Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 4

4
af nýju í fyrirlestrum mínum og á annan veg, og
þvi meira sem jeg fæst við Eddukvæðin, hvort sem
heldur er í heild sinni eða sjerstaklega hvert fyrir
sig, styrkist jeg altaf meira og meira í því, sem jeg
hef komist að, og er nú fremur en nokkuru sinni
sannfærður um, að jeg hafi á rjettu máli að standa
um heimili þeirra og uppruna. BMO heimtar, að
jeg megi ekki láta í ljósi skoðanir mínar, nema
»þær sjeu óyggjandi*.1 Heldur BMO virkilega,
að hans skoðanir sjeu *óyggjandi«?; jeg ætla að
eins að benda á, að próf. Bugge hefur sagst fyrir
skömmu ætla að sýna, að Eddukvæðin sjeu til orð-
in á Vesturlöndum (eyjunum, írlandi) og munu
honum þá valla þykja skoðanir BMO »óyggjandi«;
þar að auki veit BMÓ vel, að hjer geta ekki
feingist óyggjandi röksemdir, hvorki með nje
móti. Hvað ætli leiddi af þvi, ef einginn mætti
segja neitt eða skrifa, nema það sem væri svo?
BMÓ hefur ritað bók um rúnirnar á Islandi; jeg er
honum varla samþykkur um nokkurt orð í þeirri
bók, og þó er jeg glaður yfir því, að sú bók var
prentuð; sama máli er að gegna um ritgjörð hans
um Ara fróða og þátt hans um Kristnisögu o. fl.
og vildi jeg þó ekki, að sú grein væri óprentuð2.
Annað atriði vildi jeg nú þegar taka fram.
Bls. 51 í 3. grein neðanmáls segir BMÓ, að tíma-
tafla min sje »mestöll . . ekki annað en handahófs-
reikningur og hugsmíð höfundarins«. Þessi orð eru
mjer með öllu óskiljandi; taflan er saklaus og sett
að eins til ljettis fyrir lesendurna, hún er blátt á-
1) Gleiðletrað af mjer.
2) Jeg fæ, yonandi, innan skamms tækifæri til að rita.
móti því flestu, sem þar er sagt.