágrenninu, en hefur verið
búsettur hér stöðugt síðan 1936.
Loftur gekk í Kommúnista-
flokkinn hér og var síðar einn af
stofnendum Sósíalistaflokksins —
Sameiningarflokks alþýðu. — Var
hann oft í stjórn flokksdeildarinn-
ar hér og um skeið var hann for-
maður Verkamannafél. Akureyrar.
Er hann einlægur, traustur og
áhugasamur verkalýðssinni og
sósíalisti og hefur verið það um
langt skeið.
Loftur er kvæntur Sigrúnu Leifs-
dóttur, ættaðri úr Mývatnssveit,
ágætri myndarkonu. Þau hjónin
eiga 8 börn, og er það yngsta á 1.
ári.
„Verkamðurinn" óskar Lofti til
hamingju í tilefni af þessum tíma-
mótum í æfi hans og þakkar hon-
um dyggilegan stuðning á undan-
förnum árum við málstað íslenzkr-
ar alþýðu.
NÝJA-BÍÓ
I Aðgöngumiðasala opin kl. 7-9. i
Síml 1285.
í kvöld:
Vesalingarnir
I Ný amerísk kvikmynd eftir hinni 1
1 heimsfrægu sögu Victor Hugos. |
Aðalhlutverk:
MICHAEL RENNIE
i Bönnuð börnum innan 14 ára. \
Um helgina:
Vaskir bræður
i Bandarísk stórmynd í litum um i
hvalveiðar í Suðurhöfum. i
Aðalhlutverk:
ROBERT TAYLOR OG |
STEWART GRANGER {
Bönnuð börnum innan 12 ára. i
HiiiiiiiiiiiimiiiiiiiHiiitiiiiiiiliiiiiiiimiiitiiiiiiiiiiiiiiiI
Yið leiðarlok
Þættir úr sögu ættar
minnar eftir Ásmund
Gíslason. — Bókaforlag
Odds Björnssonar. —
Akureyri — Prentverk
Odds Björnssonar hj. —
1955.
Þetta er þrettán arka bók í all-
stóru átta blaða broti, bundin í
snoturt og fremur traustlegt vél-
band. Pappír er góður, frágangur
smekkvíslegur og yfirleitt vand-
aður. Þó hafa nokkrar leiðar
prentvillur slæðzt eftir óleiðréttar,
en tæplega svo meinlegar, að mis-
skilningi valdi.
Jónas Jónsson frá Hriflu hefir
ritað formála fyrir bókinni, og
minnist höfundarins, séra Asmund-
ar á Hálsi í Fnjóskadal, mjög hlý-
lega.
Höfundurinn hefir skipt efni
bókarinnar í ellefu kafla auk for-
*
mála, þar sem hann gerir nokkra
grein fyrir tilgangi sínum með
bókinni og tildrögum þess, að hann
hófst handa að rita þessa þætti.
Ég vil grípa hér upp nokkrar setn-
ingar úr formála séra Asmundar,
jær sem einkum varpa ljósi á er
indi bókarinnar. Gefa þær einnig
nokkra hugmynd um mál höfundar
og stíl, en það er hvort tveggja
með skýrum einkennum íslenzks
alþýðumáls, því þótt séra As
mundur væri skólagenginn maður,
þá talaði hann og ritaði ósvikið al-
þýðumál.
Hann kemst svo að orði:
„Framan af ævinni var mér,
svo sem títt er um unga menn,
ljúfast að horfa fram á veginn og
velta því fyrir mér, sem ég hugði
í vændum. Ég kynntist þá mörgu
gömlu fólki, sem hafði yfir vísur
og þulur, er það hafði lært í æsku,
og hafði líka yndi af að segja frá
viðburðum, sem skeð höfðu á
æskuárum þess, og geta manna,
ýmist að góðu eða illu, sem það
hafði þekkt. Ég léði þessu að vísu
eyra, en gaf því þó eigi þann
gaum, sem skyldi, og festi fæst af
því í minni, hvað þá að ég ritaði
það upp á blað.
Svo liðu árin, — annaárin mín,
— og gamla fólkið féll í valinn
smám saman. Þegar ég var orðinn
prestur, samdi ég líkræðurnar yfir
þeim, sem féllu frá í sóknum mín-
um, og það hittist svo á, að það
voru einmitt gömlu sveitungarnir
og æskukunningjarnir, sem ég var
að syngja til moldar. Ég rifjaði
upp helztu æviatriði þeirra, gat
um mannkosti þeirra, sem mér
voru kunnir, minntist þess jafnvel
oft, að þeir hefðu lítillar fræðslu
notið í æsku, en hugleiddi þá síð-
ur og var fámálugri um þá reynslu,
er þeir höfðu öðlazt í löngu lífs-
stríði, og þekkingu þeirra á samtíð
sinni, —- þá þekkingu, sem hvarf
með þeim í gröfina. Það var ekki
fyrr en ég var sjálfur kominn á
efri ár, að ég fór að eðlilegum
hætti að Iíta oftar og meir um öxl
til hins liðna. Kom þá líka í ljós
hjá mér tilhneiging til að skyggn-
ast eftir Att minni, en sú tilhneig-
ing hefur verið rík hjá feðrum
mínum í nokkra liði.“
„En þá vaknaði ég við þá dap-
urlegu staðreynd, að allt var nú í
ótíma komið, hvað þetta snerti.
Beztu heimildirnar voru nú ekki
fáanlegar, höfðu, eins og áður er á
drepið, fallið í gröfina, eða þögn-
ina miklu, með þeim mörgu gamal-
mennum, sem ég átti samleið með
í æsku, en voru nú dáin. Mig setti
hljóðan, er ég hugsaði um þetta.
