Þjóðhvellur - 14.11.1908, Blaðsíða 4

96
Þjóðhvellur
ÞJÓÐHV. kostar 10 a. nr., borgast ut í hönd.
Abyrgðarm. blaðsins er Hallgr. Benediktss., Berg-
staðastr. 19. Heima kl. 3—4 og 8—10 síðd/ veitir
hann viðtöku stutturo og smellnum skrýtlum og ritgerð-
um og kemur þeim til ritstj. blaðsins. A Bergst.str. 19
geta menn fengið blaðið keypt alla tíma dags.
Getið pér hugsað yður, að sá maður
geti verið »rukkari«, sem ekki borgar
sínar eigin skuldir. Nei, honum mundi
verða fleygt því í nasir, að það sæti
ekki á honum, að »rukka« rembilega,
par sem hann sjálfur svikist um að
borga sínar skuldir.
Jens: En pér gátuð stefnt mannin-
um fyrir sparkið.
Jóhann: En eg hafði engin vitni, er
stutt gætu mál mitt!
Jens: Pað er svo.
Jóhann: Eg skal reyna að »rukka«
fyrir yður á morgun, en oftar ekki. —
Lað er ónýtt, að eg sé að pvi lengur,
enda hefur kvenfólkið líka snúið við
mér bakinu síðan ég fór að lýjast og
eldast. Vinnukonurnar ljúka ekki upp
fyrir mér orðið, og húsmæðurnar
segja mennina sína ekki heima, pótt
peir séu heima; krakkarnirgera»grín«
að mér, og allt er eftir pessu.— Reynsla
mín er sannleikur, — og samkvæmt
henni eru ekki nema prír flokkar
manna til i veröldinni. Fyrsti flokk-
eirinn heitir skríll, — pað eru þeir, sem
geta borgað, en vilja pað ekki; — ann-
ar flokkurinn heitir rusl — pað eru
þeir, sem vilja borga, en geta pað ekki;
—- og loks er priðji flokkurinn, — hann
heitir tartaralýður, — pað eru þeir,
sem hvorki vilja eða geta borgað.----
Skyldi hún vera svona reynsla pess
»rukkara« vors, sem bestan hefur orð-
stýr hlotið fyrir það starf hér um
slóðir?
L e ó .
Loftgrip árbænum.
Unga húsmóðirin: »Elsku Pét-
«r! Enn sem komið er, á ég ómögu-
legt með að nota matreiðslubókina, sem
pú gafst mér«.
Ungi bóndinn: »Og hvers vegna
ekki?«
U. húsm.: »Af því að hún gerir al-
staðar ráð fyrir 6 manns«.
Þ ó r u n n : Hugsaðu pér, Sigurður !
I gær, í veislunni, gerði Egill slátrari sér
lítið fyrir og hrópaði: »Lifi brúðhjónin«.
Sigurður! „Hvað heyri ég! Það
er víst í fyrsta sinni, sem hann hefur
lofað lifandi skepnuro að lifa!“.
Fyrsti h er ra (mætir kunningjasín-
um á götunni): „Mikið hel...i er hann
víst rfkur þessi ísak. Ég borðað mið-
degisverð hjá honum í gær, og eins og
ég Jifi, gat ég ekki betur séð, en að hníf-
arnir og gaflarnir væru úr skýrasta
gulli".
Annar herra: „Ja — hvurtísyngj-
andi! Blessaður láttu mig sjá einn af
þeim—!«
M ó ð i r i n : »Elsku El'a mín! I dag
ertu réttra 18 ára. Það eru þýðingar-
mikil tlmamót í lífi þínu! Ef þú vilt
óska þér einhvers, sem er skynsamlegt,
skal ég uppfylla þá ósk þína«.
