Þjóðhvellur - 17.11.1906, Blaðsíða 3

Þjóðiivellur
23
Húsgagnaverzlun Guðm. Stefánssonar,
Bankástrætl 14. ______________Telefón 128
sem hafa verið langvarandi hatursmenn,
ganga nú hvor til annars, standa hlið við
hlið, skiftast kossum á, og jafnvel —lána
hvor öðrum einn og sama penna til þess
að krota nafnið sitt undir hinar og aðr-
ar þjóðmála-skuldbindingar, sem drottinn
einn veit hvað eiga að þýða, — þeir
ganga fram fyrir fólkið, blóðugir ogbenj-
um særðir eftir nýafstaðið stjórnmála-
rifrildi og faðmast eins og ástbundið
fólk. — Er það ekki undarlegt þetta?
og er ekki von að menn standi nokkur
augnablik sem steini lostnir og virði fyrir
sér þennan einkennilega sambandshring.
„Á hvað veit þetta?" hugsa menn. —
„Veit það á frið og spekt og stiltari at-
huganir á þjóðmálunum í næstu framtíð,
eða er þetta aðeins hlje, sem veit á ennþá
harðari atlögur — ennþá skarpari spjóta-
lög í íslenskum blaðaheimi en menn
hingað til hafa átt að venjast ?
Svo sannarlega er það tíminn sem leiða
verður f ljós, hversu hollur hann er og
verður samdráttur blaðanna okkar Reyk-
víkinga: Fjallk., Ingólfs, ísaf., Þjóðólfs
og Þjóðviljans. Maður verður nærri því
að sméri, þegar maður rekur augun í
Þjóðólf þarna innan um; hann, sem
staðið hefur upp í hárinu á ofannefndum
blöðum, guð veit hvað lengi, veitt þeim
hvert holundar- og mergundarsárið á fæt-
ur öðru og þau aftur á móti gengið hon-
um milli bols og höfuðs — oft og einatt
lumbrað á honum öll í einu og hvergi
hlíft honum; — er ekki von að maður
athugi þetta undrandi, og hvað eru dul-
arfull fyrirbrigði og anda-ráðstafanir, ef
ekki þetta? Það er bara blátt áfram ástæða
til að maður fái aðsvif. — Hver hefði t. d
getað trúað því í fyrra, i. ág. 1905, bænda-
fundardaginn, að öll þessi blöð mundu
13. dag nóv.mán. 1906, hanga hvort við
annars hlið á sama staginu og blakta þar
eins og friðarins djásn hvert í „takt“ við
annað fyrir þægilegri þjóðræðisgolu, land-
varnargolu, Valtýsgolu og öllum mögu
legum stjórnmálagolum? —Líklega heíðu
ekki margir trúað þvf, — og svo mikið er
víst, að hefði Þjóðhvellur verið þáá foldu
og spáð því, að svona mundi fara, hefði
hann ekki þurft griða að biðja.
Enginn má taka þetta sem hérer sagt
á þann veg, að þjóðhvellur sé andstæð-
ur slíkri samvinnu, er hér á sér stað —
síður en svo, — en það tjáir ekki að lá
honum, þótt hann stari undrunarfullur á
þennan goðumlíka blaðamannaskara, sem
ef til vill befur í sinni hendi örlagaþráð
íslenskra stjórnmála. — Það eru fleiri en
hann, sem horfa agndofa á þetta tímans
og friðarins tákn, og menn eru jafnvel
farnir að spyrja hvor annan:
„Þetta mun þó víst ekki vera árang-
urinn af andatrúar-tilraununum í haust?“.
Pétur Brvnjólfsson, ljósmyndari,
Hverfisgötu. Reykjavik. Telefón 76.
Bréf.
„Rv. 16. nóv. 06.
Sæll Þjóðhvellur!
Taktu þessar línur af mjer.
Eg var að lesa Dagblaðið frá í gær.
Bjóst eg við, samkv. auglýsingu þess
blaðs daginn áður: („Lesið Dagblaðið á
morgun“), að fá eitthvað reglulega mergj-
að að lesa, en það brást mér gersam-
lega, því flest í neglingar-greininni er end-
urtekning á ýmsu, sem blaðið hefur áð-
ur sagt. Mér dettur ekki í hug að segja,
að blaðið sé ekki heilhuga á því sviði
sem það ritar, og margt er þar vel og
viturlega sagt. — En um það er eg í vafa,
hvort satt er hjá blaðinu, „að undirskrifta-
veiðimaðurinn hafi ekki treyst sér“ að
finna blaðið að máli — til að ræða um
ávarp „fimm-blaðanna“, heldur tel eg lík-
legt, að það muni hafa verið vegna þess,
að undirskriftarblöðunum fimm hafi fund-
ist það syndsamleg móðgun við sig, að
láta nafn sllks blaðs sjást á skjalinu —
ef það annars hefði fengist til að skrifa
undir það.
