Þjóðin - 12.12.1914, Blaðsíða 4

4
Mismæli sem rættist.
Meðal þeirra mála, sem borin
voru upp á síðasta stúdentafundi
hjer, var áskorun frá allmörgum
bindindismönnum um að fjelagið
tæki þátt í skrúðgöngu á nýárs-
dag í tilefni af aðflutningsbanns-
lögunum, s^m þá ganga í gildi
að fullu.
Einn fundarmanna stakk upp
á því, að gengið væri til atkvæða
aíkvœðalaust (í stað uinrœðu-
laust) og vakd mismæli þetta
fögnuð i salnum. En þetta varð
að áhrínsorðum. þegar gengið
var skömmu síðar til atkvæða um
áskorunina, fekst ekkert atkvæði
með henni, og var hún þar með
fallin án þess að mótatkvæða
væri leitað.
Stærsta Ijósmyndastofan
hjer á landi er óefað ljósmynda-
stofa Ólafs Magnússonar í Templ-
arasundi 3, þó ekki sje nema á
öðru árinu. þar vinna að stað-
aldri 6—7 manns og verða nú
fyrir jólin að leggja á sig vökur
allmjög til þess að hafa undan.
Slíkur vöxtur verður ekki nema
að eitthvað gott sje í boði, enda
gefur að líta í sýningargluggum
ljósmyndastofunnar hinar fegurstu
myndir.
þeir sem koma á ljósmynda-
stofuna ættu að láta sýna sjer
litmyndirnar sem þar eru, og
ekki síst myndina úr Sandey.
Uppboð
hefur verið haldið hjer á búi
Jóhanns sál. Jóhannessonar kaup-
mann og var svo mikil aðsókn
að því, að ekki eru dæmi hjer
til annarar eins. Urðu mjög marg-
ir frá að hverfa sem ekki kom-
ust inn. Uppboðið var í G.-T.-
húsinu.
Danssýning.
í fyrrakvöld sýndi frú Stefanía
Guðmundsdótdr ýmiskonar dansa
í Iðnaðarmannahúsinu með að-
stoð Óskars stud. art. sonar sins.
Sem nærri má geta var húsið
fult. Mest munu menn hafa sókst
eftir að sjá Tango, þennan al-
ræmda dans, sem allvíða er bann
að að dansa sökum ósiðsemi, en
frúin sýndi tvær tegundir hans,
og fór svo vel með, að öllum
mun hafa þótt dansinn mjög mei.n-
laus og eflaust orðið vonbrigði
einkverjum. Páfadansinn svo-
kallaði var tilkomumestur alira
dansanna og einkar fagur á köfl-
um. Hlaut hann mjög mikið lófa-
klapp og var endurtekinn í dans-
lokin. Menuett dönsuðu tvær
smátelpur, dætur frúarinnar, og
var unun að sjá.
Áhorfendur tóku dönsunum
yfirleitt hið besta. Stóð skemt-
unin á aðra klukkustund.
Jónasarnefndin.
Jónasar Hallgrímssonar nefndin
hefir nú lítið starfað síðan mynda-
styttan var reist, enda voru þrír
nefndarmennirnir (af 5) smám-
saman gengnir úr henni. Á síð-
asta stúdentafjelagsfundi voru
valdir í nefndina, formaður stúd-
entafjelagsins (Matt. þórðarson)
sem sjálfkjörinn, Hannes Hafstein
og Jón Helgason prófessor. Eft-
ir voru áður í nefndinni Bjarni
Jónsson frá Vogi og Guðm.
Björnsson landlæknir.
Skúli fógeti.
Eins og kunnugt ei, er afmæli
Skúla fógeta Magnússonar í dag.
Nú hið 203. Á 200 ára af-
mæli hans var hjer kosin nefnd
til fjársöfnunar í minningarsjóð
hans, og er Ásgeir ræðismaður
Sigurðsson formaður þeirrar
nefndar. Nú er sjóður þessi orð-
inn kr. 4242,63, en vöxtum hans
á að verja tií námsstyrks versl-
unarmönnum erlendis.
KVELDÚLFUR
Smásögusafn handa börnum og unglingum.
—Ágætust barnabök—
(AJDaUtptooJ), S^úr fcatla o$ feotxttt.
JlJatstóú tttval $e£tv 6oaY\aU$a tá$tt \)et?\.
Sturla Jónsson.
þjÓÐIN
£att^aoe^ B
Sjálfs yðar vegna farið þér í jólakortakaup
beint til okkar, með því sparast bæði tími og
peningar, því úrvalið er hið stærsta í þessum
bæ, og verðið að mun lægra en annarsstaðar.
Frímerki ávalt til, einnig íslensk kort.
ai*íá>
í bæjarstjórn
voru kosnir hjer síðastl. laug-
ardag þeir:
Benedikt Sveinsson, alþingism.
