Þjóðhvellur - 23.07.1907, Blaðsíða 2

46
Þjóðhvellur
Úrsmiðavinnustofa Carls Bartels,
Laugaveg 5. Telefón 137.
Skemtiskipið „Oceana'1.
Laö kom hingað aðfaranóttina 13.
p. m. A því voru um 350 þjóðverjar,
alt skemtiferðamenn. Kl. 8 morgun-
inn eftir kom allur skarinn í land, og
veitti D. Thomsen honum viðtöku; —
hafði enda haft viðbúnað nokkurn með
höndum dagana á undan; meðal ann-
ars t. d. bætt við hálfri tylft af
nýjum flaggstöngum, er Danafáninn
var svo hengdur á, — ásamt íleiri
nauðsynjum, er gerðar voru. Vagna
hafði hann marga, er F’jóðverjarnir
óku í um bæinn og grendina, og hesta
handa þeim er vildu. Var þetta hvor-
tveggja notað ósþart framan af degin-
um. En leiðinlegt í meira lagi var að
sjá, hve illa þeim leið á hestbaki, Pjóð-
verjunum sumum, því hrossin, er þeim
voru lánuð, voru blátt áfram blóðlat-
ar liykkjur, — líklega þær aumustu í
Reykjavíkurumdæmi, — og álengdar
var engu líkara, en að mennirnir sætu
á beljum eða lifandi tóbaksjárnum, en
ekki hestum, — er það sannarlega lítt
til sæmdar að lána útlendingum, sem
hingað koma stutta stund, eingöngu sér
til skemtunar, slík reiðhross fyrir ok-
urverð — eina krónu um tímann eða
meir — og fyrir mitt leyti finst mér það
hlátt áfram til skammar fyrir hrossa-
markaðinn í Thomsens Magasini.
Menn, sem leið áttu uþþ Laugaveginn
þá um morguninn kl. 10—11, komust í
vinnu við það, að teyma trunturnar,
er þeir sátu á, Pjóðverjarnir sumir.
Annað eins og þetta mundi ekki
greiða fyrir sölu íslenskra hesta á
Þýskalandi, ef því væri að skifta.
Aftur á móti fengu sumir góða hesta,
bæði vakra og viljuga.
Veðreiðar fóru fram á Melunum —
en ekki var þar reglunni fyrir að fara
frekar en áður.
I þetta sinn var engin söngskemtun
haldin í landi fyrir Rjóðverjana, eins
og áður hefur átt sér stað, og var það
mikil afturför, og hvorki til sæmdar-
auka fj’rir höfuðstaðinn eða Thomsen
sjálfan. — Er það því leiðinlegra vegna
þess, að Rjóðverjar, sem hingað hafa
komið undanfarin sumur, hafa verið við
söngskemtun í Bárubúð, þar sem um
50 karla og kvenna kór hefur sungiö
fyrir þá ýms viðurkend sönglög, með
íslenskum textum. — Hefur Pjóðverj-
unum þótt sú skemtun langtilkomu-
Lífsábyrgöarfélagið »Standard«,
Klapparstíg 1. Reykjavík.
mest af þvi, er þeir hafa átt kost á að
sjá hér og heyra, og lofað mjög í átt-
högum sínum heima, — auk þess,sem
það hefur aukið mjög ánægju þeirra,
að söngkonurnar margar hafa verið á
íslenskum faldbúningi, o. s. frv., er
Ljóðverjar hafa dáðst mjög að og' lof-
að á öll reiþi.
Less skal getið hér til skýringar, að
dómkirkjuorganleikari Brynjólfur Þor-
láksson, sem hefur langstærstan og
bestan söngflokk hér í bæ, um 50—60
karla og kvennalcór, og sem áður hef-
ur stjórnað söng, eftir tilmælum Thom-
sens, þá er Pjóðverjar liafa verið hér,
— haiði undirbúið söngflokk sinn mjög
rækilega til þess að halda samsöng' í
Bárubúð, seinni hiuta dagsins, —hafði
gefið út söngskrá, þar sem allir textar
laganna voru þrentaðir á íslensku og
þýddir á þýsku, látið þrenta auglýs-
ingar til útbýtingar meðal Bjóðverjanna,
og aðgöngumiða, er seljast áttu ódýrar
en áður. Er það styst af að segja, að
skemtunin varð ekki haldin og mun
Thomsen hafa átt aðalþáttinn í því,
eins og öðru góðu þann daginn,— mun
ekki hafa litið í náð sinni til hennar,
enda átti ekki hans »sérstaka« milli-
ganga að eiga sér stað, en Þjóðverj-
arnir að fá skemtunina frá söngfél.
