Verkamaðurinn - 18.05.1956, Blaðsíða 1

VERKflDMinn

XXXIX. árg.
Knattspyrnufél. Þrótt-
ur keppir við Akureyr-
inga um hvitasunnuna
Meistaraflokkur Þróttar keppir
tvo leiki í knattspyrnu við K. A.
og Þór, eða A- og B-lið beggja fé-
laganna.
Meistaraflokkur kvenna mun
keppa tvo leiki við sameiginlegt
lið K. A. og Þórs í handknattleik.
Blandað lið þróttar úr 3. og 4.
flokki drengja mun leika tvo leiki
í knattspyrnu við sams konar lið
Akureyrarfélaganna sameiginlega,
eða sitt í hvoru lagi.
Fyrri leikirnir fara fram á laug-
ardag og verður nánar skýrt frá
því í götuauglýsingum.
Akureyri, föstudaginn 18. maí 1956
19. tbl.
Verðbólgan hefur meira en
tvöfaldazt á sex árum
Gamla vísitalan — sú sem var í
gildi heim að gengislækkun —
væri nú komin upp í 737 stig, ef
hún væri notuð, en hún var, sem
kunnugt er, felld úr gildi með
gengislækkuninni. Þá var gamla
vísitalan 355 stig; dýrtíðin hefur
tvöfaldast og þriðjungi betur! —
Gefur þetta góða hugmynd um
það hversu óhemjulega verðbólgu
stjórnarvöldin hafa leitt yfir þjóð-
ina. Á henni hafa verðbólgubrask-
arar, milliliðir og skuldakóngar
ihaldsins grætt, en allur almenn-
20 manna kosninganefnd mynduð
í Eyjafjarðarsýslu
ingur hefur tapað og atvinnuvegir
þjóðarinnar hafa átt í sívaxandi
örðugleikum.
Ef kaup væri greitt eftir gömlu
vísitölunni, eins og gert var þar til
„fyrsta stjórn Alþýðuflokksins"
batt vísitöluna í desember 1947,
myndi tímakaup verkamanna nú
verða kr. 24.98. Mismunurinn er
kr. 6.70 um tímann, kr. 53.60 á
dag — eða sem svarar rúmum
16.000 kr. á ári. Sú tala gefur
góða hugmynd um það, hvernig
kaupmáttur launanna hefur verið
skertur með verðbólgunni. Það
birtist m. a. í því, að fólk þarf nú
að vinna mun lengur en 1947 til
þess að hafa hliðstæða afkomu.
En afturhaldinu finnst engan
veginn nóg að gert. í hirzlum rík-
isstjórnarinnar liggja nú tillögur
Stuðningsmenn Alþýðubanda-
lagsins í Eyjafjarðarsýslu hafa
myndað 20 manna kosninganefnd,
sem tekur að sér að stjórna þar
undirbúningi kosninganna og kosn-
ingabaráttunni. í nefndinni eiga
sæti þessir menn:
Eiríkur Björnsson, bóndi Arnar-
felli, Saurbæjarhreppi.
Magnús Hólm Árnason, bóndi,
Krónustöðum, Saurbæjarhreppi.
Jónatan Davíðsson. bóndi, Drafla-
stöðum, Saurbæjarhreppi.
Hermann Sigurðsson, bóndi, Litlu-
brekku Arnarnesshreppi.
Árni Lárusson, verkamaður, Dal-
vík.
Daniel Daníelsson, héraðslæknir,
Ásgarði við Dalvík.
Jón E. Stefánsson, byggingameist-
ari, Dalvík.
Gestur Sigurðsson, verkamaður
Dalvík.
Þorsteinn Þorsteinsson, verkamað-
ur, Dalvík.
Stefán Bjarman, kennari, Dalvík.
Eiríkur Líndals, gjaldkeri Verka-
lýðsfélags Dalvíkur.
Haraldur Zóphoníasson, bókavörð-
ur, Dalvík.
Ragnar Þorsteinsson, kennari, Ol-
afsfirði.
Hartmann Pálsson, verkamaður,
Ólafsfirði.
F járeigendaf élagið
fékk Miðhúsalandið
Bæjarstjórn hefur samþykkt að
leigja svokallað Miðhúsaland, þar
sem skólagarðar bæjarins hafa
verið, Fjáreigendafélagi Akureyr-
ar.
Hyggst félagið láta þeim fjár-
eigendum, sem ekki hafa aðgang
að túnblettum, land þetta í hend-
ur til beitar fyrir sauðfé, vor og
haust.
Miðhúsalandið er um 15 ha. að
stœrð.
Halldór Kristinsson, verkamaður,
Ólafsfirði.
Víglundur Nikulásson, verkamað-
ur, Ólafsfirði.
Gísli Kristinsson, verkamaður, Ól-
afsfirði.
Axel Pétursson, verkamaður, Ól-
afsfirði.
Líney Jónsdóttir, húsfreyja, Ólafs-
firði.
Sigríður Pálmadótitr, form. verka-
kvennafél. „Sigurvon", Ólafsf.
Formaður nefndarinnar er Stef-
án Bjarman, kennari á Dalvík.
Ríkir mikill áhuga meðal alþýðu
manna í bæjum og sveitum Eyja-
fjarðarsýslu um að gera hlut Al-
þýðubandalagsins sem mestan í
kosningunum, og fer kosningabar-
áttan vel af stað með þeirri prýði-
lega skipuðu nefnd mætra Eyfirð-
inga, sem hér hefur verið kynnt.
Framboðslisti Alþýðubandalagsins
verður birtur í „Utsýni“ næstk.
mánudag.
hagfræðinganefndar.í þeim er gert
ráð fyrir gengislækkun, kaupbind-
ingu og minni framkvæmdum í
landinu, „hæfilegu atvinnuleysi“.
Þessar leynilegu tillögur eru hin
sameiginlega stefnuskrá íhaldsins
og hræðslubandalagsins — ef kosn
ingaúrslitin verða þannig, að aft-
urhaldið þori að framkvæma þær.
Hagagöngugjöld
hækkuð
Meirihluti bæjarstjómar hefur
samþykkt að hagagöngugjöld verði
á yfirstandandi ári, sem hér segir:
Fyrir sauðfé kr. 5,00 fyrir full-
orðna kind, kr. 30,00 fyrir hvern
nautgrip, kr. 100,00 fyrir hvern
hest.
Symfóníuhljómsveit íslands heldur hljómleika í
Akureyrarkirkju á 2. dag hvítasunnu
Það er á mánudaginn, sem sá merki, listsögulegi viðburður
verður í Akureyrarkirkju, að Symfoníuhljómsveit leikur í
fyrsta skipti hér í bænum. — Naumast þarf að efa, að bæjai-
búar og nærsveitamenn, sem tónlist unna, muni meta þennan
viðburð að verðleikum og fjölmenna til kirkjunnar.
Guðrún Guðvarðardóttir:
Það er auSvell fyrir verkalýðinn aS velja
í þessum kosningum
í hinni hörðu kjarabaráttu und-
anfarandi ára hefur hinn skipu-
lagði hluti verkalýðsins lært það,
að einungis algjör og fordómalaus
samstaða allrar verkalýðshreyfing-
arinnar í hagsmunamálum stéttar-
innar gerði árangursríka baráttu
mögulega. Því betur, sem mönnum
skildist þetta, því glæsilegri sigrar
unnust. Þetta rann ekki upp fyrir
mönnum allt í einu eins og vitrun.
Það tók þá langan tíma að læra
þennan einfalda sannleika, og þeir
lærðu hann gegnum mörg mistök
og ósigra af völdum innbyrðis ó-
einingar. En við höfum lært fleira
af kjarabaráttu síSustu ára. Þegar
burgeisastéttin hafði beðið ósigur
fyrir einingu alþýðunnar á hinu
faglega sviði, færði hún baráttuna
yfir á svið stjórnmálanna og í
skjóli hinnar stjórnmálalegu sundr
ungar tókst henni að hefna þess á
Alþingi, sem hallaðist í héraði.
Alþýðan, sem stóð saman eins og
einn maður í verkfallsbaráttu og
öllum átökum um kaup og kjör,
var skipt í marga stjórnmálaflokka
og af þeim sökum gætti áhrifa
hennar sáralítið á löggjafarþing-
inu. Fulltrúum auðstéttarinnar var
það léttur leikur að nota Alþingi
til þess að taka aftur af alþýðunni
það mesta af því, sem vannst í
kjarabaráttunni. Nægir í því sam-
bandi að minna á þær gífurlegu
álögum, sem síðasta Alþingi sam-
þykkti nema um 250 milljónum
króna. Það er ekkert undarlegt þó
(Framhald á 4. síðu.)
Þegar þögnin talar
Þegar 250 milljón króna
álögurnar, hinar þungbærustu í
stjórnmálasögunni, voru lagðar
á í vetur af samstjórn Ihalds og
Framsóknar, þóttust hægri for-
ingjar Alþýðuflokksins stór-
hneykslaðir og viðhöfðu þung
orð og ásakanir í garð stjórnar-
flokkanna. Á þingi mönnuðu
þeir sig upp í að greiða at-
kvæði gegn álögunum ásamt
sósíalistum.
En andstaða hægri foringj-
anna átti sér ekki langan aldur,
því að varla höfðu álögurnar
verið samþykktar fyrr en þeir
og blöð þeirra þögnuðu alger-
lega um þessi mál og þaðan
hefur síðan hvorki heyrzt hósti
né stuna.
Þetta er næsta auðskilið í
ljósi þeirra atburða, sem orðið
hafa. Á nákvæmlega sama tíma
og Íhalds-Framsóknarstjórnin
knúði fram „bjargráðin“ sátu
þeir Gylfi og Haraldur fastast í
makkinu við Framsókn um at-
kvæðabraskið, sem nú á að
verða þeirra „bjargráð“ og þeir;
bifuðust ekki úr sæti við reikni |
maskínurnar, þótt samningsað-!
ilinn gerði sig sekan um fjörráð ;
gegn launastéttunum og at-!
vinnuvegunum. Þeir datt ekki í;
hug að rísa á fætur og segja við
Framsóknarforingjana: „Ef
nokkuð á að verða úr samstarfi
okkar í milli verðið þið þegar í
stað að draga slíkar „bjarg-
ráðatillögur" til baka og leysa
brýnasta vandann í efnahags-
málunum í samræmi við hags-
muni alþýðunnar." Nei, þeim
datt ekkert slíkt í hug. Þeir
bugtuðu sig og beygðu fyrir
Framsóknaríhaldinu og sögðu:
„Allt í lagi, samþykkið bara
„bjargráðin" ykkar með íhald-
inu. Við látum okkur nægja
málamyndaandstöðu i bili. Allt
er tilvinnandi, ef þið aðeins
bjargið okkur frá bráðum og
fyrirsjáanlegum, pólitískum;
dauða.“ j
Það er vissulega engin tilvilj- !
un að málgögn Alþýðuflokksins !
þegja þunnu hljóði yfir „bjarg-!
ráðum“ Framsóknarflokksins. j
Þau vita skömmina upp á for-!
ingja sína. Vita að þeir eru;
raunverulega samsekir. Vita að!
skammarlegt brask þeirra og
Framsóknaríhaldsins gaf því
kjarkinn til að fremja illvirkin
gegn launastéttunum. Þess
vegna þegja þau nú og munu
halda áfram að þegja um þær
drepþungu byrðar, sem nú eru
að sliga launafólkið í landinu í
veikri von um að það sé svo
gleymið að það muni ekki fáa
mánuði aftur í tímann.
En þögnin talar líka sínu
máli og álögurnar, sem daglega
birtast í síhækkandi verði á
lífsnauðsynjum almennings,
halda stöðugt áfram að tala til
fólksins máli, sem ekki verður
missikilið og ekki gleymist,
þótt munnkarfa sé bundin að
vitum hægri foringja Alþýðu-
flokksins.
En Hræðslubandalagið þegir ;!
; ekki aðeins um nýjustu afrek!
! sín í efnahagsmálunum. Sú;
; þögn, sem ríkir um framtíð!
! þeirra í blöðum og á stjórn-
; málafundum, er jafnvel enn
lærdómsríkari. Engar hvatning-
ar, fyrirsurnir eða áskoranir
duga til þess að losa þar um
munnkörfuna, svo að nokkuð
megi heyrast. Allur almenning-
ur veitir líka þessari þögn at-
hygli og dregur af henni þá
rökréttu ályktun, að framtíðar-
áætlanirnar séu í fullu sam-
ræmi við fortíðina, að ekki sé
annars né betra að vænta en
þess, sem þegar er staðreynd;!
orðin.