Þangbrandur.
P. S.: I spaugi: Mér finst, að þú,
Þjóðhvellur, ættir nú að taka rögg á þig,
og mynda blaðasamband, er samanstæði
af þér sjálfum, Dagblaðinu og Reykja-
víkinni, senda síðan út nýtt ávarp til
þjóðarinnar og skora á hana til „stór-
ræða og samtaks" frá ykkar sjónarmiði
og gera þannig „fimminu" glennur á all-
an mögulegan hátt. —■ Það á ekki betra
skilið. — Reyndu nú hverju þú orkar í
þessu efni, og eg skal vera ráðgefandi
og styðja sambandið ef þið viljið nýta!“
Sami Þ.
Paö er Im i't I
Fjandi er það nú þunnur þrettándi fyrir
Þjóðhvell og Reykjavíkina, efþað er satt
sem fullyrt er, að blöðin, sem skrif-
uðu undir ávarpið til Islendinga hérna á
deginum hafi notað sama spyrðubandið
á þau bæði, fleygt þeim út í skot og við-
haft þau orð, að þau (helstu blöðin fimm)
skrifuð undir ávarpið að eins með því
skilyrði, að hvorki Þjóðhv. eða Reykja-
vtk væru Iátin sjá skjalið eða gefinn kost-
ur á að skrifa undir það. — Er það ekki
hart, að verða að þola þessa fyrirlitn-
ingu bótalaust? — Og er hægt að líta
öðruvísi á þetta en þannig, að Þjóðhv.
og Reykjavíkin séu svo nauða-ómerkileg
blöð, að þau séu alls ekki hafandi í félags-
skap með betri blöðum landsins?
P. P. Clementz, vélfræðingur.
Verkstæði: Laugav. 39 og Hverfisgötu 6. Rvik.
Getur Reykjavtkin sætt sig við að hún
sé hundsuð á þennan hátt? Þjóðhvellur
getur það tæplega og verður hann þó
ekki uppnæmur af öllu.
„En, úr því að Þjóðhv. og Reykjavík-
in hafa verið spyrt saman, þá er loku
fyrir það skotið, að þau geti gortað af
göfugleik sínum eða dregið hvort annað
niður í svaðið, því atist Reykjavík verð-
ur Þjóðhv. forugur líka", segja menn,
og það er 11;11-1 I
cTZýasta nýtt.
Pað er sagt,
að aðstandandi eins blaðsins, er skrit-
aði undir ávarpið frá 13. nóv., hafi feng-
ið hvert aðsvifið á fætur öðru er hann
sá það svart á hvltu, að Þjóðólfur hefði
runnið á agnið og skrifað undir ávarp-
ið, og úr síðasta yfirliðinu hafi hann ekki
raknað fyr en á hann hafði verið skvett
5 eða 10 vatnstunnum. Minna mátti nú
gagn gera, piltar:
Hreinsandi pillur.
Ekki voru þær sérlega leiðinlegar hægð-
irnar, sem „Blada“ hafði í fyrri viku, eftir
að Þjóðhv. hafði borgað henni ríflega
eina smástöku með fáeinum hreinsandi
pillum; því eins og menn munagathún
fyrir bragðið slett þrem rekum á auglýs-
ingavallendið, sem farið er að finna til
’ófrjósemi sinnar nú upp á síðkastið. En
svo mikil eftirköst fylgdu þessari sér-
stöku akuryrkju, að „Blada“ gatekkitatt
völlinn næsta dag á eftir; hún þoldi
ekki þessa bragraun, skinnið; áreynslan
varð henni greinilega of þungbær. Það
er ekki útlit fyrir, að það sé »timbur-
maður« sem ber að henni leirinn, — það
er látinn vera »grjótkarl« sem það þrifa-
verk hefur með höndum. — En vonandi
er það samt, að hann fái ekki þetta skít-
verk borgað eftir vanalegum verkmanna-
taxta »grjótmaðurinn« sá. Að minsta
kosti er eins líklegt, að það sé kenn-
arataxtinn, sem látinn er gilda við þá
útborgun.
Við skulum muna það!
Eins og mönnum er kunnugt orðið,
bilaði landsíminn á Dimmafjallgarði
á dögunum af þeim ástæðum, að svo
mikill klaki settist á þráðinn, að hann
þoldi ekki þyngslin og slitnaði á mörg-
um stöðum. — En í tilefni aí þessári
bilum segir eitt blaðið hér svo:
„Hér er nú sýnilegur ávöxturinn af
starfsemi þjóðræðisblaðanna".
Maður hefur gaman af að muna þessi
ummæli, þau eru svo einstaklega vitur-
leg og samsvara svo afbragðs-vel full-