Verkamaðurinn - 23.09.1960, Blaðsíða 4

4
VERKAMAÐURINN
Föstudaginn 23. sept. 1960
ÍSAGT OG SKRIFAÐ
Til skamms tíma var aðeins „þarfasti þjónninn“, hesturinn, notaður til réttarferða. Nú eru farartæk-
in orðin margvísleg. Hér sjást þrjú sýnishorn, dráttarvél, hestur og bifreið.
- Það er kosið um kaup ogkjör verkafólks á Islandi
f „Alþm.“ á þriðjudaginn var
segir: „Því fleiri fulltrúar sem
valdir eru á þing ASÍ, sem vinna
að því, að efnahagsviðreisnin
blessist, því betra fyrir verkalýð-
inn. En því fleiri andstæðingar
vigreisnarinnar á þingið, því
meira öryggisleysi framundan
fyrir verkalýðinn."
Þessi er boðskapur Alþýðu-
flokksblaðsins hér á Akureyri.
Það er svo djart að reyna að fá
launþega til að trúa því, að áfram
hald þeirrar „viðreisnar", sem
nú fer fram í þessu landi, sé þeim
sérstaklega hagstætt og efli ör-
yggi verkalýðsins. Samkvæmt
þeirri kenningu er það launþeg-
unum einnig hagstætt og eflir
öryggi þeirra, að jafnframt því,
sem bilið milli kaupgjalds og
vöruverðs breikkar, komi at-
vinnuleysi. En það er fyrirsjáan-
legt, að innan skamms tíma ríður
atvinnuleysið í garð, ef „viðreisn-
in“ verður ekki stöðvuð.
„Alþm.“ vill, að á Alþýðusam-
bandsþing verði kosnir fulltrúar,
sem standi gegn öllum kaup-
hækkunum og leggi blessun sína
yfir það, að verkföll, til að knýja
fram betri kjör, séu bönnuð með
lögum.
„Alþm.“ vill, að á Alþýðusam-
bandsþing verði kosnir fulltrúar,
sem leggi bessun sína yfir þá
gengisfellingu og verðhækkunar-
skriðu, sem ríkisstjórnarflokkarn-
ir samþykktu á síðasta vetri, lýsi
stuðningi við fyrirhugaða nýja
gengisfellingu um komandi ára-
mót og þegi við því, að þann veg
sé stefnt efnahagsmálum þjóðar-
innar, að fjöldi verkafólks verði
sviptur atvinnu sinni og verði að
draga fram lífið við sult og
seyru.
„Alþm.“ segir þetta ekki ber-
um orðum, en innihald klausu
klausu þeirrar, sem birt var hér
í upphafi og feitletruð var í
„Alþm.“ þýðir einmitt þetta. —
Stuðningur við „viðreisn" stjórn-
arflokkanna þýðir sífellt lækkað
kaup í hlutfalli við verðlag og
jafnframt, að atvinnuleysinu sé
boðið í bæinn.
*
Fyrir nokkrum árum skrifaði
íslenzkt skáld smásögu, sem
hét Berklar. Þar sagði frá auð-
manni nokkrum, sem setti upp
verksmiðju, sem framleiddi mjög
ljúffengt sælgæti, er hann seldi
VINNUFATNAÐUR
OG
NÆRFÖT
Allt á gamla verðinu.
HAFN ARBÚÐIN
Sími 1094.
Hjúskapur. Þann 17. sept.
brúðhjónin ungfrú Erla Þórunn
Ingólfsdóttir, Eiðsvallagötu 7,
voru gefin saman í hjónaband
Akureyri, og Sveinn Gústafs-
son, stúdent, Túngötu 43, Siglu-
firði. Heimili þeirra verður að
Ingólfsstræti 16, Reykjavík.
börnum. En sá var ljóður á sæl-
gæti þessu, í augum venjulegra
manna, að það innihélt berkla-
bakteríuna og flestir þeirra, sem
sælgætisins neyttu, sýktust þess
vegna af berklum. En börnin
vöruðu sig ekkert á þessu, þau
þekktu ekki hinn voðalega sjúk-
dóm. En síðar urðu þau að
gjalda þess grimmilega, að hafa
ekki neitað að taka við þessum
hroðalegu berklatöflum, enda
þótt bragðgóðar væru og óspart
hælt af framleiðanda.
Þessi saga kemur ósjálfrátt í
hugann, þegar verið er nú að
predika fyrir mönnum ágæti
„viðreisnarinnar“, sem ríkis-
stjórnarflokkarnir nefna svo.
