Verkamaðurinn - 08.04.1960, Blaðsíða 3

Föstudaginn 8. apríl 1960
VERKAMAÐURINN
3
?HÍ AHABUEII
- vilcablað -
Kemur út á Akureyri á föstu-
dögum. Útgefandi er Sósíal-
istafálag Akureyxax. Skrif-
stofa blaðsins er í Hafnar-
stræti 88. SÍmi 1516. Hit-
st^ári Þorsteinn Jónatansson
Iskriftarverð kr. 50.oo árg.
Blaðið er prentað í Prent-
verki Odds BjÖrnssonar h.f.
SKATTAR 0G UTSVOR
NÚ MUNU fram komin á Alþingi llest
eða öll þau frumvörp, sem ríkisstjórnin lief
ur gert ráð fyrir að flytja í sambandi við þær
stórbreytingar á efnahagskerfi þjóðarinnar.
sem verið er að koma í framkvæmd. Um þessi
frumvörp ríkisstjórnarinnar má segja, að þar
hefur hver vitleysan rekið aðra og hvert
frumvarpið öðru verra og óhagstæðara öll
um almenningi í landinu.
Síðustu frumvörjíin, sem fram hafa kom-
ið, og þau einu, sem ekki eru þegar orðin að
lögum, eru frumvörp um breytingar á lög-
um um tekjuskatt, lögum um útsvör og lög-
um um Jöfnunarsjóð sveitarfélaga.
Samkvæmt frumvarpinu um tekjuskattinn
verður hann stórlega lækkaður. Því myndu
að sjálfsögðu allir fagna, ef ekki fylgdi sá
böggull skammrifi, að Jiegar er búið að sam
þykkja aðra skattheimtu í staðinn og marg-
falda að vöxtum, J>ar sem söluskatturinn er.
Og sá skattur verður heimtur af öllum án til-
lits til afkomu og ástæðna, og kemur verst
við stórar fjölskyldur og barnmargar. Tekju
skatturinn var hins vegar ekki tilfinnanlegur
fyrir almenna launj>ega, |>að var fyrst J>egar
tekjurnar voru orðnar allháar, að hann nam
talsverðri upphæð. Nú verður honum alveg
létt af almennum launatekjum, en sá léttir
vegur aðeins örlítið á móti söluskattinum. En
hátekjumenn munu aftur á móti stórgræða
á lækkun tekjuskattsins og fá útgjöldin
vegna söluskattsins að fullu bætt og kannski
rúmlega j>að. Maður með algengustu verka
mannatekjur fær afnuminn skatt, sem nemur
fáeinum hundruðum króna, en hátekjumað-
ur fær sinn skatt lækkaðan um |>úsundir
króna og tugi Jjúsunda, J>egar um mjög háar
tekjur er að ræða. Þannig miðar þessi breyt-
ing á tekjuskattinum, eins og aðrar efna
hagsráðstafanir nú, að J>ví að gera þá fátæku
fátækari og þá ríku ríkari.
Breytingarnar á útsvarslöggjöfinni eru
margar hinar furðulegustu og eins og breyt
ingarnar á tekjuskattslöggjöfinni sízt til J>ess
fallnar að létta hlut J>eina, sem erfiðast eiga
eða minnstar hafa tekjur.
Nú á J>að ekki lengur að vera hlutverk
sveitarstjórna og niðurjöfnunarnefnda að
ákveða eftir hvaða reglum útsvör skuli lögð
á, heldur á Aljnngi að lögfesta útsvarsstiga
og ekki einn fyrir allt landið heldur þrjá
mismunandi. Og samkvæmt }>eim á í
Reykjavík ekki að leggja útsvar á lægri tekj
ur en kr. 25 þús., en í öðrum kaupstöðum á
að leggja á tekjur J>ó að }>ær séu ekki nema
15 J>úsund. Þetta J>ýðir t. d., að hér á Akur
eyri verður nú lagt útsvar á marga, sem áður
liafa ekki þurft að bera það, því að á sl. ári
t. d. var ekki lagt hér á minni tekjur en kr
20 þúsund. Um þverbak keyrir þó í káup
túnum og sveitum, því að þar á að leggja
útsvar á tekjur, J>ó að J>ær séu ekki hærri en
3 }>úsund kr. Er erfitt að skilja, hvers vegna
á að mismuna fólki svona eftir því, hvar á
landinu það á heima.
En alvarlegast af öllu er J>ó, að nú á að
strika J>að út, að útsvörum verði „jafnað nið-
ur eftir efnum og ástæðum", heldur skal nú
lagt á eftir bláköldum tölum einum saman.
Sonur okkar
ELÍAS,
er lést 1. þ. m., verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju laug-
ardaginn 9. apríl kl. 2 e. h.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Bjarni Þorbergsson.
Innilegar þakkir til allra þcirra, er auðsýndu okkur samúð
við andlát og jarðarför
EMILÍU SIGURÐARDÓTTUR
frá Brettingsstöðum.
Hjartans þökk.
Vandamenn.
PASKAEGGIN
er sjálfsagt að kaupa hjá okkur.
VERÐ VIÐ ALLRA HÆFI.
NYLENDUVORUDEILD OG UTIBUIN
Californiu Rúsínur
fást nú í öllum búðum vorum.