Dóttirin: »Þá óska ég mér, að
eignast stúdent fyrir unnusta, og stór-
kaupmann fyrir eiginmann!«
Olafur: „Eigum við aðfaraá„Bíó“
og sjá þessi frönsku fífl, sem á að sýna
þar í kvöld?“
Pétur: „—Nei, blessaður! Okkur
nægir að fara á bæjarstjórnarfund — þar
er aðgangur ókeypis!«
Stúlkan (sem situr á þilfarinu): „Er
nokkuð að, herra skipstjóri; þér eruð
eitthvað svo örvæntingarfullur á svipinn?"
Skipstjórinn: »Það er ekki að á-
stæðulausu, ungfrú góð. Stýrið er brotið«.
Stúlkan: „Blessaðir verið þér ekki
að fást um það smáræði. Stýrið er jú
niðrí vatninu, og þar er, eins og við vit-
um, enginn, sem veitir því eftiitekt".
K u n n i n g i n n: „Þú ert giftur fyrir
mánuði síðan og jeg hafði ekki hug-
mynd um það fyr en í gær, — hvernig
líður þér annars í hjónabandinu ?“
Sákvongaði: „Fyrstu vikuna, sem
ég var í hjónabandinu. ætlaði ég nærri
því að jeta konuna mína, svo ástfanginn
var ég og sæll; — en núna síðustu dag-
ana sár-iðrast ég að hafa ekki get það“.
Húsbóndinn (til konu sinnar, sem
tekur hund sinn og ætlar að berja hann
til hlýðni): „Uussu-sussu! Þetta tjáir
ekki! Þú getur aldrei vanið hann með
þessu móti".
K o n a h a n s: „O — þarf bara þolin-
mæði! Þú varst alveg si-sona í byrjun-
inni".
Útlendar fréttir.
»Listin að borða.a
Danskt blað, skýrir frá, aö hagfræð-
ingur nokkur, sem hafi rannsakað vís-
indalega, hvernig og hvað menn eigi
að borða til að komast af með sem
allra minst, hafl haldið fyrirlestur um
þau atriði í sönghöllinni (í Kaupmanna-
höfn?) fyrir hundruðum áheyrenda og
gefið svohljóðandi ráðleggingar:
»Þú tekur heita piparhnetu og setur
á tungu pér, par læturðu hana sita í
4 mínútur 36 sekúndur, síðan snýrðu
henni við þrisvar sinnum, tekur hana
svo út úr pér og dýfir henni ofan í
karbólvatn, að pví húnu læturðu hana
aftur upp i pig, snýrð henni á tung-
unni nokkrum sinnum og kemur henni
svo fyrir bak við aðra vísdómstönnina
í neðri góminum vinstra megin; þar
læturðu hana sitja þangað til hún er
bragðlaus orðin. En meðan hún ligg-
ur þarna, fyllirðu snafsglas með mjólk-
urblandi og' sýpur í botn; petta tygg-
urðu listavel í 10 mínútur; síðan læt-
urðu mjólkurblandið í glasið aftur og
endurtekur átið frá byrjun á sama hátt,
svo oft sem þér sýnist, par til pú ert
mettur. — Sama mjólkurblandið og
sömu piparhnetuna geymirðu svo til
næsta máls og borðar á ný, og svo
koll af kolli, og er pað gríðar-sparn-
aðarauki í minniháttar búsumsýslu, en
er pó enginn pröskuldur fyrir pví, að
menn líti ljómandi vel út; geta jafnvel
gengið með ístru!« segir blaðið.
Svo undarlegt og vitlaust, sem okkur
virðist petta, telur blaðið líklegt, að
þessi aðferð muni eiga gríðar-framtíð
í vændum, og er pað sannarlega meira
en íslensk blöð þyrðu að fullyrða, enda
kostar dagsnæring(!) manns, eftir henni
litið roeira en e i n n eyri.
Klepptækir mundu þeir kallaðirhér,
seim prédikuðu önnur eins vísindi og
þetta, fyrir fullu húsi.
Voðalegur borgarafundur sagður í
aðsigi, par sem ræða eigi áskorun til
andatrúarmanna hér um það, að peir
sýni opinberlega allar sannanir sínar
fyrir »líflnu eftir petta«.
Prentsmiðjan Gutenberg.