Verkamaðurinn - 11.03.1960, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
Föstudaginn 11. marz 1960
Hvað flýtur Bragi Sigurjónsson lengi á
ósannindavaðli sínum?
Svo ósvífnir og ófyrirleitnir
geta menn orðið í málflutningi
sínum, að þeir svífast einskis til
að reyna að verja rangan mál-
stað. Glöggt dæmi er sú ein-
stæða framkoma Braga Sigur-
jónssonar, er hann hefur í blaði
sínu nú undanfarið leyft sér þá
ósvífni, að margendurtaka raka-
laus ósannindi um starfsemi
okkar sósíalista í verkalýðsfélög-
unum og misnotkun okkar á
þeim, nú síðast er gerðar hafa
verið á þeirra vegum samþykkt-
ir gegn efnahagsráðstöfunum
ríkisstjórnarinnar. En út yfir tók,
er hann flutti þessar ásakanir á
hendur okkur í bæjarstjórn Ak-
ureyrar þann 1. þ. m. Ósvífnin á
sér sem sé engin takmörk.
Bragi hefur haldið því fram
margsinnis, að eg hafi brotið lög
og reglur Fulltrúaráðs verka-
lýðsfélaganna, er eg boðaði til
þess fundar, er Fulltrúaráðið
hélt með stjómum verkalýðsfé-
laganna í bænum þann 12. febrú-
ar sl. í síðasta blaði Verka-
mannsins var þetta að vísu ræki-
lega hrakið, en samt sem áður
dylgjar Bragi með það, að hann
hafi á sínum snærum þrjá menn,
er eg hafi boðað fundinn, en ekki
tilgreint fimdarefni. í viðtali við
Braga í síma krafðist eg þess, að
hann nefndi mér 'iöfn þr.ssarra
manna, en þá brá svo við, að
hann missti heyrnartólið ofan á
símann.
Þá hefur Bragi tvisvar sinnum
haldið því fram í Alþýðurnann-
inum, að 3 af 5 stjórnarmónnum
Alþýðusambands Norðurlands
hafi samþykkt mótmæli gegn
efnahagsráðstöfunum ríkisstjórn-
arinnar, og þessar sömu fullyrð-
ingar fór hann með á bæjar-
stjómarfundi. Eg krafðist þess
þá þegar, að hann nefndi nöfn.
Taugaóstyrkur lýsti Bragi því þá
yfir, að þau sem samþykktina
hefðu gert, væru: Tryggvi Helga-
son, Óskar Garíbaldason frá
Siglufirði og Þorgerður Þórðar-
dóttir frá Húsavík. Óskar og
Þorgerður eiga ekki sæti í mið-
stjórn Alþýðusambands Norður-
lands og hafa því ekki á þeim
vettvangi gert neina samþykkt.
Fylgja hér með yfirlýsingar
frá þeim báðum:
„Húsavík, 5. marz.
Eg undirrituð lýsi ummæli
Braga Sigurjónssonar mér til
handa, framkomnum ó fundi
bæjarstjórnar Akureyrar sl.
þriðjudag, helber ósannindi, þar
sem eg hefi aldrei átt sæti í
stjóm ASN.
Þorgerður Þórðardóttir.“
„Yfirlýsing.
Þar sem mér undirrituðum er
tjáð, að hr. ritstjóri Bragi Sigur-
jónssonar hafi fullyrt, að eg hafi,
ásamt þeim Þorgerði Þórðardótt-
ur, Húsavík, og Tryggva Helga-
syni, sjómanni, Akureyri, sem
stjómarmeðlimur ASN, sam-
þykkt andmæli gegn efnahags-
málafrumvarpi ríkisstjómarinn-
ar, vildi eg mega upplýsa:
Eg er ekki í stjóm ASN og hef
ekki séð þá félaga mína, Þorgerði
og Tryggva, síðan hið „stór-
merka“ efnahagsmálafrumvarp
sá dagsins ljós, hef því ekki
ásamt með þeim getað samþykkt
eitt eður annað.
