Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Qupperneq 63

199
að mitt gæti verið = helmingur árs, eða = hálft (64.)
ár. Enn fremur segir i formálanum, bls. XIV—XV,
að síðari hluta visunnar, „þá er fjóra fullkátir vjer
sátum nú er minna mett sextigu vetra^, megi taka
á þrjá vegu: 1. eins og þegar frá er skýrt, að
Glúmur þá hafi verið 63 og hálfs árs gamall; 2.
sex tigu vetra minna mett, að Glúmur þá hafi verið
56 ára (= 60 — 4); 3. þá er vjer sátum fjóra
(vetr) sex tigu vetra, 0: fjóra vetr ins sjetta tigar.
Nú er minna mett = nú er minni virðing vor.
Á þessar skýringar get jeg fæstar fallizt. Hið
fyrsta er um enn í fyrsta vísuorðinu, að það getur eigi
hjer þýtt aptur eða í annaðsinn ; því að Glúmur hafði
ávallt notið mikillar virðingar, til þess er hann varð að
hverfa frá þverá, og getur það því eigi litið til neinn-
ar vansælu hans áður. Að sœlu eigi hjer skylt við
sœlu f orðinu forsælu kemur eigi til neinna mála.
f>ar sem „marar“ er þýtt með „höfðingjaríí, þá
er mjer ókunnugt um, að það orð sje í íslenzku eða
neinum skyldum málum. Af því leiðir þá líka, að
fleymarar = menn getur eigi verið rjett. Að kalla
bónda mógrenni er heldur eigi viðkunnanlegt, enda
kannast jeg eigi við þá kenningu.
Að mett sje dregið saman fyrir metit, getur held-
ur eigi átt við nein rök að styðjast að minni ætlun.
Auk þýðingar á hinum auðskyldu og almennu
orðum vísunnar, svo sem „sœla“, „menbrj'ótandi* og
öðrum slíkum, eru skýringar þær, sem jeg hef fundið
f orðabók Sveinbjarnar Egilssonar yfir hið forna skálda-
mál (Lexicon po'éticum antiquæ linguæ seþtentrionalis)
þær, sem nú skal greina :
í, böggr = molestia, incommodum (óheill, óhamingja),
og er auðsjeð, að hann fylgir þar eldri skýringum
á orðinu, einkum í Sæmundar Eddu I, Kmh. 1787,
bls. 387, neðanmáls.