NYLENDUVORUDEILD
NYKOMIÐ:
Skyrtuflónel
- köflótt -
VEFNAÐARVORUDEILD
TILKYNNÍNG
NR. 14/1900
Innflutningsskrifstofan hefur í dag. ákveðið, að verð
hverrar seldrar vinnustundar Iijá eftirtöldum aðilum
megi hæst vera sent hér segir:
Bifreiðaverkstœði, vélsmiðjur, blikksmiðjur og fnfju-
lagni ngarrnenn.
Sveinar ....
Aðstoðarmenn .
Verkamenn . .
Verkstjórar .... — 44.90
Söluskattur er innifalinn í verðinu og skal vinna, sem
er undanþegin söluskatti þessum vera <>dýrari sem því
nemur.
Dagvinna Eftirvin na N(eturvinna
kr. 40.80 56.55 72.70
- 33.20 46.00 59.15
- 32.50 45.05 57.95
- 44.90 62.20 79.95
Það verður aldrei upplýst
Hann slangraði eftir götunni snemma morguns á
leið heim eftir mikla drykkju. Allt í einu stað-
næmdist hann, en ruggaði þó mjög. Samt tókst hon-
um að finna vindlingapakka í vasa sínum og kom
einum vindlingi vel fyrir milli vara sinna, en eld-
spýtnaleit varð árangurslaus. Þá sá hann mjólkur-
póst koma eftir götunni, og úr munni hans hékk
logandi vindlingur.
.Heyrðu, manni. Gæti eg — nei, heyrðu, viltu
vera svo góður að gefa mér eld?“ kallaði sá fulli.
„Sjálfsagt,“ svaraði hinn, og rétti fram sinn
vindling.
„Mér finnst eg hafa séð þig einhvern tíma áður,“
sagði sá fulli, þegar honum hafði loks tekizt að fá
eld í vindlinginn.
„Það getur svo sem verið,“ svaraði mjólkurpóst-
urinn.
„Hitti eg þig ekki einu sinni í Ameríku?“
„Nei, ekki mig, þangað hef eg aldrei komið.“
„Ekki eg heldur. En þá er líka spurningin, já,
stóra spurningin er, hvaða tveir náungar voru það,
sem hittust í Ameríku?"
Vafasöm leit
Lögregluþjónn, sem var á götuvakt að næturlagi,
rakst á blautan og forugan mann, sem skreið á fjór-
um fótum eftir götunni og starði án afláts til jarðar.
„Hvað er að?“ spurði lögregluþjónninn vingjarn-
lega, „hefurðu týnt einhverju?“
Maðurinn leit upp, gaut blóðhlaupnum augum á
lögreglumanninn, en kraup ennþá á hnjám og
höndum:
„Ja-á, hræðileg óheppni, eg missti túkall.“
„Slæmt var það. Hvernig vildi þetta til?“
„Gat á vasanum. Þetta kom sér alveg bölvan-
lega.“
„Og heldurðu, að þú hafir einmitt misst túkall-
inn hérna?“
„Nei. Eg missti hann þarna á horninu við næstu
götu.“
„Hvernig dettur þér þá í hug að leita hérna?“
„Nú, það er miklu bjartara en yfir á horninu."
Aumingja pabbi
Skipasrníðastöðvar: Dagvinna Eftirvinna N Æturvinna
Sveinar kr. 40.65 56.35 72.45
Aðstoðarmenn - 32.25 44.70 57.45
Verkamenn - - 31.55 43.75 56.30
Verkstjórar - 44.70 62.00 79.70
Reykjavík, 1. apríl 1960.
VERÐ LAGSSTJ ÓRINN.
Það var á fögru sumarkvöldi, að áldraður Þjóð-
verji sat ásamt yngsta syni sínum inni á þorps-
kránni. Faðirinn hafði fengið sér vænan skammt af
heimabrugguðu öli, en var að vara soninn við af-
leiðingum ofdrykkju.
„Drekktu aldrei of mikið, sonur sæll. Það er
góðra manna háttur, að hætta, þegar þeir hafa feng
ið nóg. Það er niðurlægjandi að drekka sig fullan.“
„Já, pabbi, en hvernig á eg að vita, hvenær eg
hef fengið nóg, eða hvenær eg verð fullur?“
Þá benti gamli maðurinn með fingrinum og sagði:
„Sérðu þessa tvo menn, sem sitja þarna yfir í
horninu. Ef þú sæir fjóra menn þarna, þá gætirðu
verið viss um, að þú værir orðinn fullur.“
Drengurinn starði lengi yfir í hornið, en loks
sagði hann lágt og varfærnislega:
„Já, pabbi, en — en — það er bara einn maður
þarna.“
Vandlætingasamur prestur lét ekkert tækifæri
ónotað til að áminna menn, er hann hitti undir
áhrifum áfengis og vara þá við víninu, og lagði þá
oft mikla áherzlu á, hversu hann tæki nærri sér að
sjá ölvaða menn.
Eitt sinn hitti hann ungan mann, mjög drukkinn,
og hóf þegar að tala um fyrir honum:
„Ungi maður, ef þú vissir, hve mjög það særir
hjarta mitt, að sjá þig á almannafæri í svona hræði-
legu ástandi, þá myndir þú aldrei framar láta
áfengisdropa inn fyrir þínar varir.“
Ungi maðurinn starði um stund drukknum aug-
um á prestinn og virti hann vel fyrir sér. En síðan
glaðnaði yfir honum, og hann sagði hátt og hressi-
legi:
„Jæja, góði, þér ferst! Stendur þarna með flibb-
ann hnepptan aftan á hálsinum!"