Hins vegar hef eg leyft mér
að taka, ásamt með félögum mín-
um í Verkakvennafélaginu
Brynju og Verkamannafélaginu
Þrótti, Siglufirði, á sameiginleg-
um fundi þessarra félaga, ejn-
dregna afstöðu gegn nefndu
frumvarpi.
Siglufirði, 4. marz 1960.
Óskar Garíbaldason.“
Það liggur því staðfest fyrir,
að ummæli Braga eru ósönn, og
ennþá furðulegri eru þau, þegar
þess er gætt, að miðstjórn AN
hefur enga samþykkt gert út af
efnahagsráðstöfunum ríkisstjórn-
arinnar, kannski er það að hans
dómi misnotkun sósíalista á
stjóm sambandsins.
En það er mikil og herfileg
misnotkun, sem Bragi fremur
sem ritstjóri, og þó sérstaklega
sem bæjarfulltrúi, að hann skuli
’.eyfa sér þá strákslegu fram-
komu, bæði í blaði sínu og í
bæjarstjórninni, að fara með
svo rakalaus ósannindi, og það
að vandlega yfirlögðu ráði, og
full ástæða væri til, að hann
bæðist afsökunar á þessu óskilj-
anlega uppátæki sínu.
Þeir, sem sæti eiga í miðstjórn
AN eru: Tryggvi Helgason. for-
seti, Björn Jónsson, Lárus Har-
aldsson, Guðrún Guðvarðardótt-
ir og Jón Ingimarsson. Þ. e. a. s.
þannig var stjórnin kosin á síð-
asta þingi sambandsins, sem
haldið var á Akureyri 7.—8. júní
1958. En þar sem Lárus er ekki
lengur meðlimur Sveinafélags
járniðnaðarmanna getur hann
ekki lengur átt sæti í sljórninni
og tekur því varamaður sæti
hans. Það er rétt að upplýsa
Braga um þetta, svo að hann
geti logið upp á rétta stjómar-
menn í næsta blaði.
ÞAKKARÁVARPIÐ.
Og þá kemur að síðasta ósann-
indaþvæli Braga. Hann segir í
blaði sínu sl. þriðjudag, að eg
undirritaður og bæjarfulltrúi Jón
Rögnvaldsson, höfum verið á
móti því, að hækkaðar yrðu
bótagreiðslur Almannatrygg-
inga, einnig á móti afnámi tekju-
skatts og að hluti af söluskatti
renni til bæjar- og sveitarfélaga.
Hið sanna er, að þegar bæjar-
fulltrúar Sjálfstæðisflokksins
samþykktu í bæjarstjórninni sitt
fræga þakkarávarp til ríkis-
stjórnarinnar fyrir gengisfeiling-
arlögin og vaxtahækkunina,
ásamt fulltrúa Alþýðuflokksins,
Braga Sigurjónssyni, þá greidd-
um við Alþýðubandalagsfulltrú-
arnir atkvæði gegn þakkarávarp-
inu.
Atkvæðagreiðsla um hækkun
bóta frá Almannatryggingunum
o. fl. var ekki framkvæmd á
fundinum, eins og Bragi gefur í
skyn, en eins og allir vita, eru
ákvarðanir um slíkt teknar á Al-
þingi. En í þessu sambandi er
vert að rifja það upp, að á sl.
sumri lá fyrir Alþingi frumvarp
um stórfellda hækkun á hvers
konar bótum Almannatrygginga,
vandlega undirbúið af nefnd,
sem vinstri stjórnin hafði kjörið
til þess, og það var einhuga vilji
hjá þingmönnum Alþýðubanda-
lagsins og Framsóknar að sam-
þykkja það sem lög á sumar-
þinginu. En hvað skeður? Al-
þýðuflokkurinn og Sjálfstæðis-
flokkurinn hindruðu þá sam-
þykkt frumvarpsins og hafa því
skaðað öryrkja, gamalmenni o.
fl. um þúsundir króna á ári. Eg
veit, að það er hart fyrir Braga
að búa við þessi sannindi, að það
eru einmitt hans menn, sem
lengst hafa hindrað nauðsynleg-
ar lagfæringar á almannatrygg-
ingunum.