Br., án þess að láta Thomsen græða á
henni sem millilið; — en það mun
manni þeim hafa mislíkað!
Söngfélagið mun hafa beðið um 200
króna tjón, við undirbúnig þann, er
að skemtuninni laut. — Thomsen kom
því samt svo fyrir, að tylft(!) manna
raulaði út um borð í »Oceana« kl. 9
um kvöldið, — og lcvað Sigfús Einars-
son hafa slegið taktinn — fyrir Thom-
sen. — Er það liaft eftir manni, er
sjálfur söng úti um borð, að »aumari
eða grátlegri« söng myndi hann ekki
eftir að hafa heyrt.
Ymislegt skrítið mætti um þetta segja
frekar, en að því skal þó ekki vikið 1
þetta sinn, enda vafasamt, að það
mundi varpa nokkrum ljóma á ræðis-
mann þeirra þýsku eða söngmanninn
Sigfús. ' H. B.
Bráðum kemur kongurinn.
Nætur-hugleiðingar Héðins.
Nú eru 3 dagar þangað til hann kem-
ur, blessaður kongurinn, og þótt mér
hafl íátt verið jafn illa gefið sem það,
Klæðaverzlun Guðmundar Sigurðssonar.
Reykjavík. Telefón 77.
að smjaðra eða daðra fyrir höfðingj-
um, þá óska eg' honum og öðrum gest-
um ytra frá, alls góðs á ferð sinni hér
meðal vor.
Til eru þeir menn, og eigi allfáir, sem
virðast líta svo á, að lconungar eða
keisarar séu í eðli sinu eilthvað meira
en aðrir menn, en sú skoðun hefur ald-
rei átt akurlendi í höfðinu á mér; —
eg hef jafnan litið svo á, að þeir væru
eins og við hinir: saman settir af holdi,
blóði og beinum, háðir mannlegum
breiskleika og syndum hlaðnir stórum
og smáum. En alþjóðareglan sú, að
fara ætíð með blessunarorð yfir kon-
ung'um, hvernig sem þeir reynast, á
líklega, meðal annars, sterkan þátt í
þeim goðaljóma, sem yfir konungdómi
hvílir, í hugum manna.
Konungar eru me n n — ekkert annað.
Mikið gengur á hér í höfuðstaðnum,
og mikið starfar móttökunefndin, en
einhvern veginn er því svo varið, að
mér er að sumu leyti ekkert um allan
þann gauragang gefið, sem á henni er.
Mér finst alt þetta gesta-garf eitthvað
stórfelt um skör fram, — og skynsam-
ir skyldum vér allir vera, þótt um
fagnað göfugra gesta sé að ræða— forð-
ast alt dekur og óþarfa daður. — Mér
finst, sem stakkurinn sé lítt sniðinn eft-
ir okkar eigin fjárhag, að því er mót*
tökuna snertir. Bað er engu líkara, en
að Island sé alt í einu orðið miljón-
anna land.
Og varla skil eg, að móttökunefnd-
inni muni láta sér dettaihugað segja,
að hún hafi ekki á ýmsan hátt verið
nógu rík af hégómaskap í undirbún-
ingi sínum. — Og þótt eg ekki viti um
nema örlítið brot af öllum þeim ósköp-
um, sem búið er að troðainn í menta*
skólann og á aðra staði, og látið er
heita, að gert sé kongsins vegna, mun
það sannast á sínum tíma, hvort öll
þau innkaup hafa verið bráðnauðsjm*
leg fyrir fárra daga dvöl.
Islendingar ekki þurft að rýra álit
sitt eða bíða linekki á gestrisni sinni,
þótt móttökunefndin hefði rej'nst örari
í þvi að beita hagsýni í starfa sínum,
heldur en að ausa út þúsundum að
óþörfu fyrir það, sem er hégóminn
einber. — En sleppum því að sinni,
svo ekki verði sagt, að eg spilli mat-
frið eða geri veisluspjöll.
Fagnaðurinn er í nánd — menn
dreymir um hann dýrðlega drauma,—