Þjóðhvellur - 04.05.1907, Blaðsíða 3

Þjóðhvellur
35
Húsgagnaverzlun Guðm. Stefánssonar,
Bankastræti 14. Telefón 128
Benedict Gabjíel Benedictsson, skrautskrifari,
_____ Austurstræti 3. Reykjavik.
Bækur, ritföng o, fl. á Laugaveg 19,
ekki heyrt nákvæmlega frá því gildi;
— en illa telur hann stúdenta heillum
horfna, haíi ekki nokkurt tár úr heilsu-
brunnum vors kæra Bakkó runnið að
kverkum peirra til að örfa sál og sinni,
liðka raddböndin og gefa betri melt-
ingu krydduðum krásum. — Og lofað-
ur veri hver sá, sem hrópar hátt og
snjalt:
Lifi Bakkus og munndangshóíið.
Sumardagurinn fyrsti
rann hér upp bjartur og broshýr,
eins og svo margir dagar nú undan-
farið. Um kvöldið skemtu hornamenn.
Streymdu menn pá til Austurvallar og
stárir hópar piltna og stúlkna stigu
umhverfis, tagnandi sumri og sól, til
að sýna sig og sjá aðra og óska gleði-
legs sumars. Fánar blöktu á stöngum
um allan bæ, og var Dannebrog i al-
gerðum meiri hluta, — pví íslenzku
fánarnir voru að eins 5 talsins, sem í
petta sinn blöktu fyrir vorblænum.
En pennan dag spáðu pvi margir spak-
ir menn, að ekki mundu mörg sumur
hverfa, áður íleiri fánar, af sama bergi
brotnir og pessir 5, sæjust blakta hér
fyrir ísl. andvara, sigri hrósandi yflr
pví, að liafa pokað héðan burt upp-
heimsgjöf ibúanna skamt frá Skagerak
og Kattegat.
Valdimar Ottesen kaupm.
hefir, að pví er heyrst hefir, höfðað
mál á ritstj. »Rvíkur« fyrir ummæli
hans um hann í haust, pá er V. var
tekinn fastur út af óljósum grun um,
að hann hefði kveikt í verzlunarhúsi
Carl’s Lárussonar og peirra félaga. —
Var pað rétt gert af V. O. að hleypa
peim ummælum í dóm, pví engum á
að haldast pað uppi, að bera óhróður
og ærukrenkjandi ummæli um menn i
raunum peirra, jafnvel hvort sem um
sakleysi eða sök er að ræða; pað eru
jafnan nógu margir, sem snúa bakinu
við mönnum, sem fyrir óláni verða,
pótt blaðstjórarnir láti pað ógert, að
óransökuðu máli, — og hjá flestum
stiltari og betri mönnum voru ummæl-
in um Valdimar Ottesen í »Rvík« í
haust dæmd til dauða, eins og pau
líka verðskulduðu.
Pétur Brvnjólfsson, Ijósmyndari,
Hvcrfisgötu._______Rcykjavik.________Telefón 76.
Carl Ólafsson, ljósmyndari,
Austurstræti 4, Reykjavik,
B æ jar*molar.
Þegar gengið er um Lækjargötu, og
horft er upp eftir, verður fyrir auganu
ný Skólavarða.
Hringferð frumefnanna.
Þegar verið er að grafa fyrir húsgrunn-
um hér í Miðbænum, er ekki fátítt að
sjór komi um flóð upp í grafirnar, ef
djúft er grafið. Fyrir einum slíkum
grunni var einmitt verið að grafa nú fyrir
skemstu og kom par upp kolblát sjór\
við þessu var gert á þann hátt, að 3 og
4 efldir karlmenn stóðu dag og nótt og
dældu sjónum upp úr grunninum í götu-
ræsin; en afrenslið sögðu kunnugir, að
muni hafa gengið til — sjdvar.
Nú er hún byriuð reiðhjólaumferðin
um göturnar hérna. Menn ættu alment
að vara sig á þeim ofögnuði, einkum er
þeir fara fyrir götuhorn. Það getur kom-
ið í veg fyrir manndráp.
