Þjóðhvellur - 01.05.1909, Blaðsíða 4

108
Þjóðhyellur
þjóðhv. kostar io a. nr., borgast ut í hönd.
Abyrgðarm. blaðsins er Hallgr. Benediktss., Berg-
staðastr. ig. Heima kl. 3—4 og 8—10 síðd/ veitir
hann viðtöku stuttum og smellnum skrýtlum og ritgerð-
um og kemur þeim til ritstj. blaðsins. A Bergst.str. 19
geta menn fengið blaðið keypt alla tíma dags.
flutninsbann og engin bölvun í neinni
mynd sem afleiðing áfengisnautnar.
En aftur á móti: Miklu minni maga-
veiki, miklu betri og reglulegri melting;
miklu færri læknaávísanir í lyfjabúðirnar,
og óefað talsvert færri læknar, — heil-
brigði manna hjá körlum og konum stór-
um æskilegri og betri en nú er . .
Svona dæmir hann, sá vísi mann.
T-ioftg’rip lir bænum.
Stuttir pingfundir.
Árni: Fjandi eru þær ómerkilegar og
ónákvæmar þingfréttirnar hjá blöðunum í
ár; hvernig stendur á því?
Jön: Það gerir fljótvirkni þingmanna ;
ritstjórarnir sjá ekki við þeim; því þó þeir
fari ofan eftir strax og búið er að draga
upp flaggið, þá er ætíð búið að slíta fundi,
þegar þeir koma í þinghúsið.
Verslunarmaðurinn (vondur): Petta
meðal við hárrotinu sem þér selduð mér
um daginn er alveg bráðónýtt, hreinustu
svik. Þér hljótið að muna, að þér sögð-
ust ábyrgjast að það dygði þegar ég hefði
reynt alt annað árangurslaust. Hverju
svarið þér?
Læknirinn (rólega): Yfirsjónin hlýtur
áreiðanlega að vera yðar megin, góði
herra. Eða eruð þér alveg viss um, að
alls ekkert meðal hafi gleymst? Getið
þér, undir eiðstilboð, verið hárviss um að
hafa reynt alt, áður en þér fóruð að nota
meðalið frá mér. —
Pélur (kemur lafmóður inn á kaffihús,
tekur sér sæti hjá Páli vini sínum og seg-
ir): Helvítis lómarnir1 Þeir hafa ekki
nema breitt einni þingvísunni um vþann
nýjav..
Páll: Hvað ertu að bulla — hvaða
vísu ?
Pélur (úrillur): Þarna vísunni: »skríð-
ur nú sem lítil lús f lokkum dönsku
mömmu".
Páll: Nú, og hvernig hljóðar hún svo
með breytingunni ?
Pétur: Þeir hafa hana svona:
„I valdastólinn stökk hann fús
stæltur fyrir skömmu.
En skríður nú sem lítil lús
á lærum dönsku mömmu".
Páll: Bölvaðir hnokkarnir.
Á kennaraskólanum.
Kennarinn: Viljið þér ekki segja mér,
hvað þér vitið um aðdráttarafl jarðar-
innar?
Lœrisveinninn: Jú, Það er vanaleg-
ast langmest kl. 12—1 á næturnar.
í réttinum.
Fógetinn: Hafið þér borið Sigurði á
brýn að hann hafi stolið buddunni yðar ?
Kœrandinn (sem er kvenm.): Nei, hr.
fógeti; eg hefi að eins sagt, að ef Sigurð-
ur hefði ekki tekið þátt í að leita hennar,
mundi eg hafa fundið hana aftur.
Eftir brúðkanpið.
Unga konan: Veistu hvað fólkið segir,
elsku Jón? Það segir að þú hafir gifst
mér einungis af því, að eg erfði pening-
ana hans Jóhanns frænda.
Eiginmaðurinn: Eg get varla hugsað
mér að þú ljáir svo auðvirðilegu bulli
eyrun. Eg mundi hafa gifst þér þótt þú
hefðir erft peningana eftir einhvern annan.
Afareinkennileg krafa.
Brunamálasljórinn: Þér komið alt of
seint, Gísli; það er langt sfðan eldsins
varð vart. Hvers vegna komuð þér ekki fyr?
Gisli (sem er dæluformaður): Eg bý
svo langt í burtu, eins og þér vitið, og
gat því ekki komist hingað á styttri tíma.
Brunamálastj. (snúðugur): Já, í þetta
sinn Iæt eg við svo búið standa, en eftir-
leiðis verðið þér að annast um að búa
dálitið nær, ef vel á að fara.
Pórður: Nú, nú, bezti vinur; hvernig
gengur þér í hjónabandinu ?
Egill: O, ágætlega; eg er afarham-
ingjusamur; hún drekkur líka!
Kvenlegt.
Húsfrú B.: Hvernig líkar þér við þessa
nýju „familíu", sem þú umgengst núna
dags daglega?
Húsfrú M.: O, það er alveg óþotandi
fólk!
Húsfrú B.: Það gerir kanske óþarfa
hávaða ?
Húsfrú M.: Nei, þvert á móti. Það
talar svo lágt, að maður fær ekki heyrt
eða skilið eitt orð af því, sem það segir
inni hjá sér!
Á iðnaðarmannadansleik.
Hann: Má eg ekki biðja frökenina að
dansa við mig næsta vals ?
Hún : Æ, eg er svo þreytt; viljið þér
ekki spyrja hinar dömurnar ?
Hann: Það gerði eg náttúrlega fyrst,
eins og þér getið nærri.
Á dansleik i Iðnó.
Fgrsti herra: Þér hafið stigið ofan á
fót meyjarinnar, sem ég dansaði við; ég
heimta uppreist — yfirbót.
Annar herra: Velkomið! Þarna hinu-
megin, í skjóli við gluggann, situr konan
mín; farið þangað og traðkið fætur hennar
uns yður finst yfirbótin nóg.
Bænheyrsla.
Húsfrú G.: Já, já. Nú held ég þér og
manninum þínum líki horfurnar: Hafstein
farinn, en Björn orðinn ráðherra,
Húsfrú Br.: Svo fer fyrir þeim, sem
finna bænheyrslu hjá Guði almáttugum,
Guðrún mín!
Læknis-giöggskygni.
Móðirin: Hefir læknirinn komið, meðan
ég var fjarverandi, Guðmundur?
Guðm.: Já, mamma. Hann tók á lífæð-
inni á mér og skoðaði í mértunguna; svo
hristi hann höfuðið og kallaði á vinnukon-
una og gat þess, að það liti mjög ískyggi-
lega út; það væri best ég héldi kyrru fyrir
heima og færi ekkert í skólann; hann gaf
ávísun upp á meðal, sem ég skyldi nota,
og svo sagðist hann koma við á morgun,
til að vita, hvernig mér liði.
Móðirin: Hvað er að heyra, drengur!
Þú ert jú sfálhraustur og kennir þér eins-
kis meins. Það var vegna sgstur þinnar,
að ég gerði boð efttr lækninum.
Kuupið Þjóðhyell frá byrjuu, 27 tölu-
blöð. Yerð: 2 kr. 70 anrar.
Prentsmiðjan Gutenberg.