Geir Sigurðsson, skipstjóri og
Jón Magnússon, bæjarfógeti.
þessa atkvæðatölu fengu list-
arnir:
A 738, B 396, C 155 og D
64 atkv.
Brautarholt se!t
í síðastliðinni viku seldu þeir
kaupmennirnir Sturla og Friðrik
Jónssynir stórbýlið Brautarholt á
Kjalarnesi Jóhanni alþingismanni
Eyólfssyni í Sveinatungu fyrir kr.
85000,00, í kaupunum fylgdu allar
hjáleigur jarðarinnar, áhöf'n og
búsmunir og flytur Jóhann á
jörðina í næstu fardögum.
ELDFASTUK
P
EMG-ASKÍPUE
óskast tii kaups.
AFGR. VISAR Á.

Prentsmiðja Sveins Oddssonar.
Ljósmyndastofa
V
Olaís Magnússonar
Templarasundi 3
Sími 449
Piafinrnyndir — Brémsilfurmyndir — Koiamyndir
Lífmyndir (pasieli)
Besia jóiagjöfin
er vel gerð Ijósmynastækkun, en vinnustofa vor stendur í því efni fullkomlega jafnfætis
bestu ljósmyndastofum erlendis. — Sjáið sýningarglugga.
Enda þótt að á ljósmyndastofunni vinni fjöldi manns, er þó svo mikið að gera, að
ekki verður hægt að afgreiða fyrir jólin aðrar myndir en þær sem pantaðar eru næstu daga.
Myndatökutíuiinn er frá kl. II árJ. til 3 síðd.
Vinnustofan opin kl. 81/\ t;I 7 síðd. virka daga, en kl. 11 árd. til 3 síðd. helga daga.
J)að er þjóðráð
atp
11
og gamall og góður siður sem enginn ætti að bregða út af
a»arkv7uar 1 Jðlamatiiin ofl Jólakökurnar f
Liverpool.
Petta vill Djóðin benda þjóðinni á.
VÍð gefum 20°l,afsláttaf
ö11nm uUar-kjólatauum
nú um tíma.
Ausfurstræti 1.
Asg. G, Gurmiaugsson
Herðasjöl og Höfuðsjöl
Stórt og ódýrt úrval.
Sturla Jónsson.
(ULSTERAR),
á fuilorðna og unglinga
Stórt úrval
kom nú með s.s POLLUX
________Stnrla Jónsson
Jónatan Þorsteinsson
Laugaveg 31.
Símar 64 og 464.

Stórt úrval nýkomið af alskonar GÓLFDÚKUM, GÓLF-
TEPPUM, DÍVANTEPPUM, sern selst með vanalega lága
verðinu. Ennfremur RUGGUSTÓLA, S A M L EG G S T Ó LA,
FIÐUR og DÚN alskonar.
MYNDARAMMAR og ALBÚM alskonar, stórt úrvaf.
Jónatan Þorsteinsson.
10
og hræöilegi gruiiur hans ætti einhverri fót fyr-
ir sér.
Felten hóf mál sitt og virtist hafa hitt nagl-
ann á höfuöiö:
„Eftir þetta veröur þú víst tregari til þess
aö reiöa þig á kvenmann — þótt þú ættir kost
á því.“
„Hann — hann!“ mælti hinn maöurinn í hálf-
um hljóðum.
„En hvaö stúlkan lék á hann! Þær vanta
ekki leikarahæfileikana, þessar og þvílíkar. Jeg
er sannfæröur um aö hún kom honum til aö
trúa því, aö henni þætii vænt um hann, vesal-
ings úrþvættiö!“
Þaö varö þungt yfir Michel Gasparin er hann
heyrði þetta, og aö lokum kallaði hann óður
upp:
„Þiö eruð lygarar og svikarar, eg trúi ekki
einu orði um hana!“
„Heimskingi!“ sagði annar þeirra. „Geturöu
enn ekki séö hvernig hún hefur leikiö á þig.
Hún er ein úr okkar flokki, það geturöu ver-
ið viss um. Hún kom frá Metz til þessa auð-
virðilega þorps, sem þú býrö í, til þess aö und-
irbúa alt, og hún hefur leyst þaö ágætlega af
hendi. Þú hefur frá upphafi verið verkfæri í
höndum hennar, þar eð þú varst svo heimskur
aö elska hana — og spyrja einskis!"
„Hún elskaSi mig!“ OrtSin ómuöu eins og ör-
vxntingaróp.
íð
sem sváfu; en þeir bæröst ekki, heldur hrutu
hátt og reglulega eins og áöur. Flann sneri
brenniglerinu nokkra snúninga enn og þá losn-
aöi þaö.
Og nú — skyldi þaö takast? eöa var það tál-
von? Hann vissi það ekki.
