Þjóðhvellur - 01.02.1908, Qupperneq 1

ÞJÓÐHVELLUR
BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA
Nr. 19 REYKJAVÍK, FEBRÚAR 1908. I, 4. ársfj.
Jóhann Ármann Jónasson, úrsmiður,
Laugaveg 12. Telefón 112.
Fjórði ársfjórðungur
byrjarmeð pessu blaði. Peir seni vilja
skrifa sig fyrir þessum ársfj. (nœstu 6
blöðum) verða að borga 50 au. fyrir-
fram. Peir sem skulda fyrir blöð, eru
beðnir að borga hið fyrsta. Abm.
r
Olympiskir leikar.
Ólympiskir leikar verða í sumar
»háðir« í þeirri miklu borg, er
Lundúnaborg nefnist og stendur
á Þemsárbökkum. En þessir ólymp-
isku leikar eru nokkurskonar í-
þróttasýning (sbr. nautgripasýning)
og eru þar sýndar svo margar í-
þróttir og leikar, að engum öðrum
en há-háskólagengnum mönnum er
ætlandi að telja það alt úpp. Verða
þar vísast saman komnir margir
hraustir menn víðsvegar að, þeir
er vilja sýna heiminum kraft sinn
og kunnustu. En leikar þessir hafa
nú færst svo norður á við, að ekki
er laust við, að sumum þeim hér
á landi, er vita sig meðalinönnum
meiri að afli og annari líkamsat-
gervi, finnist svo sem dragi þá suður
á við til leikanna einhver ósýnileg
almættishönd, er vilji, að þeir fari
þangað og sýni þrótt sinn og þor,
og ávinni íslendingum, jafnt ítur-
mennum sem ónytjungum, ódauð-
lega frægð fyrir afl og lipurð. Minn-
ast þeir með ánægju þeirra tíma,
er menskir menn norrænir börðu
á jötnum, tröllum og blámönnum,
svo sem væru það auvirðulegir ör-
kvisar einir, eða buðu kyngi marg-
vísra dverga og djöfla úr jörðu neðan
Jónatan Porsteinsson, kaupm.,
Húsgagnaverslun. Laugaveg 31. Telefón 64.
byrginn með afli sínu, en skrift-
lærðir menn (eins og eg) settust
niður og löguðu sögur um þau
lireystiverk. Hyggja þeir, að ekki
muni nú minna um að gera, er
tækifæri gefst svo gott til þess hvors-
tveggja, að sýna fagrar, heiminum
áður aldrei kunnar, íþróttir, og, að
berja á þeim mönnum úr ýmsum
löndum, er mest berast á nú á
dögum, og álíta þeir, að það yki
eigi alllítið á íslands fornu frægð,
ef þeir fengju að velli lagt einhvern
harðvígasta kappa heimsins, þann
er þaulæfður væri í allskonar í-
þróttum frá barnæsku. og mætti þá
svo fara, að íslendingar yrðu víð-
frægust þjóð um gervallan heim.
Hugur H. V. T. S.*) hefur nú fengið
byr undir báða vængi, halda honum
engin sóttvarnarlög, og geisist hann
á skíðum yfir lög og láð, grjót og
snjó, urðir og apalhraun, alt jafnt,
til þess að svipast eftir hraustum
piltum til fararinnar, og athuga,
hver ráð séu til að koma þeim.
Kveður hann sér hljóðs í hverju
blaði og lýsir því einkar átakan-
lega, hve mjög þessi för geti orðið
til að auka veg íslands og menn-
ingu, og skorar feykilega á stjórn
þessa lands og þjóð þessa lands,
að láta nú einskis ófreistað. Er mér
svo sagt, að stjórninni hafi brugðið
svo, er hún heyrði til hans, að hún
hafi kastað að honum sjóði, er í
*) Það er nú orðinn siður, að skamm-
stafa nöfn félaga með fjórum stöfum úr
nafni þeirra, t. d.: K. F. U. M., U. M. F. R.
C. & L. Lárusson, Laugaveg, 1,
Reykjavik. Pósthólf A. 31. Telefón 10.
væru 2000 kr„ svo að henni yrði
ekki hægt að kenna, ef ekki yrði
farið, hvernig sem þessi tiltekja
hennar mæltist fyrir að öðru leyti.
En trúað gæti eg því, að einhver-
staðar heyrðist rödd um það, áður
en langt um líður, að frámunalega
illa væri sólundað fé landsins, er
því væri fleygt í ekki þarflegra en
þetta væri »þó«. Þess fjár, sem enn
kann að verða vant, kvað eiga að
afla með samskotum, hvernig sem
það nú gengur. í annan stað er
Jóhannes hinn bláklæddi, mestur
íþróttamaður ofar íslenskri mold;
girðir hann sig Grettisbeltinu góða,
færist í ásmegin og hugsar, að nú
skuli sýnt verða og sannað, að ekki
hafi fallið fræga á Þingvöllum úr
honum drepið dáð alla og þor.
Segist hann nú skuli fara og þrír
menn aðrir einhverjir til að leika
heiminum hælkrók, er um muni;
skuli þeir sýna klofbragð og hnykk,
en þau brögð muni áhorfendur lofa
svo hátt, að lieyra megi í Eldlandi
og Spitzbergen.
En nú skal vikið að öðru.
Mælt er, að einhverstaðar hafi
komið fram sú tillaga, að þessir
fulltrúar íslands á leikmótinu yrðu
klæddir í þjóðbúning Forníslend-
inga, litklæði, en því verið mót-
mælt af einhverjum fyrir því, að
t. d. í samkvæmum væri það siða-
skylda, að vera í lafafrakka eða á
karlkjól, en of mikið umstang, að
vera að burðast með marga fatnaði.
Þá hefur og enn komist til tals*
hvort ekki færi best á, að þeir
kæmu með íslenska fánann til móts-
Hví skyldi ekki líka mega gera það við
mannanöfn?
Afgreiðsla »Pjóðhvells« er á Bergstaðastræti 19.