Þjóðhvellur - 22.09.1906, Side 1

ÞJÓÐHVELLUR
BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA
Nr. 2 REYKJATÍK, 22. SEPTEMBER 1906 I
C. & L. Lárusson, Laugaveg, 1,
Reykjavík. Pósthólf A. 31. Telefón 10.
DÓMARNIH.
Þeir eru alls ekki samhljóða, dóm-
arnir, sem »ÞjóðhYelhii'« fær hjá
fjöldanum.
Það er heldur ekki aðalatriðið.
Fáir lifa á því til lengdar, að þeim
sé hrósað og að þeir séu hafnir
upp til skýjanna.
Hitt er meira vert, að menn séu
ekki um of rangeygir, er þeir líta
á hlutina.
Að dæma þá eins og vera ber, án
misskilnings, það er listin.
En öllum lýð er ekki sú list léð.
Reynslan sýnir jafnan, að dóm-
arnir verða eins misjafnir og þeir
eru margir, um hvað sem verið er
að ræða.
Það vita allir þeir, er við eitthvað
það fást, er fjöldinn á kost á að
dæma um. Það veit blaðamaður-
inn, skáldið og smiðurinn.
»Þjóðhvellur« veit það líka.
Einn hefur þau orð, að sér líki
»Þjóðhvellur« vel, á því stigi sem
hann sé.
Annar segir, að í honum sé eitt-
hvert hið mesta »bull«, er hann
hafi lesið.
Þriðji, að hann hafi lesið hann
aftur og aftur og haft því meira
gaman af honum, því oftar sem
hann hafi lesið hann.
Fjórði segir, að »Þjóðhvellur« sé
fyrsta blaðið, sem hann haíi lesið
frá upphafi til enda með jafnaðar-
geði; hann sé svo greiður aðgöngu
til lesturs, að hvar sem maður beri
niður, sé stutt og liðleg smágrein,
sem maður hafi skemtun af að lesa;
engir þurrir landsmálabálkar, eins
og í hinum blöðunum.
Jóhann Ármann Jónasson, úrsmiður,
Laugaveg 12. Telefón 112.
Hann sé gagnólíkur þeim, og það
sé stór kostur.
Góður gæfi að hann kæmi út sem
oftast, bætir hann við.
Nokkrir, sem hafa örþunnan
þankagang — og þyngri syndadrösul
að draga en svona vanalega gerist
— bera kvíðboga fyrir því, að frétta-
spæjarar blaðsins — sem útlit séfyrir
að með tímanum verði óteljandi —
verði sífelt á hælum sér til þess að
þefa upp og vega hvert atvik, ilt
og gott, er fram við þá komi, til
þess að geta svo margfaldað það
með hundraði og birt það svo í
blaðinu á eftir, þeim til skammar.
Blaðið verði því tungu- og tæki-
færishaft fyrir þá; þess vegna verði
að drepa það með því að kaupa
það ekki.
Þarna er viskan(!) og hræðslan
að sverjast í fóstbræðralag. —
Hvernig líst ykkur á?
Kvenfólkið — nokkur hluti þess
að minsta kosti, eins og' sjá má á
bréfi hér aftar í blaðinu — heldur,
að »Þjóðhvellur« eigi að verða til
þess, að gera »grín« og háð að því;
— þess vegna sé sjálfsagt að spilla
fyrir honum og kaupa hann ekki.
Ekki vantar vitið þar og aðrar
andans gáfur!
Ekkert lieí'ur þó birst enn í blað-
inu, sem kvenþjóðinni getur verið
til miska.
Síður en svo.
Ymsir garpar — sem »mentunin«
hefur þokað upp í metorða og mann-
virðingastiga þjóðfjelagsins — eru
andstæðir »Þjóðhvelli« vegna þess,
að þeir, sem að honum standa, muni
vera ómentaðir drenghnokkar, er
enginn sómi sé að á þeim andans
Jónatan Porsteinsson, kaupm.,
Húsgagnaverslun. Laugaveg 31. Telefón 64.
svæðum, er þeim, görpunnm, til-
heyri.
Svona liljóða dómarnir aftur og
fram um allan bæ. —
Ekkert blað hefur fengið eins
mikið hrós og »Þjóðhvellur« — og
fá víst eins mikla »skömm í liattinn«.
»Þjóðhvellur« er harðánægður
ineð þetta alt saman — og klappar
lófum af gleði.
Það er sönnun fyrir því, að hann
hefir verið lesinn.
Enda var sá tilgangur hans.
Auðvitað 1 i f i r »Þjóðhvellur« því
að eins, að hann verði keyptur.
Verði þurð á því, deyr liann drotni
s í n u m.
Reykjavík om dag og oótt.
Sundurlausar athuganir
eftir Ber<*þór.
Það er gaman í Reykjavík á
haustin, þegar fólkið, sem sótti vinnu
sina austur, vestur og norður, hefir
safnast þar saman aftur eftir erfiði
sumarsins, hita og þunga þess,
— þegar sjómannaflokkurinn hefir
haldið í höfn lieilu oghöldnu, komið
skipum sínum fyrir á vetrarstöðv-
arnar og falið veðri og vindi að
gæta þeirra og líta til þeirra í náð
og miskunn.
Þá koma hópar pilta og stúlkna
víðsvegar af landinu til þess að
dvelja þar vetrarlangt og afla sér
þekkingar úr þessu völundarhúsi
visku og vísinda, — og flytja hana
svo heim aftur með vorfuglunum
til útbýtingar meðal annara lands-
ins barna, sem hamingjunni þókn-