Það er létt verk að vera
ábyrgðarlaus og taka engan þátt
í að berjast gegn þessarri „við-
reisn“, jafnvel að lýsa því yfir,
að hún sé í alla staði ágæt. Til
hins getur þurft nokkra karl-
mennsku, ekki sízt hjá þeim, sem
stutt hafa núverandi stjórnar-
flokka, að lýsa yfir algerri and-
stöðu við þessa „viðreisn“ og
taka upp harða baráttu gegn
henni.
En éins og börnin, sem átu
berklatöflurnar ljúffengu, urðu
að gjalda þess með langvarandi
veikindum og jafnvel lífi sínu,
eins munu launþegar verða að
gjalda þess með margs konar
þrengingum og sársauka, ef þeir
láta margir glepjast af fagurgala
„viðreisnar“-postulanna. Auglýs-
ingaskrumi þeirra, sem fundu
upp „viðreisnina“ skyldi engi
trúa. Og verkafólk má ekki veita
neinum þeim, sem látið hafa
blekkjast af því auglýsinga-
skrumi, umboð til að mæta á Al-
þýðusambandsþingi.
■K
Stjómarblöðin hér í bæ, „Al-
þýðum.“ og „íslendingur“, hafa
að undanförnu bæði lagzt mjög
ákveðið gegn því, að íslendingar
tækju á ný upp hlutleysisstefnu,
héldu sig utan hernaðarbanda-
laga og tækju ekki ákveðna af-
stöðu með eða móti stórveldum
heimsins í deilumálum þeirra.
Svo er að skilja á báðum þessum
blöðum, að við eigum að marka
stöðu þjóðarinnar og stefnu í ut-
anríkismálum ákveðið með öðru
þeirra stórvelda, sem nú eru
voldugust í heiminum, og menn
láta sér helzt til hugar koma, að
skorizt geti svo alvarlega í odda
á milli, að stórstyrjöld hljótist af.
En sjá þeir menn, sem þessa
stefnu aðhyllast, ekki það, að
með því að taka þannig ákveðna
afstöðu með öðrum aðilanum og
leyfa honum að hafa herbæki-
stöðvar í landi okkar, bjóðum við
heim árás hins aðilans, ef til
átaka kemur. Það er ekkert atr-
iði í þessu máli, hver er góður og
hver illur, hver á samúð meiri-
hluti þjóðarinnar og hver ekki.
Það, sem mestu skiptir, er þetta:
Viljum við láta land okkar vera
skotmark í ófriði og stofna þann-
ig tilveru þjóðarinnar í voða? —
Viljum við fórna framtíð íslands
og íslendinga á altari herguða?
(Framhald af 1. síðu.)
skyldu, eða, hvort verða á við
margítrekuðum beiðnum ríkis-
stjórnarinnar um frest til að
koma til fulls í framkvæmd þeim
stórfelldu kjaraskerðingum og
samdrætti í atvinnulífinu, sem
hún kallar viðreisn.
Verði síðari kosturinn valinn,
þýðir það, að kaupið helzt áfram
óbreytt, en vörur halda áfram að
hækka í verði, nýrri gengisfell-
ingu verður skellt á um áramót
og atvinnulífið látið hrynja sam-
an, atvinnuleysi heldur ekki að-
eins innreið sína, það hefur þeg-
ar gert það sums staðar á land-
inu, heldur magnast svo, að stór
hluti verkafólks fær ekki vinnu
nema annan eða þriðja hvern dag
og kannski ekki það.
Þessa síðari leið vilja stuðn-
ingsmenn ríkisstjórnarinnar
velja. Þeir trúa því, að þær
hörmungar, sem hún hefur í för
með sér, verði ekki umflúnar og
segja þess vegna: því fyrr því
betra, kannski koma eitthvað
skárri tímar síðar.
En andstæðingar ríkisstjórnar-
innar neita að leggja eyru við
því fávitahjali, að á þann hátt
einan verði efnahagsmálum þjóð-
arinnar komið heilum í höfn, að
lífskjörum verkafólksins verði
þrýst niður á hungurstig, þeir
neita að trúa því, að það sé
verkafólki fyrir beztu, að mest-
um eða öllum þjóðarauðnum sé
safnað á hendur örfárra burgeisa.
Krafa stjómarandstæðinga er
sú, að verkafólkið, sem mynd-
un þjóðarauðsins byggist á, fái
fulla hlutdeild í honum. Þeirra
afstaða er sú, að á Alþýðusam-
bandsþingi eigi fulltrúar verka-
lýðsins hvaðanæfa af landinu
að taka höndum sainan um að
hrinda af sér þeim kjaraskerð-
ingum, sem yfir launþegana
hafa dunið að undanförnu, og
hefja stórsókn til bættra lífs-
kjara. Sú sókn verður að hefj-
ast á Alþýðusambandsþinginu,
og henni verður að halda
áfram, þar til sigur er unninn.
