Verkamaðurinn - 21.02.1964, Blaðsíða 3

qall
í
tá
Bjarni Jónsson úrsmiður á Ak-
ureyri er einn af snillingum fer-
skeytlunnar og eðlisfyndinn mað-
ur. Hann er oft kenndur við æsku
stöðvar sínar, Gröf í Víðidal.
Húnvetningur í aðra ætt, Þing-
eyingur í hina. Hann var svo vin-
samlegur að leyfa mér að birta
nokkrar stökur sínar:
Gengið inn á vínbar
Gleðinnar ég geng um dyr,
guð veit hvar ég lendi.
Ég hef verið fullur fyr
og farizt það vel úr hendi.
Við skól
Þessi minnimáttarkennd
er meiri plágan;
sagði Bjarni, saup einn til —
og síðan lá ’ann.
I kreppunni
Oft ég svík og oft ég gef,
oft ég vík frá réttu.
En ég er ríkur ef ég hef
eina síkarettu.
A götunni
Kosningarnar koma senn,
kurteisina bæta.
Nú heilsa allir heldri menn
hverjum, sem þeir mæta.
Góðsemi
Anna greyið eignast börn,
ef að það er falað.
Það er ekki ónýt kvörn,
sem alitaf getur malað.
Gestrisni /
ffún var eins og heitur blær,
hafði marga vini.
Þar var alltaf opinn bær,
í ásta- og greiðaskyni.
I skammdeginu
Frá kerlingar- og krakkasöng
hvergi er griðastaður.
Af því nóttin er svo löng
er ég barna-maður.
Heimspeki
Þó að ellin andann slævi
ennþá hef ég dágóð spil.
Lífið vakir alla æfi
yfir því að vera til.
Heilræði
Reyndu ekki að vera vitur
og velja á þig heldra snið.
Það er alveg eins og litur,
sem ekki tollir við hráefnið.
Góðviðri á þorra
Guð er að fægja gullin sín,
geislar á bæinn skína.
Lengir daginn, leti dvín,
lifnar um hagi mína.
Það finnast bœjarfulltrúar á Akur-
eyri, sem vilja biðja um aluminí-
umverksmiðju í nógrennið!
Á fundi bæjarstjórnar Akureyrar síðastliðinn
þriðjudag fluttu þeir Bragi Sigurjónsson, bæjarfull-
trúi Alþýðuflokksins, og Árni Jónsson, bæjarfulltrúi
Sjólfstæðisflokksins, eftirfarandi tillögu:
„Bæjarstjórn Akureyrar lýsir yfir eindregnum óhuga sínum ó þvi, að al-
úminiumverksmiðja, ef reist verður hérlendis samkvæmt vandlegri athugun
og samningsgerð stóriðjunefndor og ríkisstjórnar við erlenda aðila, verði
staðsett við Eyjafjörð i nógrenni bæjarins, enda verði vel um alia hollustu-
hætti búið í sambandi við siíkan rekstur".
Bragi
hafði framsögu fyrir tillögu
þeirra tvímenningana, minnti á
umræður og blaðaskrif, sem að
undanförnu hafa orðið um stór-
iðju á íslandi, og sagði, að
senn yrði kannske tekin ákvörð-
un um hyggingu stóriðjuverk-
smiðju á Islandi. Aðallega væri
rætt um tvo staði fyrir verk-
smiðju þessa, annan í nágrenni
Reykjavíkur, hinn í nágrenni
Akureyrar. Gert væri ráð fyrir
stórvirkjun sunnanlands, en færi
svo, að verksmiðjunni yrði val-
inn staður við Eyjafjörð, væri
gert ráð fyrir, að lína yrði lögð
norður frá virkjuninni jafnframt
því, sem lína yrði lögð til
Reykj avíkur vegna almennings-
notkunar þar.
Vor
Endurborinn geislaglans,
gadd úr spori nemur.
Lifnar þor og þróttur manns,
þegar vorið kemur.
Til Gísla Olafssonar
Láttu góða vísu og vín
verma ljóðastrengi.
Andansglóðar-gullin þín
geymir þjóðin lengi.
Iðrun
Oli hresstur ekki sézt,
eins og prestur breyti.
Nú er flest, sem fannst mér bezt
farið að mestu leyli.
Við leiðorlok
Syndir eins og fjaðrafok
finnast kring um veginn,
þegar ég í leiðarlok
lendi hinu megin.
Mikið á liflum stað
Aldrei færðu ástar-hót,
alltaf máttu vona.
Undarlega ertu Ijót,
ekki stærri kona.
Bragi sagði, að enda þótt tal-
ið væri að eitthvað dýrara yrði
að reisa fyrirhugaða verksmiðju
hér fyrir norðan, gæti svo farið,
að hún yrði reist hér vegna „jafn
vægis í byggð landsins“. Hann
kvað amerísk og svissnesk fyrir-
tæki fáanleg til að reisa verk-
smiðjuna, og enda þótt hún
ekki ætlað að eiga fimmeyrings-
virði í þeirri umræddri aluminí-
umbræðslu, heldur ættu útlend-
ingar að eiga hana að öllu leyti.
Þess vegna yrðu það líka þeir
einir, sem ákvæðu, ef til kæmi,
hvar verksmiðjan yrði reist, og
þeir myndu þegar hafa valið
Hvaleyrarholtið við Hafnar-
fj örð. Þá hrakti Ingólfur fullyrð-
ingar Braga um hagnað af verzl-
un og þjónustu í samhandi við
verksmiðju þessa, ef reist yrði
við Eyjafjörð. Eins líklegt væri,
að Akureyringar nytu einskis
góðs af slíku. í kringum verk-
smiðjuna myndi rísa smáþorp,
óháð Akureyri eða öðrum bæj-
um við Eyjafjörð, og vel mætti
svo fara, að Akureyringum yrði
fremur ami að þeim nágranna.