Hann rétti höndina upp eins og hann væri að
stela einhverju, og hjelt glerinu upp fyrir höf-
uö sér nokkra þumlunga frá dyrastafnum, og
beiö. Hann leit til himins, hræddur um aö sjá
ský, sem ef til vill gæti komið í veg fyrir áform
hans; en sólin skein í allri dýrð sinni. í nokkr-
ar mínútur beið Gasparin og skimaöi í kringum
sig; þessar mínútur fanst honum vera klukku-
stundir; vöðvarnir voru stæltir, svo að glerið
hreiföist ekki.
Þetta stóö ekki lengi; brátt varö hann var viö
að reyk lagði úr trénu. Gasparin færöi brenni-
glerið nokkrum þumlungum neöar.
Um langan tíma haföi ekkert rignt; jöröiu
var jptr og sólbökuð; það var enginn raki í
merkjástaurnum, sem alla daga stóö í mesta sól-
arhitanum. Það var kviknað í; á þrem stööum
haföi eldurinn læst sig inn í viðinn.
Eldurinn breiddist út, en þó hefði vel verið
hægt aö slökkva hann, ef mennirnir heföu vakn-
aö viö snarkið, sem hljómaði eins og þruma í
eyrum Gasparins.
Litlar gular og bláar eldtunugur sleiktu vegg-
inn aö utan og skildu eftir svartar sótrákir, þax,
14
Þögn var yfir öllu. Ekkert heyröist nema suð-
an i bíflugunum og dúfnakvak í fjarlægö, en
alt í einu rufu háar hfotur þögnina. Gasparin
leit urn öxl. Annar Þjóðverjinn var steinsofn-
aöur, en hinn í þann veginn aö sofna. Ef Gas-
parin hefði ekki verið jafn óvanur bæninni og
flestir nú á dögum, þá mundi hann nú hafa beð-
ist fyrir. Hann reyndi að gera eins lítið úr sér
og hann gat; andaði loftinu úr lungunum og
reyndi að smjúga úr böndunum. Þaö slaknaði
heldur á böndunum um hægra handlegginn. Hann
hélt niðri í sér andanum og reyndi alt hvaö hann
gat aö hlusta eftir hvort nokkuð heyrðist frá
mönnunum, en heyrði ekkert. Þá streittist hann
af öllu afli við að losa hægra handlegginn. Þótt
hann væri blóðrisa, fann hann ekki til neins
sársauka; og með mikilli fyrirhöfn tókst hon-
um að losa handlegginn.
Gasparin reyndi ekki að leysa böndin, sem enn
þá reirðu jafnt og áður vinstra handlegg hans
og báðar fætur. Að líkindum hefðu fimm mínút-
ur nægt til þess að hann hefði með öllu getað
losað sig við böndin, en þessum fimm mínútum
hlaut hann að verja til annars, því þá er minst
vonum varði gátu gæslumenn hans vaknað.
Hægt og gætilega rétti hann höndina að kík-
inum. Hann náði rétt til brenniglersins og tók
að skrúa það af. Lága hljóðið, sem af því staf-
aði, varö þúsund sinnum hærra í eyrum hans.
Honum varö órótt og hann ieit til mannanna
u
„Eins og hún hefur elskaö hundraö aöra. Eg
er henni háður' þann tímann, sem hún getur haft
einhver not af mér til að koma fram fyrirætl-
unum sínum og ekki lengur. Já, hún er hug-
rökk hún Coletta litla! Karlmennirnir berjast
með skotvopnum og sverðum; konurnar hafa
önnur vopn, sem áreiðanlega eru ekki verri.“
„Þaö er laglega gert,“ sagöi hinn og hló á-
nægjulega. „Flún gat þess til, að hún mundi
geta táelt þig burtu frá merkisstöðinni, svo viö
þyrftum ekki að fást nema viö einn í einu,
Hún gerði einnig ráð fyrir, að þú mundir sjá
aöfarir okkar og flýja til þess að vernda hana
— og að þú rnundir vera kyr og hugga hana
— á meðan við værum aö ljúka viö verk okk-
ar hér.“
Gasparin rendi örvæntingaraugum sínum frá
einum til annars og milli þessara tveggja með-
aumkvunarlausulausu glottandi andlita. Hann
gat ekki efast um þaö sem þeir sögöu; hann
vissi aö þaö var satt — sannleikur, sem hann
hafði reynt að dylja sjálfan sig síðan hann las
hana óljóst úr augum stúlkunnar í skóginum.
Hún haföi svikið hann; hann var einn í tölu
þeirra manna, sem eru blekir af konum. Fyrir
þessa heimsku hans var nú Emil dáinn og —
hverjar voru aörar afleiðingar hennar?
Felten svaraði þessari ótöluðu spurningu.
,Jú, ráöageröir okkar hafa lánast. Við þurf-
um ekki að leyna þig þess, vinur minn. Þú get-