Þó að bætur frá Almanna-
tryggingum verði nú hærri að
krónutölu en ráðgert var í sum-
ar, verður það allt og meira til
tekið aftur með þeirri miklu dýr-
tíð, sem Alþýðuflokkurinn í sam
vinnu við auðmenn landsins er
nú að leiða yfir þjóðina. Það
finnst okkur Alþýðubandalags-
mönnum ekkert fagnaðarefni, og
sjáum enga ástæðu til að þakka
ríkisstjórninni það, þó að hún
rétti öldruðu fólki fimmtíu krón-
ur á sama tíma og hún tekur af
því hundrað krónur.
Við sjáum heldur ekki ástæðu
til að fagna því, að niður sé
felldur tekjuskattur, þegar
óbeinir skattar eru margfaldaðir
í staðinn og skattheimtan kemur
þannig ennþá verr við alþýðu
manna, og þá sérstaklega barn-
margar fjölskyldur.
Sömuleiðis er það okkur ekk-
ert fagnaðarefni að lagður sé á
nýr, ranglátur milljónaskattur,
jafnvel ekki, þó að einhver smá-
hluti hans komi aftur til bæjar-
félagsins. Verkalýðurinn hefur
alltaf barizt gegn söluskatti, og
beitt áhrifum sínum til að fá
hann numinn úr gildi, en nú
verður þessi skattur margfaldað-
ur og lagður á allar vörur,
hverju nafni sem nefnast, og
hann mun rýra árskaup verka-
fólks um 1500 til 2000 krónur á
ári. Bragi telur sýnilega, að
hann sýni mikla vitsmunalega
yfirburði með því að samþykkja
þakkarávarp fyrir þennan skatt,
og hann virðist telja það hags-
bót fyrir okkur Akureyringa að
láta innheimta hér í bæ sölu-
skatt, 'sem nemur rúmlega 10
milljónum á ári, til þess að geta
aftur þegið 1,5 til 2 milljónir. —
Þvílík stjórnvizka.
En betra hefði verið, að Bragi
hefði haft glóru til að verjast
íhaldsbeizlinu, sem lagt hefur
verið við hann, því að hér eftir
verður hann leiddur eins og þurs
til hverra óhæfuverka, sem
vinna þarf fyrir auðstéttir lands-
ins, en til tjóns fyrir málstað al-
þýðuhreyfingarinnar á íslandi.
Jón Ingimarsson.
Kartöflupólitík
Ríkisstjórnin fékk í haust og í
vetur ýmsa útlenda „sérfræð-
inga“ til að kynna sér ástand í
efnahags- og atvinnumólum þjóð-
arinnar, og veita ráðleggingar í
sambandi við efnahagsmálalög-
gjöfina, sem þá var í undirbún-
ingi. Út af fyrir sig er það eitt, að
fá útlendinga til að leggja á ráðin
í efnahagsmálum algert glapræði
og stórvítavert. Af því getur
ekki gott leitt, enda voru ráðlegg-
ingar þeirra margar hinar furðu-
legustu, svo sem það bjargráð,
sem frægt er orðið, að þjóðin
skyldi alveg hætta að rækta kar-
töflur.
En gerðir stjórnarflokkanna í
efnahagsmálunum bera margar
sterkan keim af þessu bjargráði,
og er jafnvel erfitt að trúa því, að
íslenzkir menn hafi samið sumar
greinar efnahagsmálalaganna
nýju, svo mjög skín þessi kar-
töflupólitík þar í gegn.
Það er ekki langt síðan, að
varla heyrðist sú ræða hjá nokkr-
um stjórnmálamanni, að ekki væri
talað um „jafnvægi í byggð
landsins“, þetta og hitt þurfti að
gera til að „skapa jafnvægi í
byggð landsins". Allir flokkar
kepptust um að nota þetta slag-
orð, og fyrst þeir voru allir sam-
mála um, að þetta jafnvægi væri
æskilegt, þá er varla hægt að ef
ast um, að svo hefur verið og er
enn. Enda munu fáir finnast, sem
telja rétt, að heilir landshlutar
leggist í auðn vegna þess, að um
stundarsakir sé arðvænlegra að
búa á einhverju öðru landshorni.
