Þjóðhvellur - 01.01.1908, Blaðsíða 1

ÞJÓÐHVELLUR
BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA
Nr. 18
KEYKJAVÍK, JÁNÚAR 1908.
I, 3. ársfj.
Jóhaim Ármann Jónasson, úrsmiður,
Laugaveg 12. Telefón 112.
Nokkur dráttur
hefur orðið á útkomu þessa tölublaðs, sem
er síðasta blaðið í 3. ársfj. Þjóðhv. Staf-
ar dráttuiinn af ýmsum ástæðum. Fyrst
og fremst er skammdegið mjög óhagstætt
fyrir hann, því eins og kunnugt er, er hann
lausasölublað, og svo má kenna annríki
prentsmiðjunnar að nokkru. Ritstjórinn á
reyndar sinn þátt í drættinum líka, því í
stað þess að skrifa í blaðið og skila hand-
ritinu á réttum tíma, framdi hann þá goð-
gá nú um hríð undanfarið, að sökkva sér
niður í nokkur vísindarit eftir Flammarion
og vaka yfir þeim langt fram á nætur. —
Eru þetta meinlitlir prettir að vísu, en alt
um það eru hinir mörgu hér í bæ, og
annarstaðar, er unna blaðinu og þrá það,
beðnir að virða á betri veg. Abni.
Bœjarstjórnarkosningin.
Janúarmánuður í ár cr merkismán-
uður hinn mesti fyrir alla Vikverja
vegna bæjarstjórnarkosninganna, er
fram fóru um næstl. helgi og hins
mikla gauragangs, hjá körlum og kon-
um, er af undirbúningi þeirra leiddi.
Og nú eru þessar kosningar til lykta
leiddar, hvernig svo sem kjósendum
líkar valið, og hvernig sem þessir nýju
fulltrúar reynast.
Að öllum líki valið vel, kemur auð-
vitað ekki til nokkurra mála.
Allar kosningar skilja eftir á skeið-
velli sínum ótal olbogabörn, eins og
við er að búast, — láta eftir sig marga
sjúklinga, er þjást af hinni alkunnu
»kosningahitasótt« langa stund eftir að
kosningar fara fram. Sumir eru með
hljóðum, er heyrast langar leiðir. —
Pcssa sótt læknar enginn læknir, og
enginn »elixír«. Að ins tímans tönn
eyðir slíkum harmkvælum smámsaman.
Eins og fyrri daginn, eru blessuð
blöðin hérna, hvert eftir annað, búin
Jónatan Þorsteinsson, kaupin.,
Húsgagnaverslun. Laugaveg 31. Telefón 64.
svo oft, síðan tim daginn, að birta nöfn
þeirra, er kosningu hlutu, að Pjóðhv.
getur ómögulega í'arið að endurtaka
þá nafnarollu. Hún er svo margtugg-
in i unga og gamla. — En það, sem
sérstaklega einkennir þetta nýja bæj-
arstjórnarval, er embættismannafjöld-
inn, sem það samanstendur af. ()g
víst er um það, að rammpólitiskari
bæjarstjórn gat Reykjavík undir eng-
um kringumstæðum hlotnast.
Pað er af og frá.
Og þótt Pjóðhv. sé lítt spámannleg-
ur á svip, hyggur hann samt, að ein-
hverntíma muni harðna á áratogum
Lárusar sýslumanns, ef svo bæri und-
ir, að hann yrði að róa einn á borð
móti þeim ytirréttarmönnunum, Krist-
jáni og Jóni. — Peir kannast við Lár-
us, þegar hann skákar og mátar.
Annars er ekki vert að tala um það
sern verða kann, heldur það sem er,
— reynslan synír málalok.
Víst er um það, að óskiljanlega heilla-
drjúgt hefur það orðið, stjórnmálaié-
lagið »Fram«, að koma að þrem mönn-
um af sínum lista. Getur það verið
stolt af, og sýnir ljóst, að enn er Hf
og lán með þeim heimastjórnarmönn-
unum. —
En hver skyldi hafa trúað því, áður
ur en kosið var, að Lárus mundi fá
flest atkvæði allra karlm.fulltrúanna?
Mér liggur við að segja: »Ekki ein
einasta sál í allri Reykjavík?
— Ýmsra atvika vegna — er það því
vegsauki hinn mesti fyrir hann, að
hafa náð kosningu í bæjarstjórnina hér.
Pað var líka ekki nema eðlilegt, að
nokkrirPjóðræðismenn hrykkju við, er
þeir vissu hann valinn.
Ekki vekur það hvað minsta eftir-
tekt, hve margar konur náðu kosningu.
Og víst er um það, að þessar fjórar
húsfreyjur, er valdar voru, eru flestum
konum hér í bæ líklegri til starfs í
bæjarstjórninni, svo framt, sem nokk-
C. & L. Lárusson, Laugaveg, 1,
Heykjavik. Pósthólf A. 31. Telefón 1».
uð vcrður á konum bygt í því efni.
Atkvæðamagn það, er þær fengu, sýn-
ir samtök og góða samheldni reyk-
yískra kvenna, og vott um, að þær hafa
gengið til kosninga með góðum skiln-
ingi á fengnum réttinduiii. Eiga þær
hrós skilið fyrið.
— Sögn er 11111, að konum sc það að
þakka, að Jón yíirdómari komst að.
»Fátt cr tim l'ína drætti«, deltur
manni í hng, cr maður athugar at-
kvæðamagn I-listaus. Eftir munn-
söfnuði »ísaf.« að dæma, i 3. tbl.
18. jan., cr sá listi útgeflnn af »óháð-
um«(!) kjósendum og vilaskuld kosinn
af þeim einuin. Og cinmitt þessvcgna
cr það næsta hlægilegt, er það kemur
upp úr dúrmim, eftir kosninguna, að
»óháðir« reynast cinar 78 hræður í
allri borginni. — Jæja — llokkur er
það nú samt, cigi að síður, þótt litill
sc og lítt ábyggilcgur til sigurvinninga
í framtið. Og scu þctta leifar hins
burtsofnaða Pjóðræðsflokks, ætti rujög
vel við að raula sem oftasl: »Hversu
sæll er hópur sá, er herrann (B—J—)
kannast við«" Pað er svölun, þótl litil
sé, sanntrúaðri sál.
Skráveifu gerðu K-listamenn með
»leiðbeiningu« sinni, cr þcir límduvið
dyr kjörherbergja, þar scm þeir skip-
uðu kjósendum að mima, að skrifa
krossinn við K-listann, cr þeir kysu.
Pella var mesta skynsemdarbragð, og
líkl. ólöglegt — en þó nóg tíl þess, að
listin náði tveim — Knútur var annar
— í stað þcss, sem hann að líkindum
hefði engum komið að ella. Sögðu
sumir, að landritari hefði um miðjan
dag, kosningadaginn, látið í ljósi, að
þessi »leiðbeining« væri brot á kosn-
ingalögunum, en um frekari málarekst-
ur hefur ekki frést.
Ekki verður annað sagt yfirleitt, en
að mjög slælega hafi verið gengið til
þessara kosninga, þegar tillit er tekið
Afgreiðsla ))Þjóðhvells« er á Bergstaðastræti 19.