- Frá umræðum í bæjarstjórn -
kæmi ekki til með að þurfa mik-
inn vinnukraft, sem beint ynni í
verksmiðj unni, þá kæmi til 'alls
konar þjónusta í kringum starf-
rækslu hennar og aukin verzlun.
Þess vegna skipti miklu máli,
hvar verksmiðjan yrði reist, og
hann teldi því rétt, að þæjar-
stjórn Akureyrar léti frá sér
heyra, hvort hún hefði áhuga
fyrir að fá verksmiðjuna hér eða
ekki.
Sjálfur kvaðst Bragi hafa á-
huga fyrir því, að verksmiðjan
yrði reist við Eyjafjörð, og það
væri of mikil þröngsýni að ótt-
ast það, að fara inn á þá braut
að hleyþa erlendu fjáriíragni inn
í landið. Yið ættum eins og aðr-
ar þjóðir að geta tryggt, að ekki
yrði af þjóðernislegur eða efna-
hagslegur skaði.
Ingólfur Árnason
tók næstur til máls. Hann kvað
sig undra það, að menn skyldu
ljá máls á því að ræða það, að
útlendingum yrði hleypt inn í
landið til að byggja hér upp stór-
iðju. Sem betur fer væri at-
vinnuástand í landinu almennt
gott og nægir möguleikar til að
byggja atvinnulífið upp eftir
þörfum á eðlilegan hátt. Þá benti
hann á, að Islendingum væri
Ingólfur lagði svo í lok ræðu
sinnar fram frávísunartillögu við
tillögu tvímenninganna, svohlj óð
andi: Þar sem staðsetning alum-
iníumverksmiðju verður ekki í
verkahring íslendinga, vísar bæj
arstjórn tillögunni frá óg tekur
fyrir næsta mál á dagskrá,
Jón H. Þorvaldsson
talaði næstur og kvaðst vera
máli þessu algerlega fylgjandi,
liann vildi endilega, að verk-
smiðjan kæmi hér við Eyjafjörð,
en hún þyrfti þó ekki nauðsyn-
lega að vera á Dagverðareyri.
Árni Jónsson
reis næstur úr sæti og talaði
mikið um, að ekki væri ætlunin
að flytja inn svertingja til að
vinna í þessarri verksmiðju, það
væri alveg óþarfi að flytja inn
svertingja, og ])að yrðu bara
ekki fluttir inn menn til að
vinna þarna, nema þá tæknifræð-
ingar, sem við leituðum til og
hefðum jafnan leitað til á þeim
sviðum, þar sem við höfum ekki
nóg tæknimenntaðra mánna.
Og Áini tilraunastjóri lauk
máli sínu með því að segja, að
það yrði ekki sízt gott fyrir sveit
irnar að fá svona verksmiðju,
enda ætti hún ekki síður að
verða gagnleg en verksmiðjur
SÍS.
Jón B. Rögnvaldsson
kvað sig undra það mikið, að
Árna skyldi þykja sambærifegt
starfsemi svissneskra og ame-
rískra aluminíumkónga og starf-
serni SÍS. Það hefði verið mikil
gæfa fyrir Akureyri, að SÍS stað
setti verksmiðjur sínar hér, en
það yrði jafnmikið ólán, ef er-
lendir kóngar settu hér niður sín
fyrirtæki.
Jón benti á, að þrátt fyrir Við
reisnarstjórnina væri hér næg
atvinna og víðast fremur skortur
á vinnuafli en vinnu. Það kæmi
því einkennilega fyrir að heyra,
að einmitt nú væri nauðsyn að
fá inn í landið útlend atvinnu-
fyrirtæki. Síðan spurði hann,
hvort ekki væri nær fyrir bæj-
arstjórn Akureyrar að beina
kröftum sínum og viti að því að
nýtt væri frystihús TJtgerðarfé-
lagsins og önnur fyrirtæki, sem
stæðu lítt notuð, fremur en að
biðja um að útlendingar kæmu
með annarleg fyrirtæki og ann-
arleg sjónarmið. Það væri meiri
ástæða til að nýta okkar atvinnu
vegi og fullvinna framleiðsluvör-
ur þeirra fremur en að bæta við
óþekktum greinum, sem við ætt-
um ekki einu sinni að vera hús-
bændur yfir eða ráða neinu um.
Þá kvaðst Jón telja það sönnu
næst, að ástæður fyrir þessu
brambolti væru þær, að ýmsir
af stj órnendum þessa lands væru
orðnir þreyttir á að hafa ábyrgð
á stjórninni, væru fullir vantrú-
ar á sjálfa sig og þjóðina í heild
og vildu því fá erlenda aðstoð
til að stjórna. En því myndi ó-
gæfa fylgja sem jafnan áður.
Sfefén Reykjalín
kvaðst aldrei hafa fundið hljóm-
grunn í sínu hugskoti fyrir þetta
stóriðjumál. Hann benti á, að
við íslendingar værum alltaí að
bera okkur saman við aðrar
þjóðir margfalt fjölmennari, og
nú væri verið að mjálma um
þessa stóriðju á sama tíma og
ekki væri hægt að manna fiski-
bátana eða vinna öll þau störf,
sem þyrfti, við þær atvinnugrein-
ar, sem fyrir eru í landinu.
Föstudagur 21. febrúar 1964.
Verkamaðurinn — (3