Vinstri stjórnin gerði ýmislegt til
þess að gera slagorðið um jafn-
vægi í byggð landsins að veru-
leika, og það með svo góðum ár-
angri að flóttinn til Reykjavíkur
stöðvaðist. Ungt fólk, sem farið
var að trúa því, að hvergi væri
lífvænlegt í þessu landi nema í
höfuðstaðnum eða næsta ná-
grenni, fékk á ný trú á lífið og
framtíðina í sínum heimabyggð-
um.
Þau ráð, sem vinstri stjórnin
einkum beitti til þess að koma á
jafnvægi og stöðva fólksflutning-
ana frá Austurlandi, Norðurlandi
og Vestfjörðum til Faxaflóasvæð-
isins voru tvenns konar. Annars
vegar að stuðla að uppbyggingu
nýrra atvinnutækja í þessum
landshlutum og endurbótum
þeirra, sem fyrir voru. Þetta var
gert með því að beina auknu fjár-
magni til þessarrá staða og með
því að ríkið, bæði beint og óbeint,
örfaði eða átti frumkvæði að
auknu og fjölþættara atvinnulífi.
Hins vegar var þetta gert með
því, að skapa þeim, sem unnu að
framleiðslustörfum sambærilegar
tekjur við það, sem annars stað-
ar gerðist. Var það einkum gert
með því að greiða fiskimönnum,
útgerðarmönnum og vinnslustöðv-
um sérstakar uppbætur (venju-
lega nefndar sérbætur) á smáfisk,
verðminni fisktegundir og fisk
veiddan á vissum árstíma. Þessar
sérbætur urðu til þess að lyfta
mjög undir útgerðina á ýmsum
stöðum, þar sem ella voru miklar
líkur til að hún hefði lagzt niður.
En efnahagslöggjöfin nýja, út-
búin af innlendum og erlendum
„sérfræðingum" hugsar ekki fyrir
neinu jafnvægi. Síður en svo. Nú
eru margvíslegar ráðstafanir
gerðar til að stöðva uppbyggingu
atvinnuveganna og koma í veg
fyrir nýjar framkvæmdir. Og það
á meira að segja að ganga svo
langt, að taka hluta af því fé, sem
kann að koma inn í banka, spari-
sjóði eða innlánsdeildir kaupfé-
laganna úti um land, og flytja það
suður til Reykjavíkur. Peningar
hafa lengi verið „afl þeirra hluta,
sem gera skal“. Og þegar pening-
arnir eru teknir og fluttir til
Reykjavíkur, er hætt við, að
fleira komi á eftir, hver svo sem
afleiðingin verður.
Og hvað sérbæturnar snertir er
sömu sögu að segja. Þær eru
lagðar niður, þeirri jöfnun að-
stöðumunar kippt burtu, og smá-
bátaútgerðinni í ótal verstöðvum
teflt í algera tvísýnu. En einmitt
sú útgerð hefur skilað hlutfalls-
lega mestum gjaldeyri til þjóðar-
búsins. Og leggist smábátaútgerð-
in niður að miklu eða öllu hljóta
þeir fiskimenn, sem við hana hafa
unnið að flytjast ásamt fjölskyld-
um sínum þangað sem meira er
að hafa í augnablikinu. En vafa-
samur hagnaður kynni það að
verða.
Svona er jafnvægisstefna
íhaldsstjórnarinnar, sem nú situr
að völdum. Svona eru ráð þeirra
manna, sem aðeins kunna að
reikna með þurrum tölum, en
þekkja ekki mannlega hugsun eða
mannleg viðbrögð. Svona er kar-
töflupólitíkin.
AÐALFUNDUR
AKUREYRARDEILDAR MÍR
verður haldinn í Ásgarði í kvöld, föstudag, kl. 8.30.
DAGSKRÁ:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Kosning fulltrúa á ráðstefnu MÍR.
3. Sýnd kvikmyndin Eftirlitsmaður, sem gerð er
eftir samnefndu leikriti Gogols, er nýlega var
sýnt hér af menntaskólanemendum.
Nýir félagar velkomnir á fundinn.
STJÓRN AKUREYRARDEILDAR MÍR.