En sá sigur vinnst því fyrr og
því betur, sem fleiri taka hönd-
um saman. Því betri samstaða og
einhugur sem verður um þær
kröfur, sem fram verða settar,
því fyrr næst árangur og því
betri. Þess vegna verður það að
vera sjónarmið allra stéttvísra
verkamanna og verkakvenna,
þegar þau velja sér fulltrúa á
þetta mikilvæga þing, að velja þá
eina, sem óhikað hafa lýst því
yfir, að þeir taki þátt í hinni
óhjákvæmilegu baráttu, sem
heyja verður til að rétta lífskjör-
in við og ná aftur því, sem af
verkafólkinu hefur verið rænt að
undanförnu. Kjörorðið verður að
vera: Enga stjórnarsinna á Al-
þýðusambandsþing.
. 4
ÞAU VÍSA VEGINnT “
Allmörg verkalýðsfélög hafa
þegar valið fulltrúa sína á Al-
þýðusambandsþing, og úrslit
þeirra kosninga sýna glögglega,
að yfirleitt er verkafólkinu ljóst,
að sendimenn ríkisstj. eiga
ekkert erindi á þetta þing. Seta
þeirra þar getur aðeins orðið til
að spilla fyrir árangri af störfum
þingsins og framgangi réttmætra
kjarabóta.
í stærsta verkamannafélagi
landsins, Dagsbrún í Reykjavík,
voru stjórnarandstæðingar ein-
róma kjömir á Alþýðusambands-
þing, og í Félagi jámiðnaðar-
manna í Reykjavík hlutu sendi-
Stórgjöf til Sjálfs-
bjargar
Nýlega afhentu frk. Halldóra
Bjarnadóttir, ásamt Ragnheiði
O. Björnsson og Jóni Þórarins-
syni, Sjálfsbjörg á Akureyri
myndarlega gjöf, eða allar eigur
Heimilisiðnaðarfélags Norðurl,,
sem nú hefur verið lagt niður.
Voru þetta bankainnstæða að
upphæð kr. 17.002.44, bókbands-
tæki til notkunar við kennslu,
vefjargrindur og fleiri áhöld,
sem Heimilisiðnaðarfélagið not-
aði við kennslu á námskeiðum,
sem það um árabil hafði með
höndum hér í bæ.
Stjórn Sjálfsbjargar hefur
beðið blaðið að koma á fram-
færi þakklæti Sjálfsbjargarfé-
lagsins fyrir þessa höfðinglegu
gjöf, og kveðst vonast til þess
að hún komi að þeim notum,
sem til er ætlast, og Sjálfsbjprg
haldi að vissu leyti uppi merki
Heimilisiðnaðarfélagsins.
menn íhaldsins hina herfilegustu
útreið. í Verkalýðsfélagi Vest-
mannaeyja urðu fulltrúaefni
stjórnarandstæðinga sjálfkjörnir,
en á síðasta þingi sátu íhalds-
menn á Alþýðusambandsþingi
fyrir þetta félag. Hér á Akureyri
hefur þegar farið fram kjör í
tveimur félögum, og í þeim báð-
um urðu fulltrúar stjórnarand-
stöðunnar sjálfkjörnir. Er þess
að vænta, að verkalýður Akur-
eyrar beri gæfu til þess að senda
nú á Alþýðusambandsþing að-
eins þá fulltrúa, sem vilja Iýsa
því yfir, að þeir mimi berjast
gegn allri þjónustusemi við
kauplækkunarríkisstjóm íhalds-
ins, en óhikað leggja til þeirrar
orrustu, sem heyja verður til að
rétta hlut verkafólksins.
Þurrkaðir ávextir:
SVESKJUR
APRIKÓSUR
RÚSÍNUR
OG BLANDAÐ.
Sendum heim.
HAFNARBÚÐIN
Sími 1094.
TIL SLÁTURGERÐAR:
RÚGMJÖL
H AFRAGRJ ÓN
MATARSALT
BL. RÚ LLUPYLSU KRYDD
ST, NEGULL
ST. ALLRAHANDA
ST. PIPAR
SALTPÉTIJR
LAUKUR
SLÁTURGARN
RÚLLUPYLSUGARN
PI.ASTPOKAR
NÝLENDUVÖRUDEILD
OG I TIBf ,