Hver kynslóðin er fljót að ganga
sitt skeið hér um lífið, og flýtirinn
jafnan mikill að fara burt.“
„Ég hef fundið einhvern ónota-
sting innra hjá mér í seinni tíð er
ég hef hugleitt þetta, og stafar
hann án efa af illri samvizku og
óánægju yfir þeirri vanrækslu
minni að hafa ekki gert eitthvað
til að halda við minningunni um
einhverja af samtíðarmönnum
mínum og bjarga frá glötun því
litla, sem ég kynni að vita öðrum
fremur um nánustu ættmenn mína
og forfeður.
Hafa þessar hugleiðingar því
skapað hjá mér þann ásetning að
reyna að rita Iítils háttar um þessi
efni, ef vera mætti, að niðjum
mínum mætti að einhverju gagni
verða, eða þeim og öðrum til gam-
ans stutta stund, sem hefðu
ánægju af að líta til baka yfir
leiðir okkar, sem lifðu og störfuðu
hér á undan þeim.
Ég minnist eins smáatriðis, sem
eitt sinn fyrir nokkrum árum hafði
mikil áhrif á mig í þessu efni. Það
var á síðustu prestskaparárum
mínum á Hálsi, eftir 1930, að ég
átti leið um sandana vestan við
Háls og gekk norður yfir hina svo-
nefndu Skógaklauf. Þar hafði áður
verið fjölfarinn vegur niður að
Fnjóská að vaðinu yfir ána, sem
kallað var Skógabreiða, kippkorn
norðan við brúna.
Allt þangað til brúin var byggð
1908, fóru þarna óteljandi ferða-
menn niður að vaðinu og ferju-
staðnum, sem var litlu norðar,
undir bratta bakkanum, og þótt
sandur væri þama og möl, en jarð-
vegur að mestu uppblásinn, bar
þarna mjög mikið á traðkinu eftir
umferðina.
(Framhald á 4. síðu).
...........................
BORGARBÍÓ
I Sfmi 1500
i í kvöld kl. 9:
Hátíð í Napoli
(Carosello Napoletano)
\ Stærsta dans- og söngvamynd, er í
= ítalir hafa gert til þessa. í mynd- i
I inni eru leikin og sungin 40 al- i
| þekkt lög frá Napóli, t. d. O, |
j sole mio, Santa Lucia, Vanþakk- i
í látt hjarta. Allir frægustu söngv- í
1 arar ítala syngja í myndinni, til i
i dæmis Benjamino Gigli og Carlo i
Tagliabus.
i AðalhlutverkiS leikur mest um- ?
i talaða leikkona ítala i dag
SOPHIA LOREN
i Myndin er í litum og hlaut Prix i
i Internationale, sem er mesta i
| viðurkenning, sem mynd get- i
ur fengið.
Danskur skýringartexti.
I Þetta var jóla- og nýjársmynd í f
: Bæjarbíó í Hafnarfirði og hlaut I
geysimikla aðsókn.
ti«m.....lllll■llll■lll■ll■lllll■llllllllllllllll|||«||||||,l
Veifingasala
Hefi opnað mat- og veitingasölu í Túngötu 2, undir
nafninu SKÁLINN.
B. AXELSSON.
Bolludagurinn
Er næstkomandi mánudag, 13. febrúar.
Þá fáið þér beztar bollur í brauðbúð KEA og
útibúum, sem verða opin frá kl. 7 f. h.
Laugardag og sunnudag fyrir bolludaginn
verður brauðbúð vor í Hafnarstræti 95 opin
til kl. 4 eftir hádegi báða dagana.
BRAUÐGERÐ KEA
AKUREYRARBÆR LAXÁRVIRKJUN
TILKYNNING
Hinn 31. janúar 1956 framkvæmdi notarius publicus
í Akureyrarkaupstað útdrátt á 6% skuldabréfaláni bæj-
arsjóðs Akureyrar vegna Laxárvirkjunar, teknu 1939.
Þessi bréf voru dregin út:
Litra A, nr. 16-28- 77-81 -97- 103- 114- 115
Litra B, nr. 28 - 47- 71 - 92 - 96 - 119 - 122 - 126
Litra C, nr. 1 - 32 - 55 - 97 - 192 - 195 - 198 -
210 - 245 - 246 - 263 - 279 - 280 -
287 - 347 - 349 - 374 - 445 - 474 -
529 - 556 - 588 - 589 - 630 - 633 -
637 - 645 - 647 - 659 - 669.
Hin útdregnu bréf verða greidd í skrifstofu bæjargjald-
kerans á Akureyri 2. júlí 1956.
Bæjarstjórinn á Akureyri, 2. febrúar 1956.
STEINN STEINSEN.
NR. 4/1956.
TILKYNNING
til framleiðenda.
Með tilvísun til 18. gr. laga nr. 4/1956, er hér með lagt
fyrir alla framleiðendur iðnaðarvara, sem ekki eru háð-
ar verðlagsákvæðum, að skila verðútreikningum til
skrifstofunnar, ef þeir telja sig þurfa að hækka verð
varanna.
Enn fremur er lagt fyrir sömu aðila að senda skrif-
stofunni nú þegar lista yfir gildandi verð framleiðslu-
vara sinna, ásamt upplýsingum um það frá hvaða tíma
það verð hefur verið í gildi.
Brot gegn fyrirmælum þessum varða sektum.
Reykjavík, 4. febrúar 1956.
VERÐGÆZLUSTJÓRINN.
Hjónaefni. Nýlega opinberuðu
trúlofun sina ungfrú Ásdís Karls-
dóttir íþróttakenari og Einar
Helgason, kennari.