Til athugunar fyrir heilbrigðisnefndina
skal þess getið, að renslið úr „löngu-
vilpu“ við gaflinn á húsinu nr. 23 f Þing-
holtsstræti, flæðir nú í fullum krafti yfir
strætið þar. Megn óþefur. — Alls ekki
bjóðandi ríkisþingsmönnum skemtiganga
um strætið það. — Einnig er líkt ástatt
á móts við Gutenbergprentsmiðju. Flóð-
ið stjórnlaust í köflum, og svo víðar og
víðar. — Einnig verður að taka fram,
að lítið batna vilpurnar við Bergstaða-
strætið og Spftalastíginn, þrátt fyrir í-
trekaðar áminningar. — Mundi ekki þörf
að ræsa fram aðgæzluleysi heilbrigðis-
nefndar vorrar?
Þeir M. Benjamfnsson og Þ. Þ. Clem-
entz, kváðu vera búnir að setja á fót
svo afarmikla og ásjálega Reiðhjóla út-
sölu í Veltusundi hjá Magnúsi, að efi er
talin á því, að Veltan fái staðið á grunn-
inum; búizt jafnvel við, að hún einhvern
góðan veðurdag, sjáist brunandi á hjól-
hestum um allar götur. — Hún má svei
mér hlakka til, lögreglan.
Sfðan klukkuvörður dómkirkjunnar
kom aftur frá Kaupmannahöfn, hefir
kirkjuúrið tekið stakkaskiftum, — oggeng-
ur nú stöðugt.
P. f’. Clementz, vélfræðingur.
hefur verkstæði til viðgerða á reiðlijólum o. fl.
frá 14. mai, Veltusundi 3 (i húsi M. Benjamíns-
sonar úrsmiðs).
Loftskeyti.
I Latínuskólanum í gær, er sagt, að
það hafi borið til tfðinda, að piltur einn
hafi skrifað þessi orð á blað:
„Hold Mund, din danske Hund“,
stungið sfðan miðanum hægt og gætilega
í vasa eins kennarans, sem vera kvað
vinur vorrar núverandi stjórnar, en annar
piltur, sem tengdur kvað vera nefndunv
kennara, á að hafa sagt honum frá í kyr-
þey, hver valdur væri að þessu, og beðið'
hann fyrir. En bekkjarbræður hans, sem>
komist höfðu á snoðir utn það, höfðu eng-
ar vöflur, tóku þann, er „kjaftaði frá"V
brunuðu með hann á hendingsferð niðrí
„Skólapóst11, dældu vatni yfir hann allan
og sendu hann svo heim til þerris. —
Hafði svo faðir „hins blauta" lýst sök á
hendur piltum við kennara, en að árang
urslausu — segir sagan.
Loftg-rip iii*
Einkennilegt kapphlaup
Hundskinnsrófa og haframél
hlupu’ í einum spretti,
gjarðajárn af gömlum sel
og gleraugu af ketti.
Eftirtektaverð auglýsing.
I blaði einu kvað hún einhverntíma
hafa staðið pessi auglýsing:
Allskonar vefnaðarvara, svo sem
andarnefjulýsi og aðrir suðrœnir ávext-
ir, fást altaf í verzluninni á Laugavegi
nr. 219.
Brennivín — templaradrykkir.
Pétur: Hvernig líður þér nú annars
síðan þú hættir að drekka og gekkst
í Regluna?
Pált: Bölvanlega — töluvert ver
en áður.
Pétur: Nú — og pví þá?
Páll: Meðan eg drakk brennivínið
liafði eg þó stöku sinnum frið fyrir
»timburmönnum«, — en síðan eg fór
að pamba pessa templaradrykki, er eg
altaf að drepast í maganum, — og af
tvennu illu kýs eg heldur »timbur-
mennina«. —
Móses hafnsögumaður.
Kennarinn: Hvaða maður var Móses ?
Drengnrinn: Hafnsögumaður hefir